Του ΓιάννηΖέρβα, Συμβούλου Επιχειρήσεων

Ο L. Pirandello είναι αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος Ιταλός θεατρικός συγγραφέας του εικοστού αιώνα και έχει αφήσει ανεξίτηλη την επίδρασή του στο σύγχρονο θέατρο. Στην δημιουργική αγωνία του για το ξεπέρασμα των σύγχρονων ψευδαισθήσεων της ανθρώπινης ύπαρξης και της απομόνωσης του ατόμου στην κοινωνία μπορεί να συγκριθεί με συγγραφείς όπως ο Samuel Beckett, ο Harold Pinter και ο Eugene Ionesco. Ο ίδιος συνόψισε με το καλλίτερο τρόπο την τέχνη του όταν είπε, "χωρίς καμιά φιλοδοξία - εκτός ίσως από αυτήν της τιμωρίας του εαυτού μου για την γέννησή του- προσπάθησα να πω κάτι στους συνανθρώπους μου". Συμμετέχοντας τα τελευταία χρόνια, σαν αναλυτής και συντονιστής σε δεκάδες έρευνες αλλά και δημοσκοπήσεις οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα σε όλη τη χώρα και βλέποντας τα τεκταινόμενα το τελευταίο καιρό στην Εύβοια γύρω από ορισμένες δημοσκοπήσεις πολιτικού χαρακτήρα, που έγιναν ή γίνονται εν όψει των ερχόμενων εκλογών στους ΟΤΑ α και β βαθμού, θα επιθυμούσα να μοιραστώ με τους ενεργούς πολίτες του νομού ορισμένες σκέψεις μου που ξεκινούν από αυτή την εμπειρία, επαγγελματικού βασικά χαρακτήρα.

Γράφονται πολλά στο τοπικό τύπο για τις δημοσκοπήσεις που γίνονται για τους υποψήφιους δημάρχους και νομάρχες στη περιοχή. Όμως στα αναφερόμενα δημοσιεύματα η προσοχή επικεντρώνεται στην σύγκριση των ποσοστών και δεν επισημαίνονται πουθενά ορισμένα βασικά συμπεράσματα - κοινά σε όλες τις σοβαρές δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει στο νομό μας - τα οποία αξίζει κανείς να λάβει υπ' όψη του και πολύ περισσότερο οι Νομαρχιακές Επιτροπές των κοινοβουλευτικών σχηματισμών που έχουν αυτή την εποχή φόρτο εργασίας σχετικά με την υποστήριξη των υποψηφίων σε κάθε δήμο ή και στο νομό.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα συμπεράσματα που δεν τα αναφέρει κανένα σχετικό δημοσίευμα, αλλά αντίθετα ίσως και αποκρύβονται από τη κοινή γνώμη για λόγους μικροκομματικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων;

Το σημαντικότερο είναι ότι τα τοπικά προβλήματα και η τοπική ευημερία απαιτούν τοπική συνεννόηση και συνεργασία όλων των πολιτικών σχηματισμών και κοινωνικών ομάδων ή τέλος πάντων αυτών που έχουν - ή θέλουν να λένε ότι έχουν - προοδευτική αντίληψη. Χωρίς αυτή τη τοπική συνεννόηση, τα προβλήματα της κάθε περιοχής θα εξακολουθούν να λιμνάζουν και το πολιτικό σκηνικό και κοινωνικό "γίγνεσθαι" θα παραμένουν εγκλωβισμένα σε λογικές της δεκαετίας του 80.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει μια υπολογίσιμη απόσταση μεταξύ του εκλογικού ποσοστού των βουλευτικών εκλογών του 2000 που έλαβαν τα κοινοβουλευτικά κόμματα και της επιθυμητής επιλογής των οπαδών τους για τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο που στηρίζουν συγκυριακά οι υπάρχουσες δομές αυτών των κομματικών σχηματισμών. Αυτό το συμπέρασμα, ενισχύεται ακόμη πιο πολύ από την επιβεβαίωση από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που έγιναν στο νομό - που εκφράστηκε άλλωστε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές στη πράξη - του γεγονότος, ότι τα μέλη και πολύ περισσότερο οι ψηφοφόροι των κομμάτων με σοβαρό σκεπτικισμό δέχονται (ή και απορρίπτουν σε αρκετές περιπτώσεις) τις κομματικές επιλογές ή "γραμμές". Αντίστοιχη σχέση υπάρχει μεταξύ των αιτήσεων υποστήριξης που λαμβάνουν οι κομματικοί σχηματισμοί και των διαθέσεων της κοινής γνώμης. Χάσμα, που αν διατηρηθεί θα εκφραστεί με απόλυτα καταδικαστικό τρόπο στις εκλογές που έρχονται.

Το επόμενο συμπέρασμα είναι ότι τεκμηριώνεται ένα χάσμα μεταξύ των απαιτήσεων των δημοτών από το δήμαρχο, λόγω των αναγκών
πού έχει η σύγχρονη εποχή - τεχνολογικές και κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις καθώς και νέες αρμοδιότητες των ΟΤΑ - και των πραγματικών δυνατοτήτων που έχει ο κάθε ένας ξεχωριστά από την ιστορία που «σέρνει». Πότε επιτέλους θα σταματήσει η τοπική κοινωνία να ακούει και να δέχεται τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα και κομματικές λογικές; Πότε θα αναδειχτούν νέοι, ικανοί και άφθαρτοι υποψήφιοι? Πότε αυτοί, που έχουν τις ικανότητες και έμειναν για διάφορες συγκυρίες ή και κομματικές επιλογές στο περιθώριο θα αφεθούν ελεύθεροι να τις αποδείξουν; Δεν φτάνει η εμπειρία των προηγούμενων δημοτικών εκλογών για να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα για όσους κομματικούς σχηματισμούς κόπτονται υπέρ της προόδου και της ανάπτυξης; (εδώ που τα λέμε μου φαίνεται ότι είναι όλοι).

