Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1848. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Ιστιαία και τελείωσε το Γυμνάσιο στη Χαλκίδα.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και ύστερα πήγε στη Γαλλία. Το περιβάλλον της Γαλλίας, έντονα δημοκρατικό, τον επηρεάζει βαθύτατα.
Γνωρίζεται με πολλές προσωπικότητες (Ρουβιέ, μετέπειτα πρωθυπουργός, Κλεμανσώ πρωθυπουργός στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο) και ποτίζεται με τα δημοκρατικά ιδανικά και της αρχές της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Νεαρός δικηγόρος στην Αθήνα, αργότερα, γνωρίζεται με τον Ρόκκο Χοϊδά, τον Π. Πανά, τον Μιχ. Κατσίμπαλη και ιδρύουν το Δημοκρατικό Σύλλογο «Ρήγας». Με πάθος για τη δημοκρατία και την κυριαρχία του λαού, τότε ξεκίνησε τους αγώνες, που κράτησαν σ' όλη τη ζωή του, για την επιβολή της αβασίλευτης δημοκρατίας, συνεργαζόμενος με τις νέες δυνάμεις που έβλεπαν την προκοπή του τόπου σε μια γενικότερη κοινωνική-πολιτική μεταρρύθμιση.
Οι αγώνες του αυτοί, στη δημοσιογραφία και την πολιτική, του κόστισαν διώξεις και φυλακίσεις. Αδέσμευτος, ειλικρινής και θαρραλέος πολέμησε για τις αρχές του.
Το 1876, μετά τη λήψη του πτυχίου της Νομικής, μένει στη Χαλκίδα και δημοσιεύει για πρώτη φορά τις ιδέες του για αβασίλευτη δημοκρατία στην «Εύβοια», εβδομαδιαία εφημερίδα.
Το 1880 μετακόμισε στο Βόλο, όπου πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε βουλευτής. Μένει μόνιμα στην Αθήνα και από τη Βουλή αρχίζει τους αγώνες του για την κοινωνική απελευθέρωση, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία. Για ένα μικρό διάστημα χρημάτισε υπουργός Δικαιοσύνης. Συμμετέχει με άκρατο ενθουσιασμό στο θεσσαλικό κίνημα του 1878 και χαιρετίζει τους βαλκανικούς πολέμους και τη μικρασιατική εκστρατεία, με τη ελπίδα ότι τα όνειρα της φυλής θα γίνονταν πραγματικότητα.
Η επανάσταση του 1922, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου του έδωσε νέες ελπίδες για τη μεταβολή του πολιτεύματος και γι' αυτό διαφώνησε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος ζητούσε μόνο παραίτηση του Κωνσταντίνου υπέρ του διαδόχου.
Η σταθερή του στάση στα πολιτικά ζητήματα του χάρισε στα χρόνια του τον τίτλο του «πατέρα της Ελληνικής Δημοκρατίας». Ο Γεώργιος Φιλάρετος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα αληθινό κόμμα αρχών και να στηρίζει τη δύναμή του στο λαό. Οι συνθήκες της εποχής ήταν ανώριμες και οι προσπάθειές του απέτυχαν. Απογοητευμένος, αποσύρεται στην έρημη Καλλιθέα και καταγράφει όλα αυτά τα γεγονότα που έζησε, δημιουργώντας το «Σημειώσεις από το 75ο ύψωμα». Ο τίτλος παραπέμπει στην ηλικία του συγγραφέα που έγραψε το βιβλίο 75 χρονών. Παράλληλα προς την πολιτική του αρθρογραφία, ο Φιλάρετος δημοσίευσε αρκετές εργασίες, νομικού, φιλοσοφικού και κοινωνιολογικού χαρακτήρα. Πέθανε στην Αθήνα το 1929.