Το ρεμπέτικο τραγούδι και το θέατρο σκιών...

Η ρεμπέτικη μουσική, έκφραση των λαϊκών και περιθωριακών στρωμάτων της πόλης, πέρασε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου στη λεγόμενη σμυρνέικη περίοδό της. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και στη διάρκεια ολόκληρης της δεκαετίας 1922-32, κυριάρχησαν ορχήστρες με σαντούρι, βιολιά και ούτι, και με διάσημες τραγουδίστριες όπως η Μαρίκα η Πολίτισσα, η Ρίτα Αμπατζή ή η Ρόζα Ασκενάζυ, που έδωσαν ένα ιδιαίτερο στίγμα, "ανατολίτικο", στη μουσική πορεία του είδους. Η επόμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε "κλασική", καθώς προσδιορίστηκε από τη μουσική παραγωγή μεγάλων ονομάτων συνθετών και δεξιοτεχνών, όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μπαγιαντέρας, ο Μπάτης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Στράτος Παγιουμτζής. Τα μουσικά όργανα που δέσποσαν ήταν τα μπουζούκια και οι μπαγλαμάδες, ενώ προωθήθηκε η δισκογραφική παραγωγή. Ρεμπέτικη μουσική όμως, αλλά και δημοτική κατά περίπτωση, ακουγόταν και στις παραστάσεις του καραγκιόζη, από ορχήστρες που συνόδευαν τους νέους ήρωες ενός πολύ παλιού είδους λαϊκού θεάτρου, του θεάτρου σκιών.

Οι μάντρες διάσημων καραγκιοζοπαιχτών, όπως του Σπαθάρη και του Μόλλα γέμιζαν, και ήρωες όπως ο μπάρμπα-Γιώργος, ο σιορ Διονύσης ή το κολιτίρι αποθεώνονταν. Μια σχετικά καινούργια φιγούρα, εκείνη του Σταύρακα ή Νώντα, αποκατέστησε μια ακόμα σύνδεση ανάμεσα στο θέατρο σκιών και στον κόσμο της ρεμπέτικης μουσικής. Τα δύο αυτά είδη αποτέλεσαν πολιτισμικές εκδηλώσεις της καθημερινότητας ανθρώπων από ποικίλα γεωγραφικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα που ήρθαν να συγκατοικήσουν στην πόλη μας, μια πόλη σταυροδρόμι του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον...

«Το Δικαστήριο»
Για πρώτη φορά (εκτός των άλλων) παρουσίασε με απόλυτα θεατρικούς «Αριστοφανικούς» όρους, η Περιβαλλοντική ομάδα του 5ου Γυμνασίου Χαλκίδας στο κοινό της Χαλκίδας, το θεατρικό έργο «Το Δικαστήριο» στις 7/5/2004, στο θεατράκι στην περιοχή Κρηπίδωμα της παραλίας. Το έργο ήταν αφιερωμένο στην προστασία του θαλάσσιου πλούτου από την αλόγιστη ρύπανση που υφίσταται από μερίδα παραγόντων της κοινωνίας... Η εξαιρετική ερμηνεία των παιδιών (ηθοποιών), υπό την επιμέλεια-σκηνοθεσία της εκπαιδευτικού κας Φωτεινής Μπάρδα, απευθύνθηκε στην ενεργοποίηση των αντανακλαστικών της οικολογικής συνείδησης, του «μικρού» αλλά και «μεγάλου» κοινού της πόλης...

Καθώς και της Περιβαλλοντικής ομάδας του εσπερινού Γυμνασίου Χαλκίδας που κατέθετε δια μέσου της τέχνης την αγονία της, για την διάσωση και την πορεία μέσα στον χρόνο του δασυλλίου και του κάστρου στον Καράμπαμπα...
Ζ.Σ.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »