Προεκλογικά φύκια και μεταξωτές κορδέλες

του Χρήστου Ι. Χατόλα, δικηγόρου, e-mail: [email protected]

Συμβαίνει κάποιες φορές στη ζωή μας να κατασκευάζουμε για τις ανάγκες μας κάποιο έργο παράδειγμα: (ένα σπίτι, έναν επαγγελματικό χώρο). Σ' αυτές τις περιπτώσεις, συνηθίζεται, χωρίς να είναι υποχρεωτικό, αμέσως πριν την έναρξη κατασκευής, να γίνεται μια τελετή για την θεμελίωση του έργου. Μετά δε την πλήρη αποπεράτωση του έργου και όταν το έργο είναι έτοιμο να λειτουργήσει, κάνουμε και μια τελετή εγκαινίων ή αγιασμό. Και όλα αυτά «για το καλό» που λέει κι ο λαός.

Στις παραπάνω περιπτώσεις, εννοείται φυσικά ότι για να είμεθα σοβαροί και για να μη γελά εις βάρος μας η κοινωνία, θα πρέπει:

Αμέσως μετά τη θεμελίωση του έργου, τα συνεργεία των εργατών να πιάσουν δουλειά. Και...

Αμέσως μετά τα εγκαίνια ή τον αγιασμό, το έργο μας θα λειτουργήσει και θα χρησιμοποιηθεί.

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Γιατί οι αυτονόητοι αυτοί κανόνες κοινής λογικής και ευπρέπειας που ισχύουν για τα ιδιωτικά έργα που κατασκευάζονται με το περίσσευμα του ιδιοκτήτη τους, να μην ισχύουν και για τα δημόσια έργα που κατασκευάζονται από το υστέρημα όλων μας;

Αναφέρομαι, προφανώς, στις εξαγγελθείσες τελετές θεμελίωσης του νέου Νοσοκομείου της Χαλκίδας και των εγκαινίων της σιδηροδρομικής γραμμής Χαλκίδας - Οινόης. Και στις δύο περιπτώσεις και κατά τις εξαγγελίες των ίδιων των υπευθύνων είναι βέβαιον ότι: α) Μετά τον πρώτο θεμέλιο λίθο του Νοσοκομείου, είναι περίπου απρόβλεπτο πότε θα τεθεί ο δεύτερος, ο τρίτος λίθος κ.ο.κ για ν' αρχίσει η κατασκευή του έργου και ας μη μιλήσουμε καλύτερα για χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης και έναρξης λειτουργίας. β) Μετά το πρώτο δρομολόγιο του τρένου που θα εγκαινιάσει πανηγυρικά την σιδηροδρομική γραμμή Οινόης Χαλκίδας, με επιβάτη τον αρμόδιο υπουργό, όπως περίπου συνέβη όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α εγκαινίασε για πρώτη φορά την έρμη αυτή γραμμή πριν έναν αιώνα περίπου, είναι άγνωστο πότε θα ακούσει η Χαλκίδα το σφύριγμα του επόμενου τρένου για το επόμενο κανονικό δρομολόγιο (κατά τις εξαγγελίες των αρμοδίων, τα δρομολόγια θα άρχιζαν από φθινόπωρο).

Η απάντηση στην απορία μου είναι απλή:

Έχουμε εκλογές (ευρωεκλογές)!

Και τα καμώματα αυτά των εκάστοτε διαχειριστών της κρατικής εξουσίας είναι το φολκλόρ της προεκλογικής εκστρατείας.

Για να μην αδικήσω τον σημερινό διαχειριστή της κρατικής εξουσίας, δηλαδή το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το μυστρί, η κορδελίτσα και το ψαλιδάκι είναι παγιωμένη πρακτική από συστάσεως ελληνικού κράτους που την εφήρμοσαν άπαντες οι διαχειριστές της εξουσίας, αιρετών και δικτατορικών κυβερνήσεων κι από την άκρα δεξιά μέχρι το σοσιαλιστικό κι εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ.

Ωστόσο, επειδή οι κάλπες που στήνονται στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις 7 Ιουνίου είναι για την ανάδειξη Ευρωκοινοβουλίου, γεγονός που από μόνο του σηματοδοτεί την είσοδο της χώρας μας στην διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όπου η νοοτροπία του κομματικού και πελατειακού κράτους αποτελεί όχι μόνο επικίνδυνο αναχρονισμό, αλλά και τροχοπέδη σε κάθε αναγκαίο εκσυγχρονισμό, δύο αλληλοεξαρτώμενα ερωτήματα αναζητούν απάντηση:

- Υπάρχουν ακόμα έλληνες πολίτες που συγκινούνται από τέτοιες φιέστες; Αν ναι, αλίμονό μας! Αν όχι,

- Υπάρχουν κυβερνήσεις που υποτιμούν τόσο την νοημοσύνη του λαού τους; Αν ναι, δυό φορές αλιμονό μας!