Συναδέλφισσες και συνάδελφοι: Αντισταθείτε!

• Στο μισθολόγιο-φυλακή. Αυξήσεις τώρα
• Στα ελαστικά ωράρια, την προσωρινή εργασία και την αδιοριστία. Μονιμοποίηση των αναπληρωτών τώρα
• Στο σχολείο της αγοράς. Ενιαία Δημόσια Δωρεάν 12χρονη Παιδεία
• Στη χειραγώγηση και την υποταγή. Κανείς αξιολογητής στην τάξη
• Στα αντιασφαλιστικά μέτρα. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας
• Στον υποταγμένο συνδικαλισμό. Οι αγώνες στα χέρια των εργαζομένων

Όποιος έχει καλή μνήμη, θυμάται πως η πρώτη ενέργεια της «ισχυρής» κυβέρνησης του κ. Σημίτη μετά τις εκλογές του 2000 ήταν να καρατομήσει τον τότε ΥΠΕΠΘ κ. Αρσένη, τοποθετώντας στη θέση του τον κ. Ευθυμίου. Ο νέος υπουργός άλλαξε τους υπεύθυνους της εκπαιδευτικής απορρύθμισης, τους εμπνευστές της έξωσης χιλιάδων μαθητών/ -τριών από το Ενιαίο Λύκειο, παρέμεινε ωστόσο σταθερός στην αντιμετώπιση που ο κ. Αρσένης είχε επιφυλάξει απέναντι στους φορείς της εκπαίδευσης και τα αιτήματά τους. Τα ημίμετρα του κ. Ευθυμίου για το εξεταστικό, οι σιγοψιθυριστές του υποσχέσεις στους συλλόγους των αναπληρωτών (που εκ των πραγμάτων τροφοδοτούσαν έναν κανιβαλικό και ψωφοδεή συνδικαλισμό (;) των διαδρόμων), τα πλατιά χαμόγελα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για «ποιότητα παντού» και «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» για την οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, δεν ήταν δυνατό, βέβαια, να αναιρέσουν την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής στην μετά-ΟΝΕ περίοδο, η οποία εξακολουθούσε να εφαρμόζει πολιτικές αποδόμησης του «Κράτους Πρόνοιας», ιδιωτικοποιήσεων, πλήρους απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, χειροτέρευσης των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης και κοινωνικής ασφάλισης, παρατεταμένης λιτότητας για τα εισοδήματα των μισθωτών και ανατροπής των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι:

α) Ο κλάδος, πράγματι, δεν μπόρεσε σ' αυτή τη χρονική συγκυρία να σηκώσει το βάρος της συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση για το νέο μισθολόγιο, τα προβλήματα όμως που θα δημιουργήσει η μισθολογική καθήλωση των εκπ/κών, η σύνδεση του κίνητρου απόδοσης με την αξιολόγηση και η παρατεταμένη λιτότητα θα τα βρούμε μπροστά μας και είναι σίγουρο πως θα αποτελέσουν τη μήτρα των νέων αγώνων που θα ξεσπάσουν στην εκπαίδευση το επόμενο διάστημα.

β) Η αθρόα πρόσληψη ωρομισθίων (ήδη έφτασαν τους 60 στην Εύβοια, καλύπτοντας 17 σπασμένα κενά αναπληρωτών) μπορεί να διαμορφώνει μια νέα γκρίζα ζώνη στο δημόσιο σχολείο που συνδυάζει την ελαστικότητα, την ανασφάλεια, την προσωρινότητα με την αδιαφάνεια και να ανατρέπει ακόμη περισσότερα τις εργασιακές σχέσεις, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να καλύψει τα υπαρκτά κενά (561 ώρες μαθημάτων χάνονται κάθε εβδομάδα, ενώ υπάρχουν ακόμα 14 πλήρη κενά αναπληρωτών, παρά τις συμπτύξεις τμημάτων, τη μετακίνηση εκπ/κών από το ένα σχολείο στο άλλο, τη 2η, 3η και 4η ανάθεση), γεννώντας αυθόρμητες αντιδράσεις τόσο από τους γονείς και τους μαθητές που διαμαρτύρονται (γιατί δε βρίσκεται ο καθηγητής στην τάξη), όσο και από τους ίδιους τους αναπληρωτές και ωρομίσθιους, που συναισθάνονται (ίσως για πρώτη φορά μετά το '98) την ανάγκη να παλέψουν μαζί με την ΟΛΜΕ ενάντια στα ελαστικά συστήματα πρόσληψης (βλ. ΑΣΕΠ), για να έχουν μια μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας στο δημόσιο σχολειό.

