Του Βαγγέλη Αποστόλου, πρώην βουλευτή ΣΥΝ Ευβοίας (δημοσίευση στην εφ. Ελευθεροτυπία)

Οντως υπάρχουν πολλά προβλήματα στο δασικό χώρο που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Βέβαια μερικά εξ αυτών δημιουργήθηκαν από την ίδια τη φύση, όπως είναι η περίπτωση των δασωμένων αγρών και μπορούσαν να έχουν αντιμετωπιστεί από πλευράς χρήσης γης με την ισχύουσα νομοθεσία και από πλευράς ιδιοκτησίας με την κατάθεση μιας απλής τροπολογίας.

Οσα όμως δημιουργήθηκαν από την ανθρώπινη παρέμβαση κατά παράβαση της θεσμικής προστασίας και βέβαια δεν μπορούν να επανορθωθούν όφειλαν πρώτα να αποτυπωθούν. Μόνον εφόσον υπάρχει ακριβής εικόνα για το μέγεθος αυτών των προβλημάτων μπορεί να υπάρξει σωστή και οριστική λύση.

Αντίθετα με τη δημοσιοποίηση του ν/σ για τα δασικά φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα προβλήματα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα από τους πολέμιους του δασικού περιβάλλοντος για να νομιμοποιήσουν όλες τις αυθαιρεσίες και λεηλασίες που έχει υποστεί ο δασικός χώρος ώς σήμερα ενώ ταυτόχρονα ανοίγεται ένας νέος κύκλος.

Η ψήφιση του ν/σ θα επιφέρει άμεσα τη μείωση του δασικού χώρου της χώρας κατά 50% και την απώλεια τεράστιας δημόσιας περιουσίας. Και το αποτέλεσμα αυτό θα έρθει ως απόρροια της εξειδίκευσης του ορισμού του δασικού οικοσυστήματος και της κατηγοριοποίησης των δασών και των δασικών εκτάσεων και μάλιστα με παραποίηση δεδομένων της δασολογικής επιστήμης.

Η αλλαγή χρήσης των συγκεκριμένων εκτάσεων -υπολογίζονται στα 40 εκατ. στρέμμ. - θα είναι μία εγκληματική ενέργεια σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος αφού πρόκειται για εκτάσεις πλούσιες σε βιοποικιλότητα και με σημαντική συμβολή στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο της χώρας. Κι επειδή βρίσκονται στις χαμηλότερες περιαστικές και παράκτιες περιοχές έχουν δεχθεί τέτοια πίεση από τους πάσης φύσεως καταπατητές, που ως περιουσία για το κράτος θα παραμείνουν ελάχιστες. Ο αποχαρακτηρισμός θα στερήσει το δημόσιο από το μοναδικό όπλο προστασίας της περιουσίας του που είναι -το μαχητό βέβαιο- τεκμήριο κυριότητας.

Πέραν αυτών στις διατάξεις του ν/σ είναι εμφανής η προσπάθεια τακτοποίησης συγκεκριμένων αιτημάτων. Και μάλιστα σε μερικά για να μην είναι εξόφθαλμη αναμένεται να γίνει συνδυασμός με νομοθετική πρωτοβουλία σε εξέλιξη του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί για τους οποίους επιλύεται το πρόβλημα της ανταλλαγής σε περίπτωση που κατέχουν δάση που δεν μπορούν να αποχαρακτηριστούν αλλά δεν επιλύεται το πρόβλημα της ιδιοκτησίας λόγω του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου.

Ομως είναι γνωστή η πρόθεση της κ. Παπανδρέου για νομοθετική ρύθμιση από το ΥΠΕΧΩΔΕ της κατάργησης του τεκμηρίου σ' όλο τον εθνικό χώρο και της αναγνώρισης της ιδιοκτησίας με 30ετή ή 20ετή χρησικτησία, πράγμα που σημαίνει ότι οι αγορές των οικοδομικών συν/σμών μέχρι το 1974 θα αναγνωριστούν κι επομένως θα μπορέσουν κατόπιν να ανταλλαγούν.

Μάλιστα δε το ΥΠΕΧΩΔΕ με το Κτηματολόγιο Α.Ε. βιάζονται τόσο πολύ για την κατάργηση του τεκμηρίου που ήδη εδώ και καιρό με πρόσχημα την καθυστέρηση στη σύναψη του Κτηματολογίου έχουν αρχίσει να το αγνοούν.

Ομως μέχρι σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μπορεί να μην προστάτεψαν όπως έπρεπε τη δημόσια γη αλλά ποτέ δεν συναίνεσαν στη χαριστική διανομή της. Δεν υπάρχει ασφαλέστερη δικλίδα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας, μέχρι την ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου, από το τεκμήριο κυριότητας.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »