Η δική μας Βαγδάτη. Η άσφαλτος. Τα δικά μας παιδιά χωρίς ασφάλεια. Την ίδια ώρα που κλαίμε τα παιδιά που βομβαρδίζονται από έναν πολιτισμό που δεν τα υπολογίζει. Είναι ο δικός μας, ο πολιτισμός της ανευθυνότητας. Ο ίδιος που ξετυλίγεται στα ενημερωτικά υπερθεάματα κάθε φορά που μια τραγωδία δίνει πλάνα πόνου και θρήνου, κάθε φορά που η ανευθυνότητα προσφέρει θέαμα, κάθε φορά που αναζητούμε υπεύθυνους να βγουν σε τηλεφωνικές επικοινωνίες συντετριμμένοι, με ειλικρίνεια, κανείς δεν το αρνείται. Γιατί συγκλονιζόμαστε, αυτή είναι η εποχή μας. Η εποχή των αλλεπάλληλων συγκλονισμών. Η εποχή των συγκινήσεων. Kάντε click εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο
|