Ανισόρροπες... Ισορροπίες...

Μερικές φορές ισορροπούμε ανισόρροπα για να διατηρήσουμε τις ισορροπίες στην κομματική μας παράταξη... και εξ αντικειμένου χάνουμε την ισορροπία μας μαζί με την ουσία...

Όσο είμαι βέβαιος ότι η δημοκρατία εγγυάται, μεταξύ άλλων, την ελεύθερη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων, των πολιτικών λειτουργιών των πολιτών, άλλο τόσο αμφιβάλλω αν τα πολιτικά κόμματα... και οι παρατάξεις τους εγγυώνται τη δημοκρατία στο εσωτερικό τους. Όλες αυτές οι οργανώσεις, τα καταστατικά, οι συγκεντρωτισμοί, οι μειοψηφίες που πρέπει να πειθαρχούν στις πλειοψηφίες, όλα αυτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά που διέπουν τις λειτουργίες και τη φυσιογνωμία ενός πολιτικού κόμματος, μιας παράταξης... απορώ;... πόσο απέχουν από το πολίτευμα της δημοκρατίας, που, όπως φαίνεται, ταιριάζει περισσότερο στις «ανοιχτές κοινωνίες» των ανθρώπων και λιγότερο στις «κλειστές κοινωνίες» των κομματικών παρατάξεων...

Και τα γράφω αυτά, με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην ΠΕΤ-ΟΤΕ με τις αλλαγές στο προεδρείο και την πρωτοβουλία της παραταξιακής οργάνωσης της ΠΑΣΚΕ, όπου εξέλεξε πρόεδρο σχεδόν κατά πλειοψηφία(;)... Κι επάνω που πήγα να θαυμάσω κι εγώ μαζί με το θαυμαστικό του τίτλου, έμαθα για τον έτερο υποψήφιο... να αποσύρεται έπειτα από πιέσεις... για να διατηρηθεί η ισορροπία και η ενότητα της παράταξης...και ξανά, απορώ;... τελικά ποιος αποφασίζει για τον ποιον θα έχουμε πρόεδρο;... οι σκοπιμότητες της ανισόρροπης-ισορροπίας ή ο λαός;...

Κάτι δεν μου «κάθεται» εδώ... και όχι γιατί συμπαθώ τον έναν ή τον άλλον, για εμάς της βάσης άλλωστε, οι πρόεδροι του συνδικάτου είναι θεσμικά πρόσωπα και αποσπούν τον σεβασμό μας ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από την όποια κριτική ασκούμε...

Τα γράφω αυτά...τα εξόχως ανισόρροπα ως σκέψεις... ας μου επιτραπεί, προσωπικές, που καθόρισαν, προ εικοσαετίας και βάλε, τη σχέση μου με τα κόμματα και δεν είναι μόνο θέμα ΠΑΣΚΕ και ΠΑΣΟΚ, όλα τα κόμματα, πάνω κάτω, το ίδιο βιολί βαράνε... Στην ΟΝΝΕΔ ας πούμε... ο νέος πρόεδρος εξελέγη με 96% όπου και εδώ... ο έτερος υποψήφιος έπειτα από πιέσεις, απέσυρε την υποψηφιότητά του... και όλα αυτά μας λένε -ή μας αφήνουν να εννοήσουμε- ότι αποτελούν κομματικές ισορροπίες· πως λέμε δηλαδή: και η πίτα αφάγωτη και ο σκύλος χορτάτος;

Ας τα κάνουν και ας τα χαίρονται. Στην ανοιχτή κοινωνία μόνο μη θελήσουν να τα περάσουν σαν πρότυπα. Τα κόμματα ας συγκεντρώνονται και ας συσκέπτονται... Αρκεί οι κοινωνίες να μπορούν να αποκεντρώνονται και να σκέπτονται...
Δημήτρης Δανιήλ