Στρατιωτικός γιατρός από τη Στενή. Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1911 και πέθανε στις 26 Δεκεμβρίου 1982 στη Φιλοθέη.
Το 1940 τοποθετήθηκε Διευθυντής του Ορεινού Χειρουργείου στο Πόγραβετς. Υπηρέτησε εκεί μέχρι την εισβολή των Γερμανών στη χώρα.
Στις 5 Ιουλίου 1942 συνελήφθηκε από τους Ιταλούς μαζί με τα άλλα τρία αδέλφια του, Γιάννη, Σωτήρη και Θεόδωρο, και κλείστηκε στις φυλακές Αβέρωφ μέχρι τις 25 Οκτωβρίου 1942. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Feramonte (Καλαβρία) και στη συνέχεια στη Piadena (Κρεμόνα), στη Βόρεια Ιταλία, όπου τον έθεσαν υπό επιτήρηση. Από εκεί κατάφερε να δραπετεύσει μαζί με τα αδέλφια του Γιάννη και Θόδωρο, αφήνοντας τον άρρωστο Σωτήρη να νοσηλεύεται στο εκεί νοσοκομείο. Κατέφυγε στη Ρώμη όπου βρήκε καταφύγιο.
Μετά την απελευθέρωση της Ρώμης και ενώ η Ελλάδα ήταν κάτω από τη γερμανική κατοχή, κατέφυγε στην Αίγυπτο, όπου προσέφερε υπηρεσίες στο Συμμαχικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Καϊου μέχρι το Μάρτιο του 1945. Από το Μάρτη του 1945 μέχρι το 1947 υπηρέτησε στην Αθήνα και έπειτα μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας όπου υπηρέτησε μέχρι το 1956, φθάνοντας στο βαθμό του Αρχιάτρου.