Ανακοίνωση του συλλόγου Πηλίου Κηρέως για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Ο Πολιτιστικός σύλλογος Πηλίου Κηρέως, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση για την 26η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών:

"Ας αρχίσουμε ξεκαθαρίζοντας πως, ο σύλλογος μας απορρίπτει και αντιμάχεται τη νομιμοποίηση και το διαχωρισμό των ναρκωτικών, που προσπαθούν να περάσουν ορισμένες πολιτικές ομάδες καθώς και άλλοι οργανισμοί ή φορείς. Ένα όπλο που αργά ή γρήγορα καταστρέφει και παραπλανά την ζωή κυρίως των νέων, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μαλακό ή σκληρό, καλό ή κακό, χημικό ή μη. Ένα όπλο παραμένει πάντα να είναι όπλο, που στο τέλος στρέφεται πάντα ενάντια της ζωής.

Τα ναρκωτικά είναι ένα φαινόμενο με αιτίες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές, ψυχολογικές, ιστορικές. Είναι ένα ακραίο φαινόμενο κοινωνικής αποξένωσης, που αντανακλά στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο μέσω ενός σάπιου, κενού πολιτικού και οικονομικού συστήματος που κυριαρχεί στις μέρες μας. Σ' αυτό λοιπόν το κοινωνικό υπόβαθρο αναπτύσσονται περιθωριακές αντιλήψεις και «τρόπος ζωής» με εξάρτηση από ναρκωτικά που προβάλλεται ως «φυγή» από την κοινωνία της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Παγιδευμένοι οι νέοι από την «αίσθηση» της «ψευδοάρνησης» του κατεστημένου, σπρώχνονται σε μια πράξη φυγής και μέσα από μια στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας, βιώνουν την χρήση και την εξάρτηση ως πράξη αντίστασης. Αυτός ο τρόπος «ζωής» δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακραία μορφή αποξένωσης που καθορίζει επίσης και το χαρακτήρα της σχέσης του ατόμου με την κοινωνία.

Το κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο που ευνοεί τη χρήση ναρκωτικών, η ανεργία, η οικονομική και πολιτιστική φτώχεια, οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση, η εκτεταμένη εμπορευματοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, είναι το ταξικό υπόβαθρο της τραγωδίας των ναρκωτικών, που έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις στις σύγχρονες «ανεπτυγμένες» ταξικές κοινωνίες. Η όποιες κατά καιρούς, πολιτικές «νομιμοποίησης», «καταστολής», «υποκατάστατων», «περιορισμού της βλάβης» (το αποτυχημένο ολλανδικό μοντέλο), «διαχωρισμού» των ναρκωτικών σε «σκληρά- μαλακά», στοχεύουν στη μερική διαχείριση του προβλήματος και όχι στην ριζική αντιμετώπιση του που συνδέεται άμεσα με την ανατροπή του καταπιεστικού και καταστροφικού για τη λαϊκή μάζα των νέων, κοινωνικο- οικονομικού, εκμεταλλευτικού συστήματος.

Σίγουρα η απομίμηση, η περιέργεια, ή η έλξη του απαγορευμένου, είναι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν έναν ορισμένο αριθμό νέων ανθρώπων στο να δοκιμάσει ναρκωτικά, αλλά δεν είναι επαρκείς παράγοντες για να οδηγήσουν αυτούς τους νέους στην εξάρτηση. Από όλους όσοι δοκιμάζουν μόνον ένα ποσοστό θα περάσει από τη χρήση στη συστηματική χρήση και την εξάρτηση ως τρόπου ζωής. Πρόκειται για τους νέους με την πιο ευάλωτη προσωπικότητα, με τεράστια εσωτερικά κενά, για τους νέους που δυσφορούν μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που αντανακλά τη γενικότερη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Σ' αυτές τις συνθήκες ο νέος άνθρωπος «επιλέγει» με ανελεύθερο τρόπο, ορισμένες κοινωνικές συμπεριφορές αναζήτησης μιας ουσίας νόμιμης ή παράνομης. Μέσω αυτών των ουσιών ο νέος οδηγείται σε μια παραισθητική φυγή από μια αφόρητα αδιέξοδη προσωπική και κοινωνική πραγματικότητα. Μέσα από τις ουσίες ψάχνει αυτά που έχει ανάγκη: ένα κοινωνικό ρόλο, στοιχεία μιας κοινωνικής ταυτότητας, μια θέση, έστω και σε μια περιθωριακή ομάδα.

Η τοξικομανία, είναι μια ανελεύθερη επιλογή ενός τρόπου ζωής που έχει το χαρακτήρα της φυγής και της παραίτησης. Εμείς, σαν σύλλογος που δραστηριοποιείται σε μια κλειστή μικρή κοινωνία, προτείνουμε την πάλη και την αντιμετώπιση των προβλημάτων πρόσωπο με πρόσωπο, μέσα από συλλογικές προσπάθειες που πολλές φορές ίσως να μην έλκουν την προσοχή των νέων, για διάφορους λόγους. Επειδή, όμως, ίσως σε ορισμένες υπαρκτές περιπτώσεις, νέοι που δυστυχώς έχουν υποπέσει στην χρήση ή την εξάρτηση ναρκωτικών, επηρεάζονται αρνητικά στην συμμετοχή των κοινών δρώμενων, εμείς τους αντιπροτείνουμε πολύ σοβαρά να το ξανασκεφτούν, να δουν την δύσκολη αλλά όμορφη όψη της δημιουργίας μέσα από συλλογικές δράσεις και για το κοινό καλό μιας κοινωνίας που μέρος της αποτελούν και οι ίδιοι.

Κυρίως όμως τους προτρέπουμε για μία... ζωή ολόκληρη, όχι με δόσεις!"