Καταγγελία για την κατεδάφιση του ιστορικού ελαιοτριβείου της Αχλαδερής

Τον πρώην Δήμαρχο Αυλώνος κ. Κατσούλη Δημήτρη καταγγέλλει η κα Μπάνου Χριστίνα από το Αυλωνάρι γιατί κατεδάφισαν το 2010 ελαιοτριβείο 200 ετών περίπου, στην Αχλαδερή, χωρίς προηγουμένως να την ενημερώσουν παρότι κατείχε το 50% εξ αδιαιρέτου του χώρου και χωρίς, όπως αναφέρει να έχει ληφθεί απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.

Η κα Μπάνου υποστηρίζει στην καταγγελία της ότι στόχος της δημοτικής αρχής ήταν στο συγκεκριμένο χώρο να κατασκευάσουν παιδική χαρά για τα 3-4 παιδιά του χωριού, τη στιγμή που το παρακείμενο σχολείο διαθέτει εξαπλάσιο χώρο.

Καταγγέλλει, επίσης, ότι από τα μέσα Μαΐου οι μυλόπετρες βρίσκονται στην κοίτη του ρέματος, το πιεστήριο σκουριάζει στις όχθες του και οι πλάκες του αλωνιού είναι θαμμένες κάτω από τα μπάζα.

Συγκεκριμένα, η κα Μπάνου στην καταγγελία της αναφέρει τα εξής:

"Οι δημοτικές αρχές κατεδάφισαν την Μ. Δευτέρα του 2010 το ελαιοτριβείο του προπάππου μου Ελευθερίου Τόγια (200 περίπου χρόνων) στην Αχλαδερή Ευβοίας, χωρίς να με ενημερώσουν παρότι είχα το 50% εξ αδιαιρέτου του χώρου και χωρίς απόφαση δημοτικού Συμβουλίου. Πέταξαν σαν σκουπίδια τις μυλόπετρες του αλωνιού, στο παρακείμενο κανάλι και τις σκέπασαν με σωρό από μπάζα.

Εν συνεχεία, στα μέσα Μαΐου κάποιοι κύλησαν μέσα στο ρέμα τις δύο από τις τέσσερις μυλόπετρες μάλλον για να με εκδικηθούν.

Πριν την κατεδάφιση είχαν στόχο ο χώρος του παλιού ελαιοτριβείου των 127 τ.μ. να γίνει παιδική χαρά για τα 3- 4 παιδιά του χωριού, παρότι το παρακείμενο σχολείο, που δεν λειτουργεί περισσότερο από είκοσι χρόνια, διαθέτει εξαπλάσιο χώρο.

Από τα μέσα Μαΐου λοιπόν οι μυλόπετρες βρίσκονται στην κοίτη του ρέματος, το πιεστήριο σκουριάζει στις όχθες του και οι πλάκες του αλωνιού είναι θαμμένες κάτω από τον σωρό των μπαζών.

Το σεβάστηκαν οι αιώνες αλλά όχι οι άνθρωποι!

Ο τοπικός σύμβουλος Δημήτριος Μπάνος αποκαλούμενος πρόεδρος της κοινότητας, είχε πει πριν από τρεις μήνες ότι: «οι πλάκες του αλωνιού δεν θα βγουν από τα μπάζα» και ο απερχόμενος δήμαρχος Δημήτρης Κατσούλης παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες μου στον αρμόδιο υπουργό και στη Νομαρχία απαξίωσε να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, λέγοντας μάλιστα ψέματα στο διαδίκτυο απαντώντας στην καταγγελία μου, ότι «το ελαιοτριβείο ήταν χτισμένο με πλίνθους και ότι ήταν επικίνδυνο». Αν ήμουν στη θέση του θα ντρεπόμουν για αυτά τα ψέματα κι επειδή ακόμη δεν το είχε κοιτάξει ποτέ για να δει με τι υλικά ήταν κτισμένο.

Ούτε πετραδάκι δεν είχε πέσει ποτέ από τη στέγη του ελαιοτριβείου στο δρόμο εδώ και τόσα χρόνια!

Ωστόσο ο προϊστάμενος υπουργός του επέτρεψε να είναι υποψήφιος σύμβουλος αντιπεριφερειάρχη. Οι δημότες όμως, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, τον τιμώρησαν, εκτός από εκείνους που ως φαίνεται είχε ευεργετήσει πολύ. Έτσι έφθασε 19ος έκπτωτος σύμβουλος.

Το ελαιοτριβείο του Ελευθερίου Τόγια ήταν το τελευταίο παλαιό κτίσμα της περιοχής και κανένας πολιτισμένος τοπικός παράγων δεν θα το κατεδάφιζε, ούτε θα άφηνε τα εκθέματά του μέσα στα μπάζα και στο ρέμα ανάμεσα στα σκουπίδια και στα νερά των αποχετεύσεων να ρυπαίνουν ότι σεβάστηκαν οι αιώνες.

Οι ανθρώπινες ενέργειες και οι απολίτιστες συνειδήσεις τους δεν έδειξαν ούτε τον ελάχιστο σεβασμό σε αυτά τα εργαλεία που είναι μάρτυρες του μόχθου και της ιστορίας της ελιάς για διακόσια χρόνια.

Λυπάμαι για την παιδεία και τη σκοπιμότητα αυτών των ατόμων που απέδειξαν με τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους ότι είναι κατώτεροι άλλων χωρών (τρίτου κόσμου). Λυπάμαι για τις «αξίες» που υπηρετούν".