του Γιάννη Ζαμπετάκη,
Επίκουρου Καθηγητή Χημείας Τροφίμων και Lead Auditor, EKΠΑ
www.zabetakis.net - [email protected]
"Στις 25 Αυγούστου 2010 συμπληρώνονται 3 χρόνια από τη μεγάλη πυρκαγιά στα Στύρα (η φωτογραφία είναι από την νύχτα της 24ης προς 25η Αυγούστου 2007), μια πυρκαγιά που ξεκίνησε (;;) από μια οξυγονοκόλληση στα Μεσοχώρια και έκαψε καμιά 80-αριά χιλιάδες στρέμματα. Σήμερα όμως, 3 χρόνια μετά τι έχει μείνει από την φωτιά του 2007;
Και όμως... Η φωτιά από την αρχαιότητα είναι ένα αγαθό με τρομερές θετικές δυνατότητες. Χάρη στη φωτιά, μάθαμε να μαγειρεύουμε και να αλλάζουμε έτσι τη σύσταση της τροφής. Έτσι, από κυνηγοί-νομάδες, μπορέσαμε να φτιάξουμε πόλεις και να αρχίσουμε να δημιουργούμε σιγά σιγά τον πολιτισμό μας, την ποίηση αλλά και τα ...όπλα. Όλος ο κόσμος σήμερα ζει και κινείται και ταξιδεύει και εμπορεύεται χάρη στις μηχανές εσωτερικής καύσης. Σήμερα, όμως τι έχει μείνει απ' τη φωτιά του 2007;
Δεν έχουν μείνει και πολλά εκτός από το ανακαλύπτουμε ξανά και ξανά τον τροχό! Για παράδειγμα, στην Εύβοια, ζηλέψαμε την δόξα του Ασωπού και του εξασθενούς χρωμίου! Και είπαμε να αποκτήσουμε τον δικό μας Ασωπό! Στον Παγώντα! Και έτσι το θέμα των ελέγχων (ή μήπως των μη-ελέγχων από ΕΦΕΤ και ΕΥΕΠ;) και της εφαρμογής των νόμων δεν σκοτώνει μόνο στα Οινόφυτα αλλά και στο Κοντοδεσπότι! Έχει σκοτώσει και δύο Αγγλάκια σε ένα ξενοδοχείο στην Κέρκυρα από διαρροή γκαζιού. Και δεν σκοτώνει μόνο ανθρώπους. Πλημμελείς έλεγχοι στο νερό σκοτώνουν τα ποτάμια και τις λίμνες μας. Τον Σεπτέμβριο του 2007, 70 φλαμίνγκο πέθαναν στην Κορώνεια ενώ τον Φεβρουάριο του 2008, 1.000 τόνοι ψαριών χάθηκαν στον Αμβρακικό Κόλπο. Σήμερα, ξέρουμε ότι νερό με αρσενικό έχουμε στη Χαλκιδική αλλά και στους Τσακαίους, νερό με νιτρικά και βενζόλιο έχουμε στην Αττική και η μόλυνση με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο έχει ταξιδέψει και στην Εύβοια.
Από όλους αυτούς τους θανάτους, τι έχουμε μάθει ως Πολιτεία; Τι έχουμε κάνει για να σταματήσουμε τα λάθη; Για να γίνουμε πιο ευνομούμενη κοινωνία; Για να σταματήσουμε το κακό, πρέπει να βρούμε τη γενεσιουργό αιτία. Στο νερό και στα μεταλλεία της Λάρκο, τα πράγματα είναι σχετικά απλά: κάποιοι ελεγκτές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Όλα αυτά βέβαια ας μη μας εκπλήσσουν που συμβαίνουν στην Ελλάδα, όπου η έννοια της «κουλτούρας ασφαλείας» είναι απλά... δύο λέξεις. Πόσα παιδιά χωρίς κράνος έχετε δει αγκαλιά με τον γονιό τους σε μια μοτοσυκλέτα ή πόσα παιδιά πραγματικά πηγαινοέρχονται και χοροπηδάνε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς ζώνη; Και το κράτος τι κάνει; Τι κάνει ο ΕΦΕΤ; Τι κάνει η ΕΥΕΠ; Τι κάνει η τροχαία; Εκτός από το απλά να παρακολουθούν;
Στις φωτιές όμως; Γιατί το Κτηματολόγιο δεν άρχισε από τις καμένες και τις προς καύση εκτάσεις για να κόψει κάθε κίνητρο εμπρησμού ή «αμέλειας»; Γιατί άρχισε επί Σουφλιά και ΝΔ από Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Μα, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους... Και σήμερα, επί ΠΑΣΟΚ και Μπιρμπίλη, τι απέγινε το κτηματολόγιο; Το καταβρόχθισε η πράσινη ανάπτυξη; Αρα χρειαζόμαστε ως χώρα άμεσα Κτηματολόγιο Δασών και πλήρως εξοπλισμένη Πυροσβεστική Υπηρεσία. Χωρίς πολιτική χρυσοχο-είδια καθηγεσία αλλά επιχειρησιακή αρτιότητα!
Και μια πρόταση για το θέμα των ελεγκτών: το πρόβλημα είναι να τους εκπαιδεύσουμε ώστε να μιλούν ενιαία ελεγκτική γλώσσα, ανεξάρτητα σε ποιον ελεγκτικό μηχανισμό ανήκουν και να κάνουν πιο αποτελεσματικά τη δουλειά τους! Να τους μάθουμε πώς να κάνουν ελέγχους πιο στοχευμένους, με επιστημονικά κριτήρια βασισμένα στη σύγχρονη κείμενη νομοθεσία αλλά και στους ανερχόμενους διατροφικούς κινδύνους (π.χ. εξασθενές χρώμιο στο νερό, χρώμιο και νικέλιο σε πατάτες, καρότα και κρεμμύδια) και σε τελική ανάλυση να τους δώσουμε το αποδεσμευμένο από πολιτικό κόστος- «βάλλετε κατά βούλησιν». Και όποιος ελεγχόμενος παρανομεί, πρέπει να του επιβάλλεται πρόστιμο άμεσα πληρωτέο. Διότι ο φόβος φυλάει τα έρημα και σήμερα είμαστε, ως πολίτες, πραγματικά έρημοι και τραγικά μόνοι...
Και στα Στύρα, 3 χρόνια μετά από την μεγαπυρκαγιά του 2007, όπου έχει γίνει το απολύτως τίποτα, ποιος θα μας σώσει από την απουσία έργων της Δημοτικής Αρχής ή των Νομαρχιακών εξουσιών;;;
Τρία χρόνια τώρα, στο δήμο Στυρέων, δεν είχαμε καμία αναδάσωση, ουδεμία μέριμνα αληθινή και ουσιώδης! Κάτι γραφικά δεντράκια μοίρασε η δημοτική αρχή πριν από 2 χρόνια και πέραν τούτου...ουδέν! Αλλά και απλά, ως τοπική κοινωνία πάθαμε και μάθαμε! Και έτσι σήμερα, αν δείτε κάποιους αξιοθαύμαστους ανθρώπους με πορτοκαλί μπλουζάκια...δεν είναι παίκτες της Εθνικής Ολλανδίας αλλά οι Εθελοντές Πυροσβέστες των Στύρων! Πέρα και πάνω από δημοτικές και νομαρχιακές (διακοσμητικές και φιλολογικές αλλά κενές) εξουσίες. Τελικά, κάτι έμεινε από την φωτιά: ο εθελοντισμός! Αλλά αρκεί μόνος του; Αρκεί ο εθελοντισμός να αναπλάσει μια περιοχή; Να δώσει όραμα στους νέους; Να δώσει ιδέες και προτάσεις για πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη με κεντρικούς άξονες τον Ανθρωπο και το Σεβασμό στο Περιβάλλον;
Πολλά τα ζητούμενα και οι άρχοντές μας απλά ανεπαρκείς. Και οι δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές της 7ης Νοέμβρη πλησιάζουν...Θα βάλουμε μυαλό; Ή θα ξανακαούμε με τις επιλογές μας; 3 χρόνια μετά την πυρκαγιά του 2007..."