Το τέταρτο συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει ένα άλλο χάσμα μεταξύ της τεχνοκρατικής ικανότητας και διαχειριστικής αποδοτικότητας που απαιτούν οι σύγχρονοι καιροί και των συγκεκριμένων ονομάτων και ικανοτήτων που κυκλοφορούν στη "πιάτσα". Πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός που ο τοπικός άρχοντας ήταν υπεύθυνος μόνο για την ύδρευση, αποχέτευση και καθαριότητα. Τώρα θα πρέπει να συνδυάσει το τοπικό όραμα που έχει με τα νέα δεδομένα και τις απαιτήσεις των νέων καιρών για να συγκεντρώσει πόρους και μέσα ώστε να υλοποιήσει το όραμά του (αν έχει τέτοιο).

Το επόμενο, αυτό όμως ελπιδοφόρο συμπέρασμα, είναι ότι αρκετά στελέχη «μυρίζονται» τα νέα δεδομένα και - προς τιμή τους - έχουν το θάρρος να τα αναφέρουν και να αγωνιστούν για αυτά εντός των κομματικών σχηματισμών που ανήκουν, όμως οι υπάρχουσες κομματικές - και συντηρητικές - αντιλήψεις και συσχετισμοί που επικρατούν εκεί, δεν είναι πάντα ικανές να αρνηθούν τον παλιό εαυτό τους και να κάνουν πράξη τις νέες ιδέες και αντιλήψεις.

Αλλο σημαντικό συμπέρασμα που χρειάζεται πραγματική και ουσιαστική αξιολόγηση είναι το χάσμα που υπάρχει μεταξύ αναγνωρισιμότητας και εκλεξιμότητας, δεδομένου ότι είναι δύο διαφορετικά και πολύ απέχοντα μεταξύ τους πράγματα. Ποιος δεν γνωρίζει - έστω κατ' όνομα - γνωστούς αθλητές, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους ή και πολιτικούς που απέτυχαν στις προηγούμενες εκλογές ή ακόμη περισσότερο εκλεγμένους πολιτικούς που απέτυχαν στη θητεία τους; Σχεδόν κανένας. Όμως πόσοι από αυτούς που τους γνωρίζουν είναι διατεθειμένοι να τους ψηφίσουν επειδή τραγουδούν καλά ή διακρίθηκαν σε αθλητικούς αγώνες ή υπόσχονται πολλά ή βρίσκουν εύσχημες δικαιολογίες (οι εκλεγμένοι τη προηγούμενη περίοδο) για να καλύψουν το χάσμα υποσχέσεων και πράξεων της θητείας τους;

Τέλος ένα σημείο που δεν χρειάζεται υποτίμηση είναι η αναγκαιότητα ουσιαστικής αυτοκριτικής θεώρησης των πεπραγμένων όλων αυτών, πού όντας τοπικοί άρχοντες άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν. Ας πούνε σε τελευταία ανάλυση τι ήθελαν να κάνουν και γιατί δεν το έκαναν, χωρίς όμως να ξεχνάν ότι οι δυνατότητες επικοινωνίας και πληροφόρησης το 2002 είναι πολύ διαφορετικές από τη δεκαετία του 60 όταν γυρίστηκε το έργο "Μην είδατε το Παναή;" σε γνωστό ξενοδοχείο της πόλης.

Ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Ποια είναι η επιθυμητή και ορθολογική επιλογή για την τοπική κοινωνία σε επίπεδο νομού ή δήμου; Αυτό είναι ένα ζήτημα που σε τελευταία ανάλυση υπεύθυνα θα λύσουν οι δημότες της κάθε περιοχής στις εκλογές χωρίς όμως να ξεχνούν:

Την αναγκαιότητα καθιέρωσης της άδολης απλής αναλογικής και για τις εκλογές στη τοπική αυτοδιοίκηση όλων των βαθμών

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και την αναντιστοιχία λόγων και έργων

Το χάσμα μεταξύ Δημοκρατίας και κομματικοποίησης Την λιμνάζουσα - δεκαετίες τώρα - υπανάπτυξη της Νότιας και Βόρειας Εύβοιας

Το έλλειμμα πορείας υλοποίησης των οραμάτων για την ανάπτυξη του νομού.

Την αναξιοπιστία όλων των δημοτικών αρχών της περιοχής (της Νομαρχίας συμπεριλαμβανομένης) για την αξιοποίηση των ευκαιριών που δίνει η Ολυμπιάδα του 2004 σε ένα Δήμο και νομό που απέχει 50 λεπτά από την Αθήνα.

Αν τα ξεχάσουν θα υποστούν για άλλα τέσσερα χρόνια τα ίδια και περισσότερα από όσα έζησαν την προηγούμενη τετραετία στη περιοχή τους.

Τέλος προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, ο συγγραφέας δηλώνει ότι το παρόν άρθρο δεν εντάσσεται και δεν προέρχεται από καμιά κομματική ντιρεκτίβα ή ανάλογη λειτουργία, αφού αυτά τα έχει από καιρό απορρίψει.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »