Συνταγματάρχης από την Ενορία. Γεννήθηκε το 1893. Κατατάχθηκε στο στρατό το 1913. Υπηρέτησε πάντα σε μάχιμες μονάδες και μάλιστα στο 3ο Σύνταγμα Πεζικού της Χαλκίδας. Πολέμησε στο Μακεδονικό μέτωπο, στη Ρωσία και στη Μικρά Ασία, όπου τραυματίστηκε στη μάχη του Σαγγάριου.
Στη Χαλκίδα υπηρέτησε ως τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Απρίλιο του 1940 πήρε προαγωγή κατ' εκλογή στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και τοποθετήθηκε διοικητής του 51ου Συντάγματος Πεζικού.
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε στο μέτωπο της Ηπείρου, αναλαμβάνοντας υποδιοικητής στο απόσπασμα Πίνδου του Δαβάκη. Το τμήμα του δέχτηκε πρώτο την επίθεση των Ιταλών. Μετά τον τραυματισμό του συνταγματάρχη Δαβάκη, ανέλαβε τη διοίκηση του αποσπάσματος στο ύψωμα Φούρκα. Την 1η Νοεμβρίου τραυματίστηκε στην αντεπίθεση του αποσπάσματος στη Λυκορράχη του Γράμμου. Το τραύμα του ήταν στον ταρσό του αριστερού ποδιού με κάταγμα του οστού.
Αποστρατεύθηκε το 1948 και στη συνέχεια έζησε στο χωριό του. Πέθανε το 1963 στην Αθήνα και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Προς τιμήν του στήθηκε από το Υπουργείο Στρατιωτικών η προτομή του στο Επταχώρι Καστοριάς, ένα στρατόπεδο πήρε το όνομά του κι έγινε η μεταφορά των οστών του στη γενέτειρά του.