"Ο 'Εναέριος' δεν είναι σύλλογος σφραγίδα"

Συνάντηση πραγματοποίησαν στις 29 Ιανουαρίου οι πολιτιστικοί σύλλογοι, έπειτα από την πρόσκληση του Δήμου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγ. Αννας.

Με αφορμή τη συνάντηση ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πηλίου Εύβοιας "Εναέριος" προέβη στο εξής σχόλιο:

"Κάποιοι παρευρισκόμενοι στη συνάντηση, που προφανώς δεν βιώνουν τα προβλήματα με όρους αντιμετώπισης και ρήξης παρά συμβιβασμού, συμπεριφέρθηκαν το λιγότερο, με τρόπο ειρωνικό την ώρα της τοποθέτησης μας, η οποία τελικά δεν ολοκληρώθηκε αφού δεν επετράπη από το Προεδρείο.

Αλλοι όμως, κυρίως στο τέλος, μας επικρότησαν και ζήτησαν να την δημοσιεύσουμε για να αναγνωσθεί ολόκληρη. Και αυτό γιατί προηγουμένως είχαν ειπωθεί λέξεις ή φράσεις από το Προεδρείο της συνάντησης, που αποδείκνυαν το αληθές των λεγόμενων της τοποθέτησης μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε το «...δεν υπάρχει σάλιο για τους συλλόγους» του Δημάρχου κ. Ψαρρού, και το «...μέσω του προϊόντος Πολιτισμού, να τα πάρουμε από τους πελάτες τουρίστες» του κ. Μπάρρετ, Προέδρου της Δημοτικής Επιχείρησης που υπάγεται και ο Πολιτισμός.

Αραγε, πλέον και εμάς τους «ντόπιους» σε πελάτες δεν μας έχουν μετατρέψει; Τις κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά, σε προϊόντα δεν τα έχουν μετατρέψει; Αραγε, ο Πολιτισμός αποτελεί πλούτο γνώσης ή πλούτο που υπολογίζεται σε χρήμα και διαχειρίζεται από τεχνοκράτες;

Μετά τον Καποδίστρια, τον Καλλικράτη και τις «Δημοτικές Επιχειρήσεις», τα κοινωνικά αγαθά μεταλλάχθηκαν σε προϊόντα και ο λαός σε καταναλωτή. Η αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι, δεν παύει να ισχύει. Θα πουν μερικοί, μα ζούμε σε σύστημα που περιστρέφεται γύρω από το χρήμα.

Ναι αλλά όταν συμβιβάζεται, τότε γίνεσαι και ο ίδιος γρανάζι αυτού και τέλος αναλώσιμος, δίχως αξίες. Ας αναλογιστούμε όλοι οι σύλλογοι τα παραπάνω για να καταλήξουμε προς τα πού πορευόμαστε και τι θέλουμε.

Ο τρόπος που εμείς γράφουμε και ενεργούμε, δηλαδή γενικά δραστηριοποιούμαστε, δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Στο χωριό μας, το Πήλι, το προηγούμενο εκλεγμένο τοπικό συμβούλιο τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια, δυστυχώς, έλαμπε δια της απουσίας του.

Και αυτό μπορούν να το διαβεβαιώσουν τα ίδια τα μέλη που το συγκροτούσαν και τα οποία μετά τις πρώτες «θυελλώδεις» συνεδριάσεις τους, βρέθηκαν, αδυνατώντας μεταξύ τους τυπικής συνεννόησης, να έχουν ουσιαστικά παραιτηθεί των υποχρεώσεων τους ενώ τα προβλήματα ολοένα και διογκώνονταν.

Έτσι, ο σύλλογος μας βρέθηκε να διεκδικεί, άθελα του, τον ρόλο του πλέον τελευταίου εναπομείναντα ζωντανού φορέα στο Πήλι, για να αναδείξει, να υπερασπιστεί και να διεκδικήσει τα σοβαρά αυτά ζητήματα που έχριζαν ανάγκης, άμεσης επίλυσης τους.

Το βάρος που κληθήκαμε να σηκώσουμε πέραν των καταστατικών μας υποχρεώσεων, ήταν για εμάς και δύσκολο, αν διανοηθεί κανείς τον πολύ λίγο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουμε για την πραγματοποίηση των εκδηλώσεων μας, αλλά και την προβοκατόρικη επίθεση που δεχθήκαμε σε ορισμένες περιπτώσεις όταν πήραμε θέση σε αυτά.

Βασικά προβλήματα του τόπου μας που όντας εντεινόμενα μερικά από αυτά (Υγεία- Παιδεία- Περιβάλλον), μας είναι αδιανόητο να μην τα θεωρούμε ως ζητήματα πολιτισμού και να μην δείξουμε την αλληλεγγύη μας ως σύλλογος.

Ζητήματα όπως,

• α) η Υγεία που όλο και δυσχεραίνει τόσο στο Κ.Υ. Μαντουδίου όσο και στο Αγροτικό Ιατρείο Πηλίου,
• β) η Παιδεία που επίσης βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, με τους γονείς αλλά και τον σύλλογο μας να πληρώνει μεγάλο μέρος των εξόδων λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου Πηλίου χωρίς να έχει καμία υποχρέωση γι' αυτό,
• γ) η προστασία του Περιβάλλοντος με τον σύλλογο μας να συνδράμει εκτός των άλλων, δημιουργώντας και την εθελοντική ομάδα δασοπροστασίας,
• δ) τα Ναρκωτικά που εκεί μάλιστα δεχθήκαμε την συντονισμένη επίθεση από γνωστές άγνωστες ομάδες της περιοχής,
• ε) η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε δασικές εκτάσεις γύρω από το Πήλι και πολύ περισσότερο στο όρος Πυξαριάς,
• στ) η μη ολοκλήρωση της ακριβοπληρωμένης νέας οδού Προκόπι- Πήλι και πολλά άλλα.

Όπως πολλοί γνωρίζουν, ο σύλλογος «Εναέριος» με έδρα το Πήλι, δεν είναι σύλλογος «σφραγίδα».

Έχει έντονη παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα αλλά και άριστη συνεργασία με σπουδαίους συλλόγους της Εύβοιας, όπως τον «Μάκιστο» του Μαντουδίου, «Το Ελύμνιο» της Λίμνης, «Τα Βάβουλα» της Μακρυκάππας, το χορευτικό σύλλογο της ΔΕΠΑ Ν. Αρτάκης, το σύλλογο «τ' Αλωνάκι» της Χαλκίδας και τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο (ΕΟΣ) Χαλκίδας.

Παράλληλα έχει πραγματοποιήσει εκδηλώσεις και Φεστιβάλ που αναμφισβήτητα τράβηξαν, χωρίς αυτός να είναι ο πρωταρχικός μας στόχος, το βλέμμα ανθρώπων του πολιτισμού πέραν της Εύβοιας. Πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας, που σχεδόν πάντα ξεπερνούσαν τα όρια των δυνατοτήτων τόσο οικονομικά όσο και του έμψυχου δυναμικού και ελεύθερου χρόνου μας.

Οι παρατηρήσεις λοιπόν που εμπεριέχονται στο κείμενο που συνέταξε το Δ.Σ. του συλλόγου μας, με ημερομηνία 28/01/2011 και αφορά την δράση μας πλέον μέσα στον Καλλικρατικό Δήμο, απορρέουν αποκλειστικά βάσει των ως τώρα εμπειριών μας, αλλά και των αναγκών μας για το μέλλον.

Πληροφορούμενοι από διάφορα μέσα, φορείς και οργανισμούς πως όπως ο Καποδίστριας έτσι και ο Καλλικράτης δεν επρόκειτο να επιλύσει αλλά αντιθέτως να εντείνει τα ζητήματα που μας απασχολούν, κυρίως λόγω της μη χρηματοδότησης, τότε δεν έχουμε άλλη σκέψη και υποχρέωση από το να διαμαρτυρηθούμε και να τον καταγγείλουμε χωρίς αυτό να σημαίνει πως σταματάμε την δράση μας.

Δεν πρέπει και να παραβλέψουμε το γεγονός όμως, πως ως νόμος και θεσμός του κράτους, εκτός των άλλων, απαξιώνει τους συλλόγους και έχει ως στόχο του την απορρόφηση τους μέσα στην λογική της αλλοίωσης και συγχώνευσης όχι τόσο αυτών καθαυτών, αλλά της ως τώρα δράσης τους, των στόχων και ιδεών τους.

Οι σύλλογοι μας όπως πριν έτσι και τώρα, δρουν από τον λαό και κυρίως από τα πιο δραστήρια μέλη του, μέσα στον λαό και για τον λαό, χωρίς αυτό όμως να τους χαρακτηρίζει ως λαϊκίστικους, αλλά αντιθέτως Λαϊκούς με την γνήσια έννοια του όρου.

Ανοιχτά, λοιπόν, εμείς κάτω από τις αξίες της αλληλεγγύης, της συνεννόησης και της συνεργασίας, καλούμε όλους τους συλλόγους της περιοχής μας, να δράσουμε για τα σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν, κοινά.

Αλλωστε η έως τώρα δική μας προσπάθεια με τους παραπάνω συλλόγους, αποδεδειγμένα ανέπτυξε τις σχέσεις μας και έδωσε έναν παραπάνω λόγο παρουσίας, ανεξαρτησίας αλλά και αλληλεξάρτησης τόσο του κάθε συλλόγου στο χώρο του πολιτισμού όσο και στην περιοχή που ο καθένας δρα".