Αυτή την περίοδο που έχουν απονεμηθεί τα χρίσματα, ερήμην βέβαια των τοπικών κοινωνιών, και αρχίζει η συγκρότηση των ψηφοδελτίων ολοκληρώνεται και η εικόνα της θυσίας της Αυτοδιοίκησης στο βωμό του δικομματισμού. Κι αυτό γιατί δύο μονομάχοι, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., επέλεξαν να μετατρέψουν τις εκλογές του Οκτωβρίου ως πρόκριμα για τις ερχόμενες εθνικές εκλογές κι όχι ως διαδικασία ενίσχυσης του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.

Η Ν.Δ. δεν θα αρκεσθεί σε αποτέλεσμα ανάλογο αυτού του 1998 γιατί κάτι τέτοιο πιστεύει ότι θα δημιουργήσει στον αντίπαλο βάσιμη ελπίδα αναστροφής -νωπή η προηγούμενη- ενώ το ΠΑΣΟΚ αγωνιά, γιατί αν υποστεί μεγαλύτερη ήττα θα ερμηνευτεί ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα ανάκαμψης και ενδέχεται να οδηγηθεί ακόμη και σε συντριβή.

Κι αν η αντίληψη αυτή αφορούσε μόνο τις Νομαρχιακές εκλογές θα είχε κάποια βάση λογικής, μέσα βέβαια στο πλαίσιο του δικομματισμού, μια και η συγκεκριμένη ψήφος μπορεί να λειτουργήσει ως έγκριση ή απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής στο Νομό και κατ' επέκταση στην επικράτεια, πράγμα που με το εκλογικό μας σύστημα οδηγεί ταυτόχρονα σε απόρριψη ή έγκριση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, όμως, η αντίληψη αυτή φτάνει μέχρι και το μικρότερο Καποδιστριακό Δήμο, όπου όχι μόνον τα χρίσματα αλλά και η συγκρότηση των ψηφοδελτίων, ακόμη και των τοπικών Συμβουλίων, γίνεται με λογικές υπηρέτησης των στενών κομματικών συμφερόντων.

Μάλιστα, τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχοντας ως όπλο την άσκηση ή την προσμονή της εξουσίας ασκούν στους πολίτες της περιφέρειας που ενδιαφέρονται για τα τοπικά θέματα πίεση -που φτάνει ακόμη και στα όρια του εκβιασμού- να ενταχθούν στα κομματικά ψηφοδέλτια ή να διαγραφούν από τα «αντάρτικα» -που κι αυτά στην πλειοψηφία τους επεδίωξαν το κομματικό χρίσμα- ή να απέχουν.

Η στήριξη από τους δύο μονομάχους σε ελάχιστες περιπτώσεις υποψηφίων της Αριστεράς ή ανεξαρτήτων δεν ανατρέπει τον κανόνα, αφού κι αυτή αποσκοπεί κυρίως στο κομματικό όφελος. Είναι χαρακτηριστική η παρακάτω επιστολή μιας Τοπικής Οργάνωσης (Τ.Ο.) της Ν.Δ. προς υποψήφιο Δήμαρχο Καποδιστριακού Δήμου της Εύβοιας που ζήτησε τη στήριξή της, μια επιστολή που δυστυχώς έχει γραφεί το 2002:

«Κύριε... επικεφαλή του ανεξαρτήτου, κατά δήλωσή σας, συνδυασμού... κατόπιν συσκέψεως της Τ.Ο. της Ν.Δ. αποφασίστηκε όπως στηρίξουμε την υποψηφιότητά σας ως επικεφαλή του συνδυασμού σας αφού προηγουμένως δεσμευθείτε στα κάτωθι:

1) Εμπράκτως και εγγράφως μας δηλώσετε ότι κατεβαίνετε ως ανεξάρτητος δήμαρχος και στηριζόμενος από τη Ν.Δ. και ότι δεν θα ενεργοποιηθείτε στις προσεχείς νομαρχιακές εκλογές ενάντια του υποψηφίου νομάρχη της Ν.Δ. Καθώς επίσης με την έγγραφη δήλωσή σας δεχθείτε να συμπεριληφθούν στο ψηφοδέλτιό σας τουλάχιστον οκτώ (8) υποψήφιοι - μέλη της Ν.Δ. σύμφωνα με την υπόδειξη της Τ.Ο.

2) Θα χρίσετε με το αξίωμα του αντιδημάρχου καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας σας έναν από τους εκλεγμένους συμβούλους που ανήκουν και στηρίχθηκαν από τη Ν.Δ., ο οποίος κατόπιν συμφωνίας και νόμιμης διαδικασίας της Τ.Ο. και των μελών αυτής, θα εναλλάσσεται ανά έτος από έτερο εκλεγμένο σύμβουλο μέλος της Ν.Δ. καθώς επίσης και του εκπροσώπου της ΤΕΔΚΕ, ο οποίος θα είναι μέλος της Ν.Δ. και εκλεγμένος σύμβουλος.

3) Για την οργάνωση της δημαρχίας καθώς επίσης την αξιολόγηση και την ιεράρχηση των προβλημάτων του δήμου μας θα θέλαμε να έχουμε ενεργό συμμετοχή.

Εάν διαπιστωθεί ότι δεν τηρούνται τα ανωτέρω θα υποχρεωθούν οι εκλεγμένοι σύμβουλοι της Ν.Δ. να αποχωρήσουν από το συνδυασμό σας».

Οι όροι έγιναν αποδεκτοί αλλά ταυτόχρονα θυσιάστηκε η ανεξαρτησία της Αυτοδιοίκησης και του υποψήφιου Δημάρχου. Και δικαιολογημένα αναρωτιέται ο πολίτης: Αυτοί θα μας κυβερνήσουν αύριο;

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η Αριστερά κινδυνεύει να εξαφανιστεί από έναν προνομιακό γι' αυτήν χώρο, όπου είχε ουσιαστική παρουσία όχι μόνο με τις θέσεις της αλλά και με τους ανθρώπους της. Ηταν η Αριστερά αυτή που κινητοποιούσε τις τοπικές κοινωνίες και για τη βελτίωση της καθημερινότητας αλλά και για την ανάπτυξη της περιφέρειας γενικότερα.

Δυστυχώς όμως σ' αυτή την πρόκληση δεν απάντησε. Κι αν οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες για μια πολιτική απάντηση με συνεργασία στις Νομαρχίες και στους μεγάλους Δήμους, όπου πάντα υπερισχύει ο πολιτικός χαρακτήρας της ψήφου, μπορούσε να δοθεί μια αυτοδιοικητική απάντηση με συνεργασία τουλάχιστον στις τοπικές κοινωνίες.
Βαγγέλης Αποστόλου

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »