Ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου κ. Αντώνης Νάνος παρευρέθηκε στην ημερίδα για τους άνεργους ευπαθών κοινωνικά ομάδων του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, που έγινε στον Ιππόκαμπο την Τετάρτη 30 Ιουνίου. Ο κ. Νάνος κατά την ομιλία του επισήμανε τα εξής:

"Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σας να οργανώσετε ημερίδα για θέματα που αφορούν τις προοπτικές απασχόλησης. Ο δημόσιος διάλογος για τα θέματα αυτά κυριαρχείται από δυσοίωνες αναλύσεις τη στιγμή που ο κοινός νους βομβαρδίζεται από θεωρίες του τύπου: η ανεργία είναι αναγκαίο κακό και οι κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια και ο αποκλεισμός αυξάνονται νομοτελειακά, για να πετύχουν πιθανόν μια προοπτική ανάπτυξης στο μέλλον. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο διάλογος για την απασχόληση στο νομό μας, ένα νομό προνομιούχο και συνάμα παραμελημένο και αναξιοποίητο προσλαμβάνει ξεχωριστό νόημα, γιατί καλείται να αντιμετωπίσει την ανεπάρκεια υποδομών και προγραμματισμού σε κεντρικό επίπεδο, με την απροθυμία συνεργασίας και προσαρμογής στα νέα δεδομένα, στοιχείο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίδοτο στο τραύμα της αποβιομηχάνισης.

Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η κοινωνία της πληροφορίας μπορεί να αποφύγει τις κοινωνικές παγίδες της φτώχειας και της περιθωριοποίησης είναι να μετατραπεί σε κοινωνία συνεχούς εκμάθησης, να προχωρήσει στην υιοθέτηση μέτρων για την ανακούφιση των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων που δεν είναι σε θέση να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία της συνεχούς εκμάθησης. Αν δεν υπάρξει δραστήρια και ενεργητική παρέμβαση για να διασφαλιστούν ίσες ευκαιρίες, τα διαθέσιμα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης θα οδηγήσουν σε αναπαραγωγή και ίσως σε όξυνση του κοινωνικού κατακερματισμού και των άνισων ευκαιριών.

Στην περιοχή μας το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα αισθητό. Παρά το γεγονός ότι ο νομός μας είναι από πολλές απόψεις προνομιούχος, παρατηρείται μια διαρκής τάση για αποβιομηχάνιση χωρίς αντιστάθμισμα σε άλλους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, όπως ο τουρισμός και εν γένει η παροχή υπηρεσιών. Η ανεργία στο νομό μας δεν είναι αποτέλεσμα διαρθρωτικών αλλαγών, δεν οφείλεται στην αλλαγή ρότας από τη μεταποίηση στις υπηρεσίες και τη νέα τεχνολογία. Η Εύβοια μαστίζεται από την ανεπάρκεια σχεδιασμού ενός μακρόπνοου αναπτυξιακού προγράμματος με έμφαση στις επενδύσεις μεγάλης προστιθέμενης αξίας. Δυστυχώς δεν έχουμε δραστηριοποιηθεί σε βαθμό επαρκή προβάλλοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα του νομού μας, δεν έχουμε διαφημίσει τις ιδιαιτερότητες του τόπου μας που ταυτόχρονα αποτελούν και θέλγητρα για Έλληνες και ξένους επενδυτές. Η Εύβοια δε στερείται ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού. Το εργατικό δυναμικό της είναι νεανικό και καταρτισμένο. Στερείται προγράμματος και σχεδιασμού. Ο νομός μας αγωνίζεται να μπει στην τροχιά της διαρθρωτικής μετάβασης από την παραδοσιακή οικονομία στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της πληροφορίας. Το νεφελώδες τοπίο δημιουργεί αβεβαιότητα στην αγορά εργασίας. Οι λύσεις που καλούμαστε να προτείνουμε πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του νομού μας και το στάδιο της μετάβασης στο οποίο η οικονομία μας βρίσκεται. Και στο σημείο αυτό εντοπίζεται η σπουδαιότητα του ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν τα θεσμικά όργανα. Η επιτυχία δεν οριοθετείται από μια προκαθορισμένη συνταγή.

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η ισοπεδωτική φιλελευθεροποίηση που καταστρέφει τους θεσμούς εκείνους που προάγουν το συντονισμό και τη συνεργασία, όπως η αποδυνάμωση των συνδικάτων και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Δεν είναι η προσκόλληση σε θεσμικές ρυθμίσεις του παρελθόντος που αντιστοιχούν σε ολοένα και μικρότερο τμήμα της αγοράς εργασίας και αφήνουν εκτεθειμένες μεγάλες κοινωνικές ομάδες στο έλεος των πλέον αδυσώπητων δυνάμεων του ανταγωνισμού. Η μεγάλη πρόκληση είναι ο επιτυχής μετασχηματισμός των θεσμών με τρόπο που να αντιστοιχεί στις νέες πραγματικότητες. Ιδιαίτερη κρισιμότητα από αυτή την άποψη προσλαμβάνει τόσο η επέκταση της απασχόλησης όσο και ο μετασχηματισμός του κοινωνικού κράτους κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να πάψει να εξαντλείται στον αναχρονιστικό ρόλο του και να δραστηριοποιείται με επάρκεια σε όλο το φάσμα του εργασιακού κύκλου ζωής. Αυτή η επιλογή είναι ακριβή και χρειάζεται ευρύτατο επιμερισμό του σχετικού κόστους, ενεργητική επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης και γενναία μεταφορά πόρων από έχοντες εργασία, εισόδημα, ασφάλεια σε μη έχοντες. Οι πολιτικές παρέμβασης με τέτοιο προσανατολισμό, ο συνδυασμός δηλαδή στόχων κοινωνικής ισότητας με στόχους οικονομικής αποτελεσματικότητας είναι και βιώσιμες και ρεαλιστικές".

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »