Είναι ψυχαγωγία, είναι τέχνη, είναι κουλτούρα;

Πώς μπορεί κανείς να προσδιορίσει τα προγράμματα που μας σερβίρουν οι τηλεοπτικοί μας σταθμοί κάθε βράδυ;

Εκείνα τα τηλεπαιχνίδια που είχαν αρχίσει με τον "Μεγάλο Αδελφό" και που τόσο αυστηρά τα είχαμε επικρίνει όταν εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά, θα πρέπει να θεωρούνται σήμερα σαν κλασικά, ηθοπλαστικά, νεοελληνικά αριστουργήματα αν τα συγκρίνει κανείς με την τηλεοπτική σαβούρα που εκθέτουν ανερυθρίαστα όλα τα κανάλια μας, συμπεριλαμβανομένων, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και των κρατικών.

Ιδού το τηλεοπτικό "μενού" μιας και μόνον ημέρας, της παρελθούσας Τρίτης.

Μόλις τελείωσε το νυκτερινό δελτίο ειδήσεων άρχισε στο ΑΛΦΑ η προβολή μιας κωμικής ελληνικής σειράς με τίτλο "Βοήθεια γειτόνοι". Βέβαια στα λεξικά της ελληνικής γλώσσας δεν θα βρει κανείς "τον γειτόνο, του γειτόνου", αλλά αυτό είναι το λιγότερο κακό. Στην εν λόγω ελληνική σειρά περιλαμβάνεται και ένα ρεσιτάλ... ελληνο-αλβανικής διαλέκτου, όπου οι πρωταγωνιστές ανταλλάσσουν φράσεις όπως οι εξής:

"Γκιός μου είπε εμένα πολύ ντύσκολο τα είναι βρει εγκώ πελάτε" "Που ντουλεύει γκιός εσένα;" "Μαζί γκιός Χασάν".

Δεν φθάνει δηλαδή που δολοφονούμε καθημερινώς τη γραμματική και το συντακτικό μας, τώρα θα διδάσκεται από την τηλεόραση και η ελληνο-αλβανική!

Εν τω μεταξύ στο ΣΤΑΡ μας παρουσίαζαν την ίδια ώρα μια θεατρική επιθεώρηση, εντελώς μπαγιάτικη φυσικά, όπου εμφανίσεις ηθοποιών, χειρονομίες και λεξιλόγιο είχαν κοινό παρανομαστή την χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο.

θα περίμενε ίσως κανείς, να καταρτίζεται με περισσότερη προσοχή το πρόγραμμα της ΕΤ και της ΝΕΤ.

Μετά το τέλος του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ προβλήθηκε μια ελληνική σειρά με τίτλο "Σχεδόν ποτέ". Στην πραγματικότητα όχι "σχεδόν ποτέ", αλλά "ουδέποτε" θα έπρεπε να εγκρίνουν οι υπεύθυνοι της κρατικής τηλεοράσεως σειρές τόσο χαμηλής ποιότητας και να τις πληρώνουν με τα χρήματα που εισπράττουν εκβιαστικά όπως όλοι γνωρίζουμε από τον φορολογούμενο πολίτη.

Οι νέες αυτές που πρωταγωνιστούν στη σειρά και που μιλούν για τους "γκόμενους", που θέλουν να τους "φλομώσουν με τζατζίκι" ή να τους "κερατώσουν" εκτός του ότι χρησιμοποιούν χυδαίες εκφράσεις, είναι και αξιοθρήνητες.

Αφησα τελευταίο το τηλεοπτικό... αριστούργημα της περασμένης Τρίτης. Η δόξα ανήκει στην κρατική μας ΕΤ, η οποία γύρω στα μεσάνυχτα μας πρόβαλε την ελληνική ταινία με τίτλο "Από την άκρη της πόλης".

Δεν υπήρχε φράση διαλόγου στη εν λόγω ταινία, η οποία να μη περιέχει τουλάχιστον μια χυδαία λέξη.

Τις περισσότερες φορές κάθε φράση αποτελούσε ένα ολόκληρο χυδαίο νόημα.

Απορώ πως είναι δυνατόν να δέχονται ηθοποιοί, άνδρες και γυναίκες, να εκστομίζουν αυτές τις αισχρολογίες.

Τους πείθουν οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες, ότι αυτό το λεξιλόγιο είναι τέχνη;
Επειδή καθιερώθηκαν τα πράσινα, τα μπλε, τα πορτοκαλιά και τα κόκκινα σημαδάκια στη γωνία της οθόνης μας, δεν σημαίνει ότι έχουν άλλοθι τα τηλεοπτικά κανάλια όταν μας σερβίρουν αυτά τα ελεεινά προγράμματα, που προσβάλλουν την αισθητική μας.

Τουλάχιστον δε η κρατική τηλεόραση θα έπρεπε να ελέγχεται από κάποιους υπευθύνους, να τηρεί ένα επίπεδο ποιότητας και να μη σπαταλάει τα χρήματά μας στους "γκόμενους" και τα "τζατζίκια"...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »