Για την κοινή δράση της Αριστεράς

Του Βαγγέλη Αποστόλου,
πρώην βουλευτή Ευβοίας του ΣΥΝ.

Αν κορυφαίο ζήτημα για τον δημόσιο βίο του τόπου παραμένει η αξιοπιστία, πόσο την υπερασπίζονται αυτοί που πολεμούν -αριστεροί λένε- με εμπάθεια έναν Πρόεδρο από την Αριστερά;

Πόσο πείθει η πολεμική κατά του Νίκου Κωνσταντόπουλου, του πολιτικού που η ιστορική του διαδρομή είναι συνυφασμένη με την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών, κοινωνικών δικαιωμάτων και με αγώνες κατά της διαπλοκής;

Ποιοι και γιατί δεν αντέχουν την πορεία του Νίκου από τις φυλακές της Κέρκυρας στην Προεδρία της Δημοκρατίας;

Παρ' ότι πιστεύω πως η προεδρολογία δεν αποτελεί προτεραιότητα για το ΣΥΝ, οργίζει τόσο, «ποιοι» και «γιατί» βγάλανε τα ξίφη τους, που δεν μπορούν να μείνουν χωρίς απάντηση.

Ομως για τον κόσμο της Αριστεράς κύριο ζητούμενο είναι σήμερα αν στα προσεχή Συνέδρια των δυο μεγάλων συνιστωσών της, ΚΚΕ και ΣΥΝ, θα υπάρξει απάντηση στην απαίτησή του για ενότητα στη δράση. Και απ' ό,τι δείχνει η εσωκομματική τους λειτουργία, μόνο ο ΣΥΝ προβληματίζεται πάνω στη συγκεκριμένη αναγκαιότητα, αφού το ΚΚΕ έχει επιλέξει το δρόμο της περιχαράκωσης και της απομόνωσης.

Επιπλέον ο κόσμος του ΣΥΝ απαιτεί να υπάρξουν στο Συνέδριό του απαντήσεις και σε πολλά άλλα ερωτήματα, όπως:

1) Θα επιδιωχθεί η αποκρυστάλλωση της φυσιογνωμίας του μέσα από μια πλουραλιστική ενότητα ή θα συνεχίσει να εκπέμπει αμφισημίες και διγλωσσίες, όπως γινόταν πολλές φορές με τις παραλυτικές ισορροπίες που χαρακτήριζαν τις αποφάσεις του;

2) Θα υπάρξει ανανέωση του στελεχικού δυναμικού του μέσα από την αξιοποίηση όλων των μελών που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά ή θα γίνει και πάλι ανακατανομή της κομματικής ηγεσίας στο πλαίσιο των εσωκομματικών μηχανισμών;

3) Θα αποδεσμευτεί η λειτουργία του από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των τάσεων, που από ιδεολογικά ρεύματα κατάντησαν μηχανισμοί κομματικής ηγεσίας; Και

4) Θα βγει επιτέλους στην κοινωνία για προσέγγιση αυτών που ιστορικά και ταξικά στηρίζει ή θα συνεχίσει να λειτουργεί μόνο γύρω από την «Κουμουνδούρου»;

Από τις απαντήσεις που θα δοθούν θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό αν ο ΣΥΝ θα μπορέσει να πετύχει το ζωτικό για την ύπαρξή του στόχο: την κοινή δράση της Αριστεράς.

Το στόχο αυτό έχει σε προτεραιότητα και μπορεί να υπηρετήσει αν εκλεγεί στην ηγεσία του ΣΥΝ ο Αλέκος Αλαβάνος.