γ) Η μετατροπή της γνώσης σε εμπόρευμα, η όξυνση των ταξικών φραγμών και η παραπέρα κατηγοριοποίηση των σχολείων και των εκπ/κών μέσω της αξιολόγησης-χειραγώγησης σίγουρα θα συναντήσει αντιστάσεις, όχι βέβαια από τη μάζα των «διανοουμένων» που σιτίζονται στα κρατικά πρυτανεία ξεκοκαλίζοντας τα ευρωπαϊκά προγράμματα (βλ. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Πανεπιστημιακοί, Έμμισθοι Σύμβουλοι του υπουργού, Διοικητικός Μηχανισμός, Επιμορφωτές κτλ.), σίγουρα όμως από όσους θίγονται από την ολοένα και μεγαλύτερη πρόσδεση της εκπ/σης στους ανεξέλεγκτους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς (καθηγητές υποβαθμισμένων σχολείων και περιοχών, αρνητικά αξιολογούμενοι, εργατικά-λαϊκά στρώματα, μαθητές κτλ).

Εκτός από αυτά τα σοβαρά ζητήματα πάλης για το αμέσως επόμενο διάστημα κανείς δεν πρέπει να αφαιρεί από τη φαρέτρα του σ. κ. τις διεκδικήσεις που αφορούν:

1. Στην αύξηση των δαπανών για την Παιδεία (ώστε να πάψει η πολιτική της υποχρηματοδότησης, της οικονομικής ασφυξίας της εκπαίδευσης και της ιδιωτικοποίησής της).

2. Στην ετήσια και περιοδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

3. Στην σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας.

4. Στη μονιμοποίηση των αναπληρωτών τώρα.

5. Στην κατάργηση των νόμων 2525 και 2640 και την ισότιμη ένταξη των ΤΕΕ στη λυκειακή βαθμίδα. στη θέσπιση ενός πραγματικά Δημόσιου και Δωρεάν 12ετούς υποχρεωτικού σχολείου που θα χωρά όλους τους μαθητές, όλους τους εκπ/κούς, όλη τη γνώση

Εμείς, δεσμευόμαστε πως θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας στις διαδικασίες βάσης της ΕΛΜΕ (ενημέρωση των συναδέλφων στα σχολεία, Γενικές Συνελεύσεις, Επιτροπή Αναπληρωτών και Ωρομισθίων κτλ.), ώστε να έλθουν στο προσκήνιο και να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης και πάλης αυτοί οι μεγάλοι στόχοι του εκπ/κού κινήματος...

1. γιατί πιστεύουμε πως το συνδικάτο και ο συνδικαλισμός είναι μια πολύ σοβαρή κατάκτηση των εργαζομένων, ώστε να το αφήσουμε ανενόχλητα να το λυμαίνονται οι φορείς του υποταγμένου συνδικαλισμού (βλ. ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), επιλέγοντας το δρόμο της αδράνειας, της παραίτησης και της αποχής.

2. γιατί δε συμφωνούμε με την αυτάρεσκη κομματική περιχαράκωση και τον σεχταρισμό στην πράξη της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, που σε κάθε πρόταση για την ανάπτυξη ενωτικών αγώνων στην εκπαίδευση μας καλεί πρώτα να πάρουμε διαζύγιο από τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των συναδέλφων και έπειτα να μαντρωθούμε όλοι μαζί στο. ..ΠΑΜΕ (Αλήθεια, πόσοι θα 'μασταν άραγε;).

3. γιατί δεν ανεχόμαστε πλέον τα 'ήξεις-αφίξεις' και τη διγλωσσία της Αγωνιστικής Συνεργασίας, που περιλαμβάνει αγωνιστές, περιλαμβάνει όμως και κάποια «κουρασμένα παλικάρια», τα οποία άλλο στο μυαλό τους δεν έχουν παρά πως να χρησιμοποιήσουν ως «άλλοθι» την εκπαιδευτική αριστερά των αγώνων, ώστε να στριμωχτούν σα μαϊντανός στα «κεντροαριστερά» ψηφοδέλτια συνεργασίας του σκληρού εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ.

4. γιατί πιστεύουμε πως, έχοντας δώσει τα διαπιστευτήρια μας στους αγώνες, έχουμε πλέον και τη γνώση και τη θέληση να εκπροσωπήσουμε μαχητικά τους συναδέλφους μας που κρατούν την κιμωλία, αγωνίζονται και αγωνιούν στα σχολεία χωρίς αποκλεισμούς, παραταξιακές σκοπιμότητες και μικροκομματική εκμετάλλευση.

Για όλους αυτούς τους λόγους σε καλούμε ώστε να γυρίσουμε όλοι μαζί τη σελίδα στο σ. κ. των καθηγητών της Εύβοιας, για να γίνουν τα συνδικάτα και οι αγώνες υπόθεση των εργαζομένων. Η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δόθηκε ποτέ...

• Αναστασίου Δημήτρης (Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσικής Αγωγής)
• Γκούβας Γιώργος (Καθηγητής Πληροφορικής)
• Δαμασκηνός Δημήτρης (Ωρομίσθιος Καθηγητής-Φιλόλογος)
• Παναγιώτης Πετρέας (Αναπληρωτής Καθηγητής-Φυσικός)
• Πρασσοπούλου Βάσω (Καθηγήτρια Φιλόλογος)

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »