Αρνητικές εντυπώσεις από την εικόνα της Ερέτριας

Τις εντυπώσεις που αποκόμισε από τη σύντομη επίσκεψή της στην Ερέτρια, στις 2 Ιανουαρίου, η κα Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη, ([email protected]) Καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, περιγράφει σε επιστολή της η αναγνώστρια του "Σερβιτόρου της Εύβοιας".

Εκείνο που διαπίστωσε, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει στο κείμενό της, είναι "η βαθειά θλιβερή η απαξίωση της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, από άρχοντες και αρχόμενους, και η προώθηση αλλότριων προτύπων βίου που δυστυχώς αποτυπώνονται στο περιβάλλον της καθημερινής ζωής και εντείνουν την αλλοτρίωση".

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι η τουριστική Ερέτρια αποτελεί για τον "ποιοτικό, όπως συνηθίζεται να λέγεται, επισκέπτη τόπο προς αποφυγή: κραυγαλέα έλλειψη αισθητικής, κακοδιατηρημένοι ελεύθεροι χώροι, αλλότριο οικιστικό και φυσικό περιβάλλον και, κυρίως, 'εξαφάνιση' των ιστορικών και πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων της".

Η κα Καπετανάκη-Μπριασούλη αναφέρει τα εξής:

"Στην Ερέτρια, στη οδό Εύδημου Κρατεμένους, δύο τετράγωνα βόρεια της προβλήτας του λιμανιού, βρίσκεται η οικία Κωνσταντίνου Κανάρη. Την έκτισε ο Κανάρης το 1847 και έζησε εκεί μέχρι το 1864. Η αναμνηστική πλάκα που εντοίχισε η τότε Κοινότητα Ερέτριας στις 18 Σεπτεμβρίου 1977 μένει εκεί ευτυχώς για να ενημερώνει τον περαστικό.....

Γιατί η οικία είναι εγκαταλελειμμένη και υπό κατάρρευση παρά τις κατά καιρούς παρεμβάσεις πολιτών και πολιτικών που ζητούν την προστασία και ανάδειξη της.

Ο δε κήπος της έχει μετατραπεί πλέον σε νεκροταφείο απονεκρωμένων φοινίκων (προσβεβλημένων από το κόκκινο σκαθάρι των φοινικοειδών προφανώς) που κάνουν την εικόνα ακόμα πιο θλιβερή.

Η εγκατάλειψη της ιστορικής οικίας Κανάρη έρχεται σε χτυπητή αντίθεση με το παραλιακό μέτωπο που αρχίζει δύο τετράγωνα παρακάτω και εκτείνεται σε μεγάλο μήκος προς ανατολικά.

Παρ' όλη την πλημμελή συντήρηση (και εγκατάλειψη;) και την κατάληψη του από τα παραπήγματα των παραλιακών κέντρων, μαρτυρά την περισσή φροντίδα με την οποία οι αρχές της πόλης ασχολήθηκαν με τη διαμόρφωση του: πλακόστρωτα πεζοδρόμια και πεζόδρομοι, πλατείες, και σειρές εκατοντάδων νέων φοινίκων.

Διερωτάται κανείς: είχε η δημοτική αρχή τόσα χρήματα για να προμηθευτεί και να συντηρεί τους πολυάριθμους και ακριβούς φοίνικες, όπως και έχει για να διαχειριστεί και απομακρύνει τους πολυάριθμους νεκρωμένους που τώρα αποδεκατίζονται από το κόκκινο σκαθάρι, αλλά δεν είχε χρήματα για να αναστηλωθεί και να προβληθεί το ιστορικό και πολιτιστικό αξιοθέατο της πόλης, η ιστορική οικία Κανάρη;

Η αποκατάσταση της θα πρέπει να αποτελέσει ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τη νέα Δημοτική Αρχή σε συνδυασμό με την διατήρηση του χαρακτήρα και της κλίμακας της γειτονιάς της καθώς και την αποκατάσταση του δημόσιου χαρακτήρα, της οικολογικής (με ενδημικά είδη) φυσιογνωμίας και της αισθητικής του παραλιακού μετώπου της Ερέτριας".