Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε το πρωί του Σαββάτου 6 Σεπτεμβρίου σε εκπροσώπους των φορέων και των παραγωγικών τάξεων της Εύβοιας στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Ευβοίας. Ο πρόεδρος της ΝΔ αναφέρθηκε σε όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, στον αγροτικό τομέα, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην τουριστική βιομηχανία αλλά και στην απώλεια των κοινοτικών πόρων.

Επιτέθηκε στην κυβέρνηση με αφορμή τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Τόνισε ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν συνιστούν, σε καμιά περίπτωση, αναδιανομή εισοδήματος. Η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έγινε στην Ελλάδα, επί Κυβέρνηση Σημίτη, είναι τα 30 τρισ. δραχμές που χάθηκαν στο Χρηματιστήριο, είπε χαρακτηριστικά.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του κ. Καραμανλή:

«...Θέλω, κατ' αρχήν, να σας πω δύο λέξεις για τον σκοπό αυτό των συναντήσεων. Εμείς πιστεύουμε ότι εκείνο που πάνω απ' όλα λείπει σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι η συνεννόηση και η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Να συνεννοηθούμε, δηλαδή, για το ποια είναι τα προβλήματα και μετά να αποφασίσουμε ποιες είναι οι προτεραιότητες. Ακούμε συχνά περί διαλόγου, αλλά συνήθως οι διάλογοι είναι διάλογος κωφών ή παράλληλοι μονόλογοι. Συνάμα, εμείς δεν πιστεύουμε ότι τα ξέρουμε όλα καλύτερα ή τα ξέρουμε καλύτερα από σας. Είμαστε εδώ, λοιπόν, για να πάρουμε πληροφόρηση. Έχουμε εικόνα, οι συνεργάτες μας, οι Βουλευτές του νομού, μας πληροφορούν, αλλά αυτό δεν φτάνει. Είναι βέβαιο ότι η τοπική κοινωνία και οι οργανωμένοι φορείς της, ξέρουν καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, για την εφαρμογή ενός πολιτικού προγράμματος, ενός κυβερνητικού προγράμματος, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η συμμετοχή της ίδιας της τοπικής κοινωνίας. Κατά συνέπεια, δείτε αυτού του είδους την επικοινωνία σαν έναν εσωτερικό διάλογο προς το χτίσιμο διαύλων επικοινωνίας, συνεννόησης μεταξύ μας, αλλά και σαν ένα εργαλείο που φτιάχνει τις απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης για μια πολύ πιο δημιουργική περίοδο στο αύριο. Δεν πιστεύω ότι ένας ή λίγοι μπορούν να τα κάνουν όλα. Πολλοί μαζί πρέπει να στρατευθούν για να κάνουν τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος μας. Και οι πολλοί - ασχέτως πιο κόμμα ψηφίζουν - για να εμπνευστούν, χρειάζεται πριν απ' όλα να συνεννοηθούν και να εμπιστευθούν ο ένας τον άλλον. Κατά συνέπεια, κλείνω αυτή την εισαγωγή λέγοντας ότι θεωρήστε αυτού του είδους την επικοινωνία σαν προάγγελο ή σαν δοκιμή ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης.

Περνώ σ' ένα δεύτερο σχόλιο. Δεν θα πω πολλά για τις υποδομές του Νομού. Δεν λέω πολλά γιατί είπα αρκετά χθες και έχει σχέση με τις διαψευσμένες υποσχέσεις και εξαγγελίες στο πρόσφατο παρελθόν του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, αλλά και σε σχέση με τις προτεραιότητες που εμείς θεωρούμε αναγκαίες για την περιοχή. Αλλωστε, το επαναλάβατε και εσείς σήμερα πολύ διεξοδικά. Απλώς, να τονίσω ότι είναι οξύμωρο η Εύβοια, που βρίσκεται γεωγραφικά περίπου στο κέντρο της Ελλάδας, να βιώνει ταυτόχρονα μια ιδιότυπη γεωγραφική απομόνωση. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Κατά συνέπεια, τα μεγάλα και από χρόνια υπερήμερα έργα υποδομής κυρίως των οδικών αξόνων, του κάθετου άξονα, του οριζόντιου άξονα, ο εκσυγχρονισμός της σιδηροδρομικής γραμμής, είναι τα λιμάνια, που σωστά αναφέρατε, είναι πρώτη προτεραιότητα.

Θέλω να έρθω για λίγο στον πρωτογενή τομέα. Ακούσαμε σημαντικά πράγματα για τα αγροτικά. Θέλω να σταθώ σε μερικές - καίριες κατά την άποψή μου - προτεραιότητες. Πρώτη παραδοχή είναι ότι δεν μπορεί να μιλάμε για ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί να μιλάμε για περιφερειακή καν ανάπτυξη, δεν μπορεί να μιλάμε για περιφερειακή καν ανάπτυξη, εάν δεν επενδύσουμε ουσιαστικά στον πρωτογενή τομέα. Οι απόψεις που εμμέσως - και καμιά φορά λίγο πιο φανερά - εκπέμπει η σημερινή Κυβέρνηση, ότι πάει σε δραματική μείωση του απασχολούμενου στον πρωτογενή τομέα πληθυσμού, ότι δεν έχει μέλλον η αγροτική οικονομία, μας βρίσκουν παντελώς σε αντίθετη κατεύθυνση. Εμείς πιστεύουμε ότι ο πρωτογενής τομέας όχι μόνο έχει μέλλον, αλλά πρέπει να έχει μέλλον. Πριν απ΄ όλα γιατί μπορεί να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, που δεν μπορεί ποτέ να έχει η βαριά βιομηχανία για παράδειγμα. Δεύτερον, γιατί αν δεν κρατήσουμε τους πολίτες στη γη τους, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε την Ελλάδα πραγματικά συγκλίνουσα με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κοινωνία.

Οι προτεραιότητές μας στον αγροτικό τομέα είναι οι εξής:

• Πρώτον, κάποιες τεχνικές παρεμβάσεις με πρωτεύουσα τη βαθειά μεταρρύθμιση του σημερινού Υπουργείου Γεωργίας σε Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με καίριο μέλημα τις αποκεντρωμένες υπηρεσίες. Είπε κάποιος πριν - και σωστά - ''τι να τους κάνουμε τους γεωπόνους και τους τεχνικούς συμβούλους που έχουν γίνει λογιστές και γραφειοκράτες; Χρειαζόμαστε γεωπόνους στο χωράφι, δίπλα στον αγρότη.
• Το δεύτερο είναι, το άγος της Αγροτικής Τράπεζας. Η Αγροτική Τράπεζα υπάρχει, και εν πάση περιπτώσει αυτός ήταν ο γενεσιουργός της λόγος, για να στηρίζει τον αγρότη. Να διευκολύνει δηλαδή την πρόσβαση του αγρότη στο πιστωτικό σύστημα με ευνοϊκότερους όρους απ΄ ότι εκείνος βρίσκει στον εμπορικό ανταγωνισμό. Αυτός ο λόγος έχει πάψει να υπάρχει. Κατά συνέπεια κάποια βαθειά τομή πρέπει να γίνει για να ξαναβρεί η Αγροτική Τράπεζα το ρόλο της. Αυτό δεν γίνεται με την Αγροτική Τράπεζα να είναι καθεστωτικός παίχτης χρηματιστηριακής υποστήριξης της σημερινής κυβέρνησης. Δεν γίνεται με το αίσχος των πανωτοκίων. Εμείς επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια έχουμε καταθέσει μια τροπολογία που δεν αφορά μόνο τους αγρότες αλλά το μείζον ζήτημα με τα πανωτόκια, σύμφωνα με την οποία, καμία οφειλή δεν μπορεί να ξεπερνά το τριπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου. Η κυβέρνηση δεν την δέχεται. Μόνιμα με στείρο και άγονο τρόπο απορρίπτει αυτή τη λογική που θα έδινε διέξοδο σε πάρα πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας. Ειδικά, όμως για την Αγροτική Τράπεζα θέλω να πω ότι όπως περιλαμβάνει και το πρόγραμμά μας που ανακοινώθηκε στη Λάρισα πριν από λίγους μήνες, εμείς στοχεύουμε και σε μία οριστική ρύθμιση των αγροτικών χρεών.
• Τρίτον, ο ΕΛΓΑ. Έχω πει πολλές φορές ότι από μηχανισμός στήριξης του αγρότη έχει καταντήσει μηχανισμός εξαπάτησης του αγρότη και ο λόγος είναι γιατί ο ΕΛΓΑ, αυτή τη στιγμή, εκείνο που κάνει είναι πρώτον να προσπαθεί να αποτιμήσει στο ελάχιστο τις ζημίες και να καθυστερεί στο μέγιστο την καταβολή των αποζημιώσεων. Η δική μας δέσμευση είναι ότι η καταβολή των αποζημιώσεων θα γίνεται εντός τριμήνου και αν παρέρχεται αυτό το διάστημα θα γίνεται εντόκως. Και ο λόγος είναι ότι κάποτε το κράτος αυτό, που έχει γίνει εχθρός του πολίτη, δυνάστης του πολίτη, θα πρέπει να μάθει αν μη τι άλλο να σέβεται τον πολίτη. Δεν μπορεί να πιέζει τους πολίτες για υποχρεώσεις και μάλιστα για υποχρεώσεις που το ίδιο το κράτος θεσμοθετεί είτε αναδρομικά, είτε ανά εξάμηνο, μιλώ για το φορολογικό αλαλούμ τώρα και απ΄ την άλλη πλευρά όταν έρχεται η ώρα είναι το ίδιο αφερέγγυo απέναντι στους πολίτες και να παίζει το ρόλο του μπαταχτσή.
• Τέταρτο είναι τα μέτρα που έχουμε εξαγγείλει για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Θα επανέλθω σε αυτό μετά γιατί πολύς λόγος έχει γίνει για αυτά τις τελευταίες ημέρες. Το πέμπτο είναι η ίδρυση Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων. Είναι απίστευτη απώλεια και εθνική ζημία το να μην μπορούμε να διαχειριστούμε το νερό της χώρας μας. Και σε ορισμένες περιοχές όπως η Εύβοια το ζήτημα αρχίζει να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.

Η επόμενη προτεραιότητα είναι η μάχη που είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε στις Βρυξέλλες.

Όχι μόνο χάσαμε τις μάχες για όλα τα προϊόντα μας απ΄ το λάδι μέχρι τον καπνό. Από το βαμβάκι μέχρι το γάλα και τα σιτηρά, αλλά με την πρόσφατη αναθεώρηση της κοινής αγροτικής πολιτικής, με ευθύνη της κυβέρνησης σε τελική ανάλυση, που ήταν και η προεδρεύουσα εκείνο το διάστημα στην ΕΕ, δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν την αναθεώρηση τα μεσογειακά προϊόντα. Εκείνα δηλαδή που αφορούν εμάς. Πάνω από τα των δικών μας προϊόντων είναι μεσογειακά προϊόντα. Αυτή είναι μια απίστευτη αμέλεια, που εγκυμονεί κινδύνους.

Με άλλα λόγια εμείς είμαστε πράγματι οι αυθεντικοί εκφραστές του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, έχουμε πλήρη συνείδηση όμως, ότι η ΕΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαρκής μάχη για τα συμφέροντα του καθενός, που καταλήγει σε συμβιβασμούς. Θα το πω απλά. Δεν υπάρχει περίπτωση να επιμένεις για κάτι στην ΕΕ και να μην ληφθεί υπόψη. Γιατί αλλιώς χαλάει η λειτουργία της ίδιας της Ένωσης. Όλες οι απόψεις λαμβάνονται υπόψη, σε μια διαρκή καμία φορά και εναγώνια και δύσκολη προσπάθεια ανεύρεσης σημείων ισορροπίας. Χαμένος είναι μόνο εκείνος που δεν μιλάει. Χαμένος είναι εκείνος που δεν διαπραγματεύεται. Χαμένος είναι εκείνος που θέλει να παίρνει "μπράβο" γιατί είναι yes-man. Και τέλος έχει πολύ μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε ότι η αναγέννηση του πρωτογενούς τομέα εξαρτάται από τη βούληση μας να επενδύσουμε στην ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Ποιότητα σημαίνει τυποποίηση, πιστοποίηση, σημαίνει προϊόντα με ονομασία προέλευσης, σημαίνει να μην συνεχίζεται το άγος να παράγουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο, να το πουλάμε χύμα, να το αγοράζουν άλλοι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και να το πουλούν εκείνοι ως προϊόν με ονομασία προέλευσης στην ουσία ψευδεπιγράφως, και να καρπώνονται την προστιθέμενη αξία. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αυτή ελάχιστα βαρύνει τον παραγωγό, όσο βαρύνει ένα κράτος που δεν τον καθοδηγεί, που δεν του δίνει κίνητρα, δεν φτιάχνει το πλαίσιο εκείνο για να προχωρήσουμε σ' αυτό το ποιοτικό άλμα.

Έρχομαι για λίγο στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το είπε ο Πρόεδρος το λέμε όλοι ότι η μικρομεσαία επιχείρηση είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης στον τόπο μας. Όμως η μικρομεσαία επιχείρηση βρίσκεται εδώ και χρόνια υπό διωγμόν. Πρώτα με τα αντικειμενικά κριτήρια, μετά με "μεταλλαγμένα αντικειμενικά κριτήρια", κατόπιν με τη συνάφεια. Και ακόμα πιο πρόσφατα, με τις εκβιαστικές επιδρομές που κάνουν διάφοροι ελεγκτικοί μηχανισμοί που έχουν -κακά τα ψέματα- πάρει καθαρά πλέον, καθεστωτικό χαρακτήρα. Εμείς πιστεύουμε ότι πρώτα απ' όλα πρέπει να υπάρχει ένα πάγιο, σταθερό φορολογικό σύστημα. Γνωστοί κανόνες του παιχνιδιού που να επιτρέπουν σ' αυτόν που επενδύει να ξέρει, να μπορεί να προγραμματίζει, να βλέπει το μέλλον. Όμως, πέρα απ' αυτό, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Και αναφερθήκατε κε Πρόεδρε, διεξοδικά. Το πρόβλημα της απασχόλησης, δεν αντιμετωπίζεται με παθητικές πολιτικές. Αντιμετωπίζεται με μια νέα επιθετική οικονομική πολιτική. Και αυτή η οικονομική πολιτική πρέπει να έχει ως επίκεντρο τη δράση, την άνθιση της μικρομεσαίας επιχείρησης. Σήμερα μόνο αντικίνητρα υπάρχουν ειδικά για την μικρομεσαία επιχείρηση, να προσλάβει ανθρώπους. Είναι πραγματικότητα. Φορολογικά αντικίνητρα, γραφειοκρατικά αντικίνητρα, το ύψος των εισφορών. Κατά συνέπεια, εδώ είναι που πρέπει να ρίξουμε το βάρος. Να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον φιλικότερο για την μικρομεσαία επιχείρηση, ως κύριο όχημα αντιμετώπισης του προβλήματος της ανεργίας. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα επί της ουσίας στο ζήτημα της απασχόλησης.

Αναφερθήκατε, σωστά, στο ζήτημα του αθέμιτου ανταγωνισμού που μάλιστα παίρνει δυο διαστάσεις. Η μια είναι με το παράνομο μικρεμπόριο και η άλλη είναι η ασύδοτη πρακτική μεγάλων επιχειρήσεων. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Και θέλω αυτό να γίνει κατανοητό. Εμείς είμαστε στον τόπο μας οι υπέρμαχοι της ελεύθερης οικονομίας. Εμείς πιστεύουμε στην ανοιχτή κοινωνία και τον ανταγωνισμό. Γιατί αυτό είναι που οδηγεί στην δημιουργία πλούτου και τη δυνατότητα βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου όλων. Όμως, ελεύθερη οικονομία δεν νοείται χωρίς σεβασμό στο νόμο. Όπου ο νόμος παρακάμπτεται είτε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και μικροκομματικών ωφελειών, είτε για λόγους συναλλαγής, να το πούμε καθαρά, τότε δεν υπάρχει ελεύθερη οικονομία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Τότε υπάρχει ασυδοσία. Ειδικά μάλιστα για τα πολυκαταστήματα, κανείς δε λέει ότι δεν θέλουμε στον τόπο μας και σε κάθε μέρος της Ελλάδας, επενδύσεις τέτοιου είδους. Αλλά, όπως όλες οι οργανωμένες χώρες στην Ευρώπη, αυτά γίνονται κάτω από ένα πλαίσιο συγκεκριμένων κριτηρίων. Η Γαλλία και η Γερμανία μας έχουν δώσει το παράδειγμα. Υπάρχουν γεωγραφικά κριτήρια για παράδειγμα. Δεν μπορεί σ' ένα κεφαλοχώρι ή σε μια κωμόπολη να πηγαίνουν και να εγκαθίστανται στην είσοδο της πόλης τρία ή τέσσερα τέτοια καταστήματα. Υπάρχουν γεωγραφικοί περιορισμοί, πληθυσμιακοί περιορισμοί που από τη μια επιτρέπουν τέτοιου είδους επενδύσεις, από την άλλη όμως διαφυλάσσουν και τον κοινωνικό ιστό και βεβαίως αφήνουν και περιθώριο και για την μικρομεσαία επιχείρηση. Και το λέω αυτό, γιατί σχετίζεται με το μοντέλο ανάπτυξης που αναζητούμε για τη χώρα μας.

Τέλος, μια λέξη για την τουριστική βιομηχανία της χώρας. Δεν είναι το κατ' εξοχήν θέμα της σημερινής συνάντησης, αλλά επειδή πιστεύω - και το πιστεύω βαθειά - ότι η Εύβοια μπορεί να γίνει από τους βασικούς τουριστικούς προσανατολισμούς στα επόμενα χρόνια, παίζει πολύ μεγάλη σημασία και εδώ να ρίξουμε βάρος στην ποιότητα. Δεν είναι τουριστική πολιτική να παρέχουμε ήλιο και θάλασσα, ελάχιστους μήνες το χρόνο. Τουριστική πολιτική είναι να προσφέρουμε ποιότητα, να προσφέρουμε εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Τουριστική πολιτική είναι να δώσουμε την ευχέρεια στους ανθρώπους, στους επισκέπτες, στους περιηγητές να δουν ένα τουρισμό συνδεδεμένο, όχι μόνο με την πολιτιστική μας κληρονομιά από το παρελθόν, αλλά και με τη σύγχρονη δημιουργία. Τουριστική πολιτική είναι να καταφέρουμε να επιμηκύνουμε την τουριστική περίοδο μέχρις ότου φτάσει να είναι δωδεκάμηνη. Και σε εκείνους που θα πουν ότι σκέπτομαι φιλόδοξα, θα σας πω ότι υπάρχουν χώρες, κοντά μας σχετικά, στο κέντρο της Ευρώπης, που χωρίς να έχουν ούτε τις φυσικές καλλονές ούτε την παράκτια γραμμή που έχουν οι άλλες μεσογειακές χώρες, έχουν πετύχει δωδεκάμηνο τουρισμό και μάλιστα πολύ υψηλής ποιότητας, αξιοποιώντας κυρίως την πολιτιστική διάσταση.

Έρχομαι τώρα σ' ένα πολύ μεγάλο θέμα. Και αναφέρομαι στο ζήτημα των Κοινοτικών Πόρων. Οι Κυβερνήσεις του κ. Σημίτη είχαν και τον χρόνο, αλλά και τεράστιους πόρους για να οδηγήσουν τη χώρα σε μια πραγματικά αναπτυξιακή τροχιά. Αυτή είναι η αλήθεια. Σε μια πορεία πραγματικής οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης. Είχαν 8 χρόνια στη διάθεσή τους και διαχειρίσθηκαν τόσους πόρους, όσους δεν είχαν όλες μαζί αθροιστικά οι μεταπολεμικές Κυβερνήσεις. Παρ' όλα αυτά, σήμερα η ελληνική οικονομία είναι η φτωχότερη της Ευρώπης. Αυτό δεν μπορεί να το διαψεύσει κανείς. Οσα χαλκευμένα στοιχεία, όσες ανακρίβειες και αν επικαλείται ο Πρωθυπουργός από οποιοδήποτε βήμα θέλει να τα εκπέμψει αυτά, αυτή η αλήθεια ούτε αλλοιώνεται, ούτε κρύβεται. Δεν αλλοιώνεται γιατί τα στοιχεία είναι δημοσιοποιημένα και εκπέμπονται από όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς και κυρίως στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν κρύβονται γιατί το βιώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Εάν δείτε τον κατάλογο από πλευράς εισοδήματος των περιφερειών στην Ευρώπη, η μόνη περιοχή στην Ελλάδα που είναι κάπως πιο ψηλά, πλησιάζει το 75% ή 77% αν θυμάμαι καλά του Κοινοτικού Μέσου Όρου είναι η Αττική. Όλες οι άλλες περιοχές είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά.

Τα έργα και οι ημέρες της σημερινής Κυβέρνησης δείχνουν μόνιμη αδυναμία, ανικανότητα, στην έγκαιρη απορρόφηση, στη σωστή διαχείριση και την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων. Μέχρι πρόσφατα, όπως γνωρίζετε, διαβεβαίωναν ότι το Β' ΚΠΣ προχωρούσε χωρίς προβλήματα. Μάλιστα, ισχυρίζονταν ότι είχαμε απορροφήσει περισσότερα από αυτά που δικαιούμασταν τάχα. Τελικά ο ίδιος ο κ. Σημίτης στη Βουλή, όπως θα θυμάστε, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι χάθηκαν οριστικά περί τα 240 δισ. δραχμές. Τα χαμένα - για να έχετε τάξη μεγέθους - είναι τόσα, όσα οι πόροι του Γ' ΚΠΣ για τις νησιωτικές μας περιοχές. Δηλαδή για τα νησιά του Ιουνίου, του Νότιου και του Βόρειου Αιγαίου. Και το εξωφρενικό, το απαράδεκτο, το αδιανόητο είναι, ότι οι πόροι αυτοί χάθηκαν γιατί η Κυβέρνηση δεν τους ζήτησε. Και το ακόμα σοβαρότερο είναι ότι κινδυνεύουν να χαθούν ακόμη περισσότερα κονδύλια στο επόμενο διάστημα.

Μας διαβεβαίωναν μετά τις εκλογές, ότι ξεκινούν «με αναμμένες τις μηχανές», εννοώ για την αξιοποίηση του Γ' ΚΠΣ. Σήμερα, η απορρόφηση πόρων του Γ' ΚΠΣ - το είπα και χθες, αλλά θέλω να το επαναλάβω, γιατί και αυτό είναι συγκλονιστικό - βρίσκεται, σύμφωνα με τον αρμόδιο Υφυπουργό, στο 22%. Σύμφωνα με την Επιτροπή Παρακολούθησης, στο 18%. Ομως, πέρα από αυτή τη διαφορά απόκλισης, ακόμα κι αν δεχθούμε τους ισχυρισμούς της Κυβέρνησης, αν αφαιρέσετε το 7% που είναι η προκαταβολή, προκύπτει ότι η απορροφητικότητα δεν ξεπερνά το 15%. Και έχουν περάσει 3,5 χρόνια από την έναρξη του Γ' ΚΠΣ. Για να καλύψουμε τις καθυστερήσεις και να αξιοποιήσουμε το σύνολο των χρημάτων, θα πρέπει, από εδώ και μπρος να γίνουν άλματα. Θα πρέπει στα επόμενα χρόνια, να αξιοποιούμε ετησίως σχεδόν διπλάσια χρήματα από εκείνα που δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε τα προηγούμενα χρόνια. Και εδώ έχω να κάνω μια σημείωση. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, με το πλαίσιο που ισχύει για το Γ' ΚΠΣ, δεν επιτρέπεται ετήσια εισροή κοινοτικών πόρων που να ξεπερνά το 4% του ΑΕΠ ετησίως. Αντιλαμβάνεστε που μας οδηγεί η ανικανότητα αυτής της Κυβέρνησης.

Τα ίδια σοβαρά προβλήματα εμφανίζονται και στην αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Συνοχής. Σύμφωνα με την έκθεση ελέγχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα είναι και εκεί ουραγός, αφού μέχρι σήμερα της έχουν καταβληθεί μόνο το 17% των προαποφασισμένων συνολικών πόρων. Την ίδια ώρα, στην Ισπανία έχουν φτάσει στο 67% απορρόφησης και στην Πορτογαλία στο 41%. 17% η Ελλάδα, 67% η Ισπανία, 41% η Πορτογαλία. Είναι καταλυτικές αυτές οι συγκρίσεις.

Και ακόμα χειρότερη, είναι η κατάσταση, δυστυχώς, στη δική σας περιφέρεια. Η Στερεά Ελλάδα, μαζί με τη Θεσσαλία και το Βόρειο Αιγαίο, είναι από τις τρεις περιφέρειες της χώρας με τη μικρότερη απορρόφηση. Ως τα μέσα του χρόνου, του τρέχοντος έτους, οι εισροές από την πραγματική εκτέλεση έργων έφταναν μόνο στο 5,5%. Ειδικότερα για την Εύβοια, 60 από τα έργα που έχουν ενταχθεί στο Γ' ΚΠΣ, εμφανίζουν σήμερα μηδενική απορρόφηση. Δηλαδή, 60 έργα της Εύβοιας μένουν ακόμα στα χαρτιά. Πολύτιμοι πόροι που δικαιούται η Ελλάδα, που έχει ανάγκη ο τόπος σας, η Εύβοια, μένουν στα αζήτητα των Βρυξελλών. Όλοι σας, πολύ καλύτερα από τον καθένα, γνωρίζετε - γιατί τη βιώνετε - την πρωτόγνωρη κρίση που περνά ο Νομός και την οικονομική απαξίωση. Ο νομός που όπως ξέρουμε όλοι, στις αρχές της δεκαετίας του '80, ήταν στις πιο ψηλές θέσεις της ανάπτυξης, που είχε από τα πιο ψηλά κατά κεφαλήν εισοδήματα στη χώρα. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Σήμερα, με αποκλειστική ευθύνη των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, η Εύβοια εμφανίζει στρατιές ανέργων και έντονα κοινωνικά προβλήματα. Δεν θα επανέλθω στις προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Σημίτη. Τα είπαμε χθες. Το βέβαιο πάντως είναι ότι είναι υποσχέσεις που έμειναν στα χαρτιά και θα μείνουν ως μνημεία ασυνέπειας, υπαναχώρησης και αναξιοπιστίας.

Τώρα, λίγο πριν τις εκλογές, λένε ότι συντάσσουν «χάρτα σύγκλισης» για την επόμενη τετραετία. Κάπως αργά δεν τη θυμήθηκαν; Και, σε κάθε περίπτωση, ποιον θα πείσουν ότι μπορούν; Ο ίδιος ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας εκτιμά ότι με τους σημερινούς ρυθμούς, πραγματική σύγκλιση δεν γίνεται ούτε σε 50 χρόνια. Ό,τι εξαγγέλλουν τώρα, είναι προϊόν αμηχανίας και πανικού. Πανικού μπροστά στη φανερή, στη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια. Στη δυσφορία που προκαλεί σε κάθε Έλληνα πολίτη η κραυγαλέα αποτυχία της Κυβερνητικής πολιτικής. Ό,τι εξαγγέλλουν, ό,τι θα τάξουν μέχρι τις εκλογές, είναι φανερό ότι είναι προπαγανδιστικά ευρήματα για να σβήσουν λάθη, παραλείψεις, αμαρτίες από το παρελθόν. Αλλά δεν μπορούν να σβήσουν τη μνήμη των πολιτών. Θέλουν - δεν θέλουν, θα αναγκαστούν να παραδεχθούν, - και βέβαια να απολογηθούν - ότι είναι οι ίδιοι, που όλα αυτά τα χρόνια, έγραψαν τη Χάρτα της Απόκλισης, η Χάρτα της «άλλης Ελλάδας». Ένα χάρτη της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας που αποτυπώνεται σε όλες τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών. Οι αριθμοί, που κάποτε θεοποιούσε ο κ. Σημίτης, είναι αυτοί που τώρα τον καταδιώκουν και τον ξεσκεπάζουν. Είναι αυτοί που δείχνουν μια Ελλάδα ουραγό της Ευρώπης, στους πιο κρίσιμους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες:

• Με το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη. Είμαστε κυρίως και κύριοι, μόλις στο 67% του κοινοτικού μέσου όρου. Το 1980 ήμασταν στο 70%. Είναι ή δεν είναι αυτή απόκλιση διαχρονική;
• Με την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων μικρότερη μεταξύ των "15" της ΕΕ.
• Με το κόστος ζωής στην Ελλάδα να έχει φτάσει το 90% του μέσου όρου της Ευρώπης, αλλά τις αμοιβές των μισθωτών μετά βίας να είναι στο 57%.
• Με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας να κατρακυλά μέσα σε τέσσερα χρόνια από τη 19η στην 26η θέση.
• Με τις ξένες επενδύσεις καθηλωμένες κοντά στο μηδέν. (Πώς περιμένει κανείς να κάνει ανάπτυξη;)

Χθες, σ' αυτό το θέμα δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία της αρμόδιας διεύθυνσης του ΟΗΕ (UNCTAD), σύμφωνα με τα οποία η χώρα μας κατατάσσεται στην προτελευταία θέση της διευρυμένης πλέον ΕΕ.. Δηλαδή είμαστε 24οι στους 25. Της διευρυμένης, με τα δέκα νέα μέλη που αποφασίστηκε να εισέλθουν, δεν έχουν μπει ακόμα, αλλά ελήφθη η απόφαση στην Αθήνα πριν από λίγους μήνες, μάλλον στην Κοπεγχάγη, έγινε η εκδήλωση στη Στοά του Αττάλου και θα μπουν στο επόμενο διάστημα. Στη διευρυμένη ΕΕ, εκεί που συμμετέχουν πια τα βαλτικά κράτη, τα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης, τα κράτη που υπέφεραν από τα καθεστώτα του ολοκληρωτισμού μόλις πριν από λίγα χρόνια, έχουν ξεπεράσει την Ελλάδα στον προσανατολισμό ξένων επενδύσεων και είμαστε 24οι στους 25. Το 2001 είχαν εισρεύσει στην Ελλάδα περίπου 1600 εκ. δολάρια. Τίποτα πολύ σημαντικό, αλλά θέλω να δείτε συγκριτικό στοιχείο: Το 2002, φτάσαμε στα 50 εκ. δολάρια. Όλα αυτά δείχνουν ότι παρά τα ολυμπιακά έργα, παρά τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, η χώρα δεν διαθέτει σήμερα το αναγκαίο περιβάλλον για να προσελκύει και να συγκρατεί επενδύσεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Το φορολογικό καθεστώς, η έλλειψη υποδομών, η γραφειοκρατία και η διαφθορά, αποδεικνύονται, για μία ακόμη φορά, εμπόδια, αγκάθια σε κάθε προσπάθεια για πραγματική ανάπτυξη.

Δεν είναι ψέμα ότι το μεγαλύτερο είναι η ανεργία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα είναι η ανεργία. Σήμερα, η χώρα μας έχει τη δεύτερη ψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη. Και ίσως ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι μόλις το 55,4% των Ελλήνων που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία απασχολούνται. Και μάλιστα, η ανεργία μεταξύ των νέων και των γυναικών έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Θα έλεγα ότι είναι ντροπή, είναι πραγματικά ντροπή, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και τα ξέρουμε όλα αυτά, την ώρα που κάθε οικογένεια έχει στις τάξεις της έναν άνεργο, η Κυβέρνηση να επιχειρεί να κρύψει το πρόβλημα παίζοντας ή χαλκεύοντας στοιχεία και αριθμούς. Δεν είναι ο κ. Σημίτης που υποσχόταν προεκλογικά 300.000 νέες θέσεις απασχόλησης; Και άλλες 300.000 θέσεις αμειβόμενης κατάρτισης και άλλες 300.000 θέσεις κατάρτισης ή επανακατάρτισης; Είναι ψεύτικα τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με τα οποία, τα τελευταία χρόνια χάθηκαν 13.000 θέσεις εργασίας; Πρέπει να αντιληφθούν όλοι, ότι πίσω από τους αριθμούς, πίσω από τα ποσοστά υπάρχουν άνθρωποι με ανάγκες, οικογενειάρχες με αξιοπρέπεια, άνθρωποι που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε βασικές ανάγκες της οικογένειάς τους και των παιδιών τους.

Έρχομαι τώρα σ' ένα τελευταίο σχόλιο. Επιχειρεί η Κυβέρνηση να εμφανιστεί ως κοινωνικά ευαίσθητη. Ο κ. Σημίτης προσπαθεί να παίξει το ρόλο του προστάτη εκείνων που ο ίδιος οδήγησε σε απόγνωση. Τα μέτρα που εξαγγέλλει δεν συνιστούν, σε καμιά περίπτωση, αναδιανομή εισοδήματος. Η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έγινε στην Ελλάδα, επί Κυβέρνηση Σημίτη, είναι τα 30 τρισ. δραχμές που χάθηκαν στο Χρηματιστήριο.

Οι οικονομίες μιας ζωής ενάμισι εκατ. επενδυτών, μικροεπενδυτών χάθηκαν, γιατί κατέληξαν στις τσέπες κάποιων που έπαιζαν με σημαδεμένα χαρτιά και τους οποίους, βέβαια, ο κ. Σημίτης φοβάται να αποκαλύψει. Δεν θα μπω σήμερα σε λεπτομερή κριτική. Θα μου επιτρέψετε να κάνω μερικές μόνο σύντομες επισημάνσεις. Όλα αυτά που εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός τα θυμήθηκε πολύ αργά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Όλα αυτά τα έχει υποσχεθεί ξανά και ξανά οκτώ χρόνια τώρα. Και βέβαια ουδέποτε τα υλοποίησε. Το γιατί το ξανακάνει τώρα λίγο πριν από τις εκλογές είναι προφανές. Όμως σε μια χώρα που οι περιφερειακές και κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται, σε μια χώρα που έχει το θλιβερό προνόμιο να εμφανίζει 6 περιφέρειες στις 10 πιο φτωχές της Ευρώπης, σε μια χώρα που 2,5 εκατ. πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι προφανές ότι χρειάζεται πραγματική κοινωνική πολιτική.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα είχαμε αντιρρήσεις στη στήριξη ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων. Στην στήριξη οικογενειών που έχουν φτάσει στα όρια της απόγνωσης, όμως τώρα τους θυμήθηκε όλους αυτούς ο κ. Σημίτης; Τόσα χρόνια τί έκανε; Γιατί ξέχασε τις υποσχέσεις του; Νομίζει ότι οι Έλληνες μπορούν να εξαγοραστούν από το εμπόριο ελπίδας που επιχειρεί; Ποιόν προσπαθεί να πείσει ότι τα μέτρα του είναι προϊόντα σοβαρού σχεδιασμού; Πώς μπορεί να είναι σχεδιασμός αυτός όταν ανακοινώνεται προεκλογικά; Θα σταθώ μόνο σε ένα παράδειγμα. Ανακοίνωσε πρόθεση μείωσης του ΦΠΑ στα αγροτικά μηχανήματα από το 18 στο 8%. Δύο μήνες μετά την παρουσίαση του προγράμματός μας για την Αγροτική Ανάπτυξη, μετά την άμεση απόρριψη του από την κυβέρνηση, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη αναγγελία του από τη Ν.Δ., έρχεται να υιοθετήσει μία από τις προτάσεις μας που χρόνια τώρα του υποδεικνύουμε και αυτή όμως με την επιφύλαξη της «έγκρισης». Είναι εύλογο το ερώτημα: Αν η εξαγγελία αυτή εντάσσεται σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της κυβέρνησής του, γιατί δεν εξασφάλισε από την ΕΕ τη σχετική έγκριση κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας; Γιατί, έστω δεν έθιξε το θέμα αυτό, πολύ περισσότερο μάλιστα ως προεδρεύων της ΕΕ; Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή τότε δεν το αντιμετώπισε ως πρόβλημα και το ανακαλύπτει τώρα εν όψει εκλογών, ή παρότι το γνώριζε δεν ήθελε να το κάνει. Και στη μία, όμως και στην άλλη περίπτωση, σε ένα καταλήγουμε. Στον εμπαιγμό των αγροτών. Εμείς χαιρόμαστε γιατί επιτέλους ο πρωθυπουργός αναγνωρίζοντας την προγραμματική του ένδεια κάνει τον κόπο να μελετήσει το πρόγραμμά μας. Χαιρόμαστε διπλά γιατί βλέπουμε ότι από τώρα και όχι μετά τις εκλογές αρχίζει να υλοποιείται, έστω και αποσπασματικά, το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Τα επόμενα χρόνια είναι κρίσιμα. Και είναι κρίσιμα γιατί δεν μπορεί η χώρα να παραμένει ουραγός της Ευρώπης. Δεν μπορεί να είμαστε σε τροχιά απόκλισης. Δεν μπορεί οι αγκυλώσεις του χθες και η ανικανότητα μιας κυβέρνησης που άφησε τόσο χρόνο και τόσους πόρους να πάνε χαμένοι, να μας κρατά πίσω. Είναι ανάγκη να εφαρμοστεί μια άλλη οικονομική πολιτική. Μια οικονομική πολιτική που να δίνει ώθηση, υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, να εξασφαλίζει μακροπρόθεσμα τη δυναμική της ανάπτυξης, να εξασφαλίζει συνάμα ισόρροπη ανάπτυξη, δηλαδή το σκέλος της περιφερειακής ανάπτυξης. Να δημιουργεί, με άλλα λόγια πλούτο.

Το μεγάλο θέμα για τον τόπο μας είναι ποιες εγγυήσεις παρέχει μια οικονομική πολιτική για τη σταθερή, μόνιμη, συνεχή ενίσχυση των ασθενέστερων πολιτών. Πόσο δηλαδή η εφαρμοζόμενη πολιτική δημιουργεί και παρέχει τον πλούτο για να βελτιώσει ουσιαστικά και σε βάθος χρόνου το βιοτικό επίπεδο εκείνων που το έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα. Θα παράξουμε πλούτο; Θα δημιουργήσουμε; Θα γεννήσουμε; Θα σπρώξουμε τη χώρα στην πρωτοπορία της Ευρώπης ή θα μείνουμε κολλημένοι σε ένα μίζερο παρελθόν;

Εμείς σας προτείνουμε, γιατί το πιστεύουμε να σκεφθούμε φιλόδοξα για το Τόπο μας και τους πολίτες. Να σπάσουμε αυτή τη μιζέρια, ή αν θέλετε το συμβιβασμό με τη μετριότητα. Γιατί είναι βέβαιο ότι μπορεί η Ελλάδα πολύ καλύτερα. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από άλλους σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή οικογένεια, που αυξάνουν το ΑΕΠ τους με διπλούς ρυθμούς απ΄ ότι εμείς. Και μέσα σε λίγα χρόνια από το εβδομήντα και κάτι τις εκατό έφθασαν να είναι στο 120% του κοινοτικού μέσου όρου. Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να κάνουμε τα ίδια αν όχι καλύτερα. Αρκεί να απαλλαγούμε από τις νοοτροπίες που μας κρατούν στο χθες. Αρκεί να εννοήσουμε ότι πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί ο νόμος. Αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί η ελληνική οικονομία και η κοινωνία να είναι εγκλωβισμένη σε επιλογές που ενδιαφέρουν μόνο ελάχιστα οργανωμένα συμφέροντα ή κάποιες κομματικά καθοδηγούμενες συντεχνίες, αλλά τις δημιουργικές δυνάμεις του κάθε Έλληνα πολίτη.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »