Του Γιώργου Δ. Μητροπέτρου
Οικονομολόγος-Καθηγητής Δ.Ε.,
Πρώην Πρόεδρος 9ου Π.Τ. Ο.Ε.Ε.
Σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τη λειτουργία των κέντρων φιλοξενίας λαθρομεταναστών, και την εγκατάσταση ενός εξ αυτών στο πρώην στρατόπεδο Ριτσώνας, αλλά και την αντίδραση των κατοίκων και των φορέων Τ.Α. έχω να καταθέσω τους προβληματισμούς μου.
Μεταξύ των αιτιολογιών των κατοίκων είναι, και ότι έχουν δίπλα στο στρατόπεδο καλλιέργειες και περιουσίες και με τη δημιουργία του κέντρου θα μειωθεί η αξία τους!
Επίσης προβάλλονται οι αιτιάσεις της μόλυνσης του περιβάλλοντος αλλά και της αύξησης της εγκληματικότητας!
Εύλογα αναφύονται τα ερωτήματα:
Λιγότερη ρύπανση έχουν οι Χημικές βιομηχανίες γύρω από το Βαθύ;
Μικρότερη μείωση της αξίας των αγροτεμαχίων δημιουργούν οι ρυπαίνουσες βιομηχανίες ή η χωματερή σκουπιδιών, που ακούγεται κατά καιρούς, της προόδου και του υπερκαταναλωτισμού;
Δικηγόροι των ΟΤΑ έχουν προσφύγει για τις αυθαιρεσίες στη ρύπανση του περιβάλλοντος από βιομηχανίες που είναι υπεύθυνες για τη μόλυνση του Ασωπού και των γύρω περιοχών και επηρεάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα;
Συνάνθρωποι, στους χώρους αυτούς θα φιλοξενούνται άνθρωποι, μικρά παιδιά, γυναίκες, που η μαγεία της παγκοσμιοποίησης και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις χώρες τους, τους έστειλαν στην "ανεπτυγμένη" και "πολιτισμένη" Ευρώπη να βρουν την τύχη τους και να ατενίσουν το μέλλον των παιδιών τους με καλύτερη προοπτική. Πέφτοντας βέβαια, θύματα αδίστακτων δουλεμπόρων, αφήνονται στην μοίρα τους, περνώντας τα Ελληνικά σύνορα.
Πολλές οι ευθύνες, της προηγούμενης κυβέρνησης, τεράστια τα λάθη και οι παραλήψεις, σε ένα θέμα που αφορά όχι μόνο την χώρα μας αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Αφησε τα πράγματα να διογκωθούν και να φθάσουν στο απροχώρητο.
Όμως, τώρα υπάρχει υπαρκτό το ερώτημα.
Που θα διαμένουν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι η πολιτεία να αποφασίσει για την τύχη τους:
Τι πρέπει να κάνει μέχρι τότε;
Να τους πνίξει στα νερά του Αιγαίου;
Να τους στοιβάξει σε θαλάμους τριάντα και πενήντα άτομα μαζί που με τα βίας χωρούν 5-10 άτομα;
Μολύνουν οι αθώες ψυχές των παιδιών και των κατατρεγμένων, περισσότερο από τα χημικά απόβλητα;
Υποβαθμίζουν την ζωή μας αν κάποιοι ζουν έστω προσωρινά με κάποια αξιοπρέπεια;
Θα ήταν καλύτερα ελεγχόμενη η εγκληματικότητα από αυτούς όταν είναι σε συγκεκριμένους χώρους ή ελεύθεροι - φυλακισμένοι σε ερημόσπιτα της Ομονοίας και των γύρω περιοχών θύματα εκμεταλλευτών;
Έχει ασχοληθεί ποτέ κανένας όταν στο κοινωνικό ιστό της πόλης μας, ζουν κατά καιρούς, στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου λαθρομετανάστες, πως διαβιώνουν;
Το πρόβλημα της ανάπτυξης και της μείωσης της ανεργίας σκοντάφτει στη φιλοξενία των λαθρομεταναστών;
Μήπως οι φυλακές δεν είναι μέσα στην πόλη και παρόλα αυτά η περιοχή γύρω είναι από τις ακριβότερες; Πρέπει όμως να φύγουν, και να γίνουν νέες σύγχρονες, γιατί και εκεί ζουν σε άθλιες συνθήκες οι φυλακισμένοι όταν είναι υπερδιπλάσιοι από τη δυναμικότητα του χώρου.
Ναι, συμφωνώ, χρειάζεται αγώνας και αγωνία να διαμορφωθεί ο χώρος όσο το δυνατό καλύτερος, ώστε να διαβιώνουν και αυτοί οι άνθρωποι, σε συνθήκες που προάγουν τον πολιτισμό και την κουλτούρα μας.
Ναι, πρέπει να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος για τις επισκευές και τις παρεμβάσεις, ώστε να διασφαλίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής αλλά και ασφάλειας των ίδιων των φιλοξενουμένων.
Ναι, πρέπει να διεκδικήσουμε από την πολιτεία πόρους αλλά και έλεγχο διαχείρισης της όλης λειτουργίας.
Ναι, να δώσουμε αγάπη και ανθρωπιά σε συνανθρώπους που είναι θύματα, αλλά και αυτοί ζουν κάτω από την σκέπη του ίδιου Θεού!
Προτείνω:
1. Διεκδίκηση φορέα κοινωνικού ελέγχου των παρεμβάσεων στο χώρο.
2. Δημιουργία κοινωνικής επιτροπής, από εκπροσώπους της Τ.Α. κοινωνικών φορέων και από επιστήμονες, όταν λειτουργήσει το κέντρο, ώστε να διασφαλίζεται η σωστή και ορθολογική διαχείρισή του.
3. Εθελοντική ομάδα πολιτών και εκκλησίας, για την περίθαλψη παιδιών και αναξιοπαθούντων ανθρώπων στα πλαίσια της κοινωνικής αλληλεγγύης και των αυξημένων ανθρωπιστικών αντανακλαστικών.
Γιατί, συνΑνθρωποι, δεν είναι απόβλητα οι άνθρωποι, ούτε οι παιδικές ψυχές.
Πέρα και πάνω από οποιονδήποτε πολιτικό κόστος πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, προσωπικά λέω ναι στο κέντρο, με όλους όμως τους παραπάνω όρους, και σας καλώ να αγωνιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν χρειάζεται τόλμη ούτε θάρρος να πούμε τα αυτονόητα, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή και έχουν δικαίωμα στην ελπίδα ώστε να ζήσουν αξιοπρεπώς κάτω από τον ίδιο λαμπερό και ανθρώπινο ήλιο της χώρας μας.
Σε μια τέτοια πρωτοβουλία για περίθαλψη και βοήθεια στους αναξιοπαθούντες, δηλώνω "παρών".
Σχετικό θέμα: