...η Εύβοια στο διαδίκτυο από το 1999
|
|
Ο σύλλογος Πηλίου "Εναέριος" εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση για την Εργατική Πρωτομαγιά: "Η 1η Μαΐου είναι μια επετειακή, ιστορική, αλλά πάνω απ' όλα αγωνιστική ημέρα που όπως δείχνει, κάθε χρόνο το μήνυμα και το πρόσταγμα της γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο. Μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς πως η εργατική τάξη, σήμερα, βρίσκεται σε μια εργασιακή κατάσταση όμοια της εποχής εκείνης, δηλαδή του 1886, αυτού του εργασιακού μεσαίωνα, τότε που στο Σικάγο ξέσπασαν μάχες, χύθηκε αίμα ώστε οι επόμενες γενεές να απολαμβάνουν 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωσης. Από τότε, έχει περάσει σχεδόν ενάμιση αιώνας και τόσα πολλά έχουν αλλάξει. Η τεχνολογία τείνει να ξεπεράσει τα όρια της, οι μηχανές έχουν υπερεξελιχτεί, οι βιομηχανίες έχουν πολλαπλασιάσει την παραγωγή τους και οι καπιταλιστές- εκμεταλλευτές, δεν έχουν χώρο να βολέψουν τα κέρδη τους. Σήμερα οι εργάτες, αυτοί οι εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι, οι παραγωγοί του πλούτου, όχι μόνο δεν έχουν επωφεληθεί από την εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας των μέσων παραγωγής, αλλά αντιθέτως καθημερινά ολοένα και χειρότερη τείνει η θέση τους, η ζωή τους γενικότερα, μέσα στον εργασιακό τους χώρο, την οικογένεια τους, ολόκληρη την κοινωνία. Οι ανάγκες του ανθρώπου ενώ αυξάνονται, οι κοινωνικοοικονομική του κατάσταση γίνεται συνεχώς μειονεκτικότερη. Οι μισθοί πλέον, είναι άκρως ακατάλληλοι για επιβίωση πόσο μάλλον για πρόοδο, δημιουργία οικογένειας, εξασφάλιση μόρφωσης, υγείας, στέγης κτλ. Το ωράριο στην εργασία, όταν είναι 8ωρο, ουσιαστικά απαιτείται να γίνει 10ωρο ή και 12ωρο, ούτως ώστε να πάρεις κάτι παραπάνω, ώστε να τα βγάλεις κατά κάποιον τρόπο πέρα. Με λίγα λόγια το 8ωρο, μαζί και ο ελεύθερος χρόνος για δημιουργία και ψυχαγωγία, πάει βόλτα, αφού αναγκάζεσαι να το θυσιάσεις για λίγα ευρώ υπερωριακά. Και εκεί μπαίνει το θέμα της ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Αφού, ξεπερνώντας το 8ωρο σου, δεχόμενος την πίεση του να τα βγάλεις πέρα οικονομικά, δεχόμενος την πίεση του εκμεταλλευτή- «αφεντικού» σου να παράγεις ολοένα και περισσότερο, εκεί αρχίζεις να λυγίζεις και είναι ανθρώπινο. Κουράζεσαι, οι αισθήσεις σου μειώνονται, σε τρώει το άγχος και οι έγνοιες. Μα πως είναι δυνατόν όλες αυτές οι αιτίες και άλλες περισσότερες να προκαλούν θανάτους ή εργατικά «ατυχήματα» όπως τα αποκαλούν και κανείς να μην μπαίνει στη φυλακή; Μα για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί δεν πρέπει να αποκαλυφτεί από τον αστικό ιστό πως αυτό το εκμεταλλευτικό, κερδοσκοπικό και απάνθρωπο σύστημα, δηλαδή ο καπιταλισμός, δημιουργεί αυτές τις προδιαγεγραμμένες δολοφονίες, που λαμβάνουν χώρα στους χώρους εργασίας. Αλήθεια γιατί να μην επωφελείται ο παραγωγός του πλούτου, δηλαδή ο εργάτης, τα οφέλη της εξέλιξης των μηχανών και της τεχνολογικής προόδου γενικότερα; Γιατί πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει το ίδιο ή και περισσότερο όπως δούλευε ο εργάτης πριν 150 χρόνια; Γιατί να μην επωφελείται τα πλεονεκτήματα της εξέλιξης αυτής, και τα κέρδη να είναι μονοφαγιά για τον εκμεταλλευτή του; Γιατί να παράγει ολοένα και περισσότερο, και αυτός να φτωχαίνει και έτσι να μην μπορεί να ικανοποιήσει τις βασικές καθημερινές του ανάγκες; Γιατί να πρέπει να δέχεται τις συνέπειες της κρίσης που δημιουργεί ο παραπάνω τρόπος παραγωγής, η υπερσυσσώρευση παραγόμενων εμπορευμάτων και υλών και η δυσχέρευση της κατάστασης του εργαζομένου; Για ποιόν λόγο να μας προτείνουν σήμερα ως λύση την ημιαπασχόληση ή την ημιανεργία την μισή ζωή. Για ποιον λόγο να δεχτούμε την ανεργία που σήμερα για τους εργαζόμενους λειτουργεί ως μέσο πίεσης δηλαδή κάτι σαν μαστίγιο και καρότο, ώστε να κάνουμε όλα τα θελήματα του κύριου αφεντικού μας- ιδιοκτήτη μας; Όλα τα παραπάνω ερωτήματα και άλλα πολλά ακόμη έχουν μια απάντηση. Και αυτή εντελώς γυμνά, είναι επειδή έτσι πρέπει να λειτουργεί ο καπιταλισμός. Επίσης, έχουν και μια λύση που όμως δεν έρχεται έτσι απλά, όπως άλλωστε απλά δεν ήρθε και η κατάχτηση του 8ώρου... Ιδού: Γιατί ήρθε η ώρα ο εργαζόμενος λαός να δώσει μάχη ενάντια στην ανηλεή επίθεση που δέχεται από τους ντόπιους και ξένους δέσμιους του. Όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε πως συμφέρον μας δεν είναι η μοιρολατρία με λύσεις τύπου «Σφάξε με αγά μου, να αγιάσω». Στόχος για κάθε νέο-νέα εργαζόμενο, πρέπει να είναι η πάλη για να καταχτήσει νέα δικαιώματα, ώστε να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες του και όχι λύσεις που θα τον μεταλλάσουν σε σύγχρονο δούλο. Στόχος του κάθε ενός και κάθε μιας μας, λοιπόν, θα πρέπει να είναι μετά από αυτό τον κηρυγμένο πόλεμο, οι εργαζόμενοι να βγουν κερδισμένοι και όχι χαμένοι. Γιατί μια ενδεχόμενη ήττα θα σημαίνει σύγχρονη δουλεία, δηλαδή απλά θα σημαίνει πως μόνοι μας περάσαμε στον εαυτό μας τις αλυσίδες χειροπόδαρα. Την κρίση να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αλλά αυτοί που την δημιούργησαν, δηλαδή οι σκασμένοι από τα πλούτη κεφαλαιοκράτες. Να καταδικάσουμε τους πολιτικούς εκπροσώπους όλων αυτών που μας ζητούν όλο και περισσότερες θυσίες. Να ξεφύγουμε από την μοιρολατρία και κυρίως από την αυτοχειρία, γιατί βλάπτει σοβαρά τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας! Ο σύλλογός μας συντάσσεται με το αγωνιστικό πλαίσιο του Π.Α.ΜΕ., όχι για λόγους πολιτικούς ή συμβολικούς λόγω της ημέρας. Μόνο για το λόγο ότι πλέον, οποιοδήποτε λεπτό χαμένο, οπισθοχώρησης, συντηρητισμού, αναμονής, προσδοκίας και ελπίδας ο λαός να διασωθεί από τους υπηρέτες των καταστροφέων-εκμεταλλευτών μας, θα σημαίνει υποδούλωση, γονάτισμα και αλυσίδες για το λαό. Για τον λόγο ότι είναι ο μόνος πόλος, το μόνο μέτωπο που απαντά αγωνιστικά και όχι δουλικά στις σύγχρονες ανάγκες των νέων και γενικότερα του εργαζόμενου λαού που αποτελεί και την πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Τέλος, έχει αξία, να παραθέσουμε τα λόγια του Τζ. Ένγκελ, ενός εκ των 7 που σύρθηκαν και τελικά καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό, για τη συνδικαλιστική τους δράση στα γεγονότα του Σικάγο του 1886: 'Μισώ και πολεμάω όχι τον καπιταλιστή σαν άτομο, αλλά το σύστημα που του δίνει τα προνόμιά του. Η μεγαλύτερη μου επιθυμία θα ήταν να μπορέσουν να αναγνωρίσουν οι εργάτες ποιοι είναι οι φίλοι τους και ποιοι οι εχθροί τους'.
|
|
|
