Το 2002 μας έφερε και το καινούριο μας νόμισμα, το ευρώ. Λίγο πολύ είχαμε πειστεί ότι δε θα αλλάξει τίποτα στη ζωή μας, τι δραχμή τι ευρώ. Ασε που ελπίζαμε ότι θα καλυτερέψει και η ζωή μας. Με όλες αυτές τις αισιόδοξες σκέψεις για το 2002, πήγα το πρωί της Πέμπτης να αγοράσω το καθιερωμένο κουλουράκι μου στο φούρνο. Δίνω τις 80 δρχ. (0,23 ευρώ), (προσπαθώ να ξεφορτωθώ τις τελευταίες μου δραχμές). Η φουρνάρισσα μου λέει ότι το κουλουράκι κάνει 100 δρχ (0,29 ευρώ). Στη συνέχεια μου εξηγεί ότι αναγκάστηκε να αυξήσει την τιμή λόγω στρογγυλοποίησης για το ευρώ. Την κοιτάζω έκπληκτη μην μπορώντας να καταλάβω τη λογική της στρογγυλοποίησης που έκανε!

Μου κόπηκε η όρεξη να επισκεφθώ οποιοδήποτε εμπορικό, δε θα άντεχα άλλες στρογγυλοποιήσεις λόγω ευρώ! Και το χειρότερο; Αυτό το ευρωκουλούρι ήταν το πιο άνοστο που είχα φάει!
(από τη σύνταξη)

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »