Γιατρός και Ιστορικός. Καταγόταν από την Κάρυστο.
Γεννήθηκε στην Κέα, όπου είχε καταφύγει η οικογένειά του, το 1825. Πήρε το πτυχίο του γιατρού το 1851 από την ιστορική σχολή του Πανεπιστημίου του Όθωνος.
Εργάστηκε ως γιατρός στη Θεσσαλονίκη, στην Κοζάνη, στο Γαύριο, στην Πύλο, στην Πτολεμαϊδα Συρίας και στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (1879-1893) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κάρυστο, όπου εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος το 1883. Έγραψε διάφορες ιστορικές μελέτες, σχετικές με τις περιοχές όπου έζησε (Ιστορική και τοπογραφική μελέτη του Νομού Πτολεμαϊδος, Περί του έθνους και του θρησκεύματος των εν Συρία Δρούζων, Ιστορικά του Γαυρίου, Βίος Διοκλέους, Κοζανίτικα, Η παρ' έλλησι δημώδης ιατρική κ.ά.).
Σημαντικό έργο του η Ιστορία της νήσου Ευβοίας, που δημοσιεύτηκε το 1930 από το γιο του, Αντώνιο Γουναρόπουλο.