Με ερώτηση που απευθύνουν στον Υπουργό Υγείας, η βουλευτής Εύβοιας κυρία Κατερίνα Περλεπέ-Σηφουνάκη και άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλουν τον αδιαφανή και αντιδεοντολογικό τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνονται πλέον οι επικουρικοί γιατροί στα νοσοκομεία της χώρας.
Ο θεσμός του επικουρικού γιατρού θεσπίστηκε το 2001 και σκοπό είχε, «την κάλυψη έκτακτων αναγκών και των επειγουσών αναγκών σε δυσπρόσιτες απομονωμένες και νησιωτικές περιοχές της χώρας».
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποφάσισε και ψήφισε την κατάργηση του σχετικού εδαφίου του άρθρου 22 του ν. 2889/2001 και με τον πρόσφατο ν. 3329/2005 το αντικατέστησε με το εδ. του άρθρου 10 παρ. 1 ως εξής:
«Στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καταρτίζεται κατάλογος επικουρικών ιατρών ανα ειδικότητα για την κάλυψη επιτακτικών αναγκών, ανεξάρτητα από την ύπαρξη κενών οργανικών θέσεων». Για τις προσλήψεις μάλιστα επικουρικού προσωπικού δεν απαιτείται η έγκριση τριμελούς υπουργικής επιτροπής όπως ίσχυε, οπότε αποτελεί απορίας άξιο το πώς διασφαλίζεται η διαφάνεια στις διαδικασίες πρόσληψης.
Οι προσλήψεις του επικουρικού προσωπικού ελέγχονται απόλυτα από τον Υπουργό Υγείας, ενώ σύμφωνα με τον πιο πάνω νόμο της Ν.Δ., ο χρόνος απασχόλησης του επικουρικού προσωπικού «υπολογίζεται ως χρόνος προϋπηρεσίας και θεωρείται προσόν όταν θέτουν υποψηφιότητα για την κατάληψη μόνιμης θέσης σε αντίστοιχο κλάδο στο Δημόσιο Τομέα».
Η κυρία Περλεπέ σε δηλώσεις της σχετικά με το θέμα αυτό, μεταξύ άλλων τονίζει και τα εξής:
«Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση αθετεί τις προεκλογικές της υποσχέσεις για 10,000 προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού μέχρι το τέλος του 2005 για την στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών του ΕΣΥ και από την άλλη, προκρίνει προσλήψεις σε τομείς όπως η αγροφυλακή και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για καθαρά μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Στην περίπτωση της πρόσληψης επικουρικών γιατρών και λοιπού προσωπικού καταστρατηγείται κάθε έννοια διαφάνειας και δόκιμης κατανομής του στις υγειονομικές μονάδες της χώρας που έχουν τις υψηλότερες ανάγκες(απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές).
Αντίθετα, προωθούνται προσλήψεις χωρίς προγραμματισμό και χωρίς οι διοικήσεις κάποιων νοσοκομείων να έχουν εκδηλώσει ανάλογες ανάγκες.
Πώς άραγε διασφαλίζεται η κάλυψη των αναγκών των περιοχών που αποκλείονται με την νομοθετική αλλαγή που επέβαλε η κυβέρνηση και πως αποτρέπεται η συσσώρευση επικουρικών γιατρών στα νοσοκομεία των μεγάλων αστικών κέντρων και σε βάρος των απομακρυσμένων και προβληματικών, από άποψη προσωπικού, υγειονομικών μονάδων;
Η μόνη υπόσχεση που φαίνεται να υλοποιεί η κυβέρνηση, είναιι η δημιουργία του δικού της κομματικού κράτους και δυστυχώς σ' αυτή τη λογική και πρακτική, δεν αφήνει εκτός ούτε τον ευαίσθητο και σημαντικότατο για την κοινωνία τομέα της Δημόσιας Υγείας».
|