Ενα χρυσό μετάλλιο που οφείλει να απονείμει η κυβέρνηση

Μέσα στην υπερένταση των Ολυμπιακών Αγώνων, με ουκ ολίγες ακόμη και απρόβλεπτες χαρές αλλά και ανυπόφορες πίκρες, προσπάθησε αλλά ανεπιτυχώς να περάσει ασχολίαστη η ηρωική και παράτολμη «συμμετοχή» ενός δημόσιου λειτουργού, που θα άξιζε χρυσό μετάλλιο. Γιατί ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (ΟΤΕ) κ. Παναγής Βουρλούμης - γι' αυτόν πρόκειται -, στην απέλπιδα προσπάθειά του να πείσει τους ξένους κεφαλαιούχους, τους ελάχιστους δυστυχώς που ήλθαν αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, να πραγματοποιήσουν παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα μας, τόλμησε να αποκαλύψει την ωμή πραγματικότητα, που τις αποτρέπει, προκειμένου έτσι να στηρίξει την αναγκαία πολιτική βούληση για γενναίες τομές.

Αναφερόμενος στον ΟΤΕ, αλλά υπονοώντας και τις άλλες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, υπέδειξε την πλήρη ανατροπή των ισχυόντων, «αρκεί να υπάρξει λίγη τόλμη και αποφασιστικότητα».

Πιο συγκεκριμένα, όπως είπε, ο ΟΤΕ είναι βασικά ιδιωτική επιχείρηση, αλλά μόνο κατ' ευφημισμόν. Αφού οι 17.000 υπάλληλοί του απολαμβάνουν καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι μόνιμοι, δεν μπορούν να μετακινηθούν (αν δεν θέλουν), να τιμωρηθούν (για ό,τι ανεπίτρεπτο και αν κάνουν), να επιβραβευθούν (αφού άξιοι και ανάξιοι θεωρούνται το ίδιο), να κινητοποιηθούν (αν δεν θέλουν ή βαριούνται να εργαστούν, επωφελούμενοι από τη «δημοκρατική κατάκτηση» του δικαιώματος στην τεμπελιά). (Οι εντός παρενθέσεως συμπληρώσεις είναι δικές μου.)

Αλλά πώς να γίνει ανταγωνιστικός ο ΟΤΕ, και μάλιστα στο εξαιρετικά σκληρό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όταν αναγκάζεται να λειτουργεί με διπλάσιο αριθμό προσωπικού από όσο χρειάζεται; Και πώς θα λυθεί αυτό το μείζον πρόβλημα κόστους και σπατάλης, αφού «οι πολιτικοί θεωρούν τον ΟΤΕ πηγή ρουσφετιών και επιρροής, ενώ ταυτόχρονα τα συνδικάτα των υπαλλήλων του έχουν ή θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να συνδιοικούν τον Οργανισμό» (και φυσικά να προσλαμβάνονται κατά προτεραιότητα οι συγγενείς τους, όπως άλλωστε και στις άλλες ΔΕΚΟ).

Ο ΟΤΕ, πάντα κατά τον διευθύνοντα σύμβουλό του, «είναι η μόνη εταιρεία σταθερής τηλεφωνίας στην Ευρώπη της οποίας το λειτουργικό κόστος συνεχώς αυξάνεται». Και πώς να μη συμβαίνει αυτό αφού «κυριαρχεί δημοσιοϋπαλληλική αδράνεια, διαφθορά, έλλειψη κινήτρου για παραγωγικότητα, μοιρολατρία, αδιαφορία και προώθηση με πολιτικά κριτήρια. Μολονότι υπάρχουν εξαιρετικά στελέχη που δουλεύουν σκληρά και με αυταπάρνηση για να μπορεί η εταιρεία να λειτουργεί και αν το σύστημα το επιτρέψει, αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αποτελέσουν την πιο σημαντική «περιουσία» του Οργανισμού, αρκεί να εκμεταλλευθεί ο ΟΤΕ «εκείνους που διαθέτουν τεχνολογική εξειδίκευση, αλλά δεν αξιοποιούνται γιατί οι διορισμοί γίνονται συνήθως με πολιτικά κριτήρια».

Αυτά λίγο ως πολύ τα ξέραμε και οι άξιοι της αποστολής τους δημοσιογράφοι τα γράφουν ασταμάτητα. Το να είσαι όμως επικεφαλής του Οργανισμού και να τολμάς να τα καταγγέλλεις όπως έκανε ο κ. Βουρλούμης, χρειάζεται γενναιότητα και ήθος, τα οποία μόνο, νομίζω, ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος επέδειξε στο παρελθόν ως υπουργός, για να βρεθεί όμως γρήγορα εκτός υπουργείων αλλά και πολιτικής (προσωρινά). Ανάλογο ασφαλώς ρίσκο ανέλαβε ο καταξιωμένος στον ιδιωτικό τομέα μάνατζερ κ. Βουρλούμης περιγράφοντας τη νοσηρή κατάσταση που κυριαρχεί στις ΔΕΚΟ και γενικότερα στον δημόσιο τομέα και επιζητώντας την κάθαρση. Για το θάρρος και το ήθος του ασφαλώς αξίζουν το χρυσό μετάλλιο. Εκείνος όμως που μπορεί να το απονείμει είναι η κυβέρνηση, η οποία καλείται με την κατάλληλη νομοθεσία να εισαγάγει την αναγκαία θεραπευτική αγωγή. Αρκεί να επιδείξει λίγη τόλμη και αποφασιστικότητα, πείθοντας και τους νουνεχείς και μη εξαρτημένους συνδικαλιστές και αδιαφορώντας για τις λαϊκίστικες αντιδράσεις πολιτικών αντιπάλων και προσωπικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Γιατί - ας το κατανοήσουμε όλοι - χωρίς νέες παραγωγικές επενδύσεις και μάλιστα από το ξένο κεφάλαιο, ούτε πραγματική οικονομική ανάπτυξη θα έχουμε, ούτε μείωση της ανεργίας, ενώ τα ελλείμματα και τα χρέη τελικά θα μας πνίξουν και πάλι.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής αδιαφόρησε για τη θύελλα που ξέσπασε κατά του κ. Βουρλούμη και στήριξε έστω και σιωπηρά την πρωτοβουλία του. Απομένει να δούμε προώθηση και των αναγκαίων νομοθετικών πρωτοβουλιών.
Γιάννης Μαρίνος (Βήμα 29/08/2004)