Η ΠΕΤ-ΟΤΕ Ν. Ευβοίας σχετικά με την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Παπαδημητρίου με θέμα την «Παγκοσμιοποίηση, τον πόλεμο και τα κοινωνικά δικαιώματα» εκφράζει τις ευχαριστίες της στο κοινό της Χαλκίδας και τους συναδέλφους στον ΟΤΕ για την ενεργή συμμετοχή τους καθώς και στους κ. Κώστα Βεργόπουλο, κ. Λιάνα Κανέλλη και τον κ. Ανδρέα Ρουμελιώτη, καθώς και στο δήμαρχο Χαλκιδέων κ. Χ. Μανιάτη.

Σας παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του δημοσιογράφου κ. Ανδρέα Ρουμελιώτη
στην εφ. «Ελευθεροτυπία» της 19/10, το οποίο σύμφωνα με τους διοργανωτές σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο την εκδήλωση.

"Βρέθηκα χτες στα πάτρια εδάφη προσκεκλημένος της ΠΕΤΟΤΕ Ευβοίας και του Δήμου Χαλκιδέων για να μιλήσω μαζί με τον καθηγητή μου Κώστα Βεργόπουλο και τη Λιάνα Κανέλλη για την «παγκοσμιοποίηση, τον πόλεμο και τα κοινωνικά δικαιώματα».

Το «Θέατρο Παπαδημητρίου» στη Χαλκίδα ήταν κατάμεστο από κόσμο, πολίτες, διαφορετικών ηλικιών και πεποιθήσεων, ενεργοί προβληματισμένοι πολίτες, παρ' ότι την ίδια ώρα υπήρχε η εμπορική έκθεση και έπαιζε ο «θρύλος» (σ.σ.: έκανα τη μεγαλύτερη θυσία της ζωής μου και δεν είδα το ματς).

Ήρθαν, κατέκλυσαν το θέατρο, για να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση, ενώ θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν δεκάδες άλλες στην TV, ξαπλωμένοι στον αναπαυτικό καναπέ τους.

Η συζήτηση ήταν έντονη, με τεκμηριωμένες απόψεις, με διαφορετικούς προβληματισμούς, συγκρούσεις ιδεών, ακόμη και διαξιφισμούς.

Είναι ενδεικτικό ότι απ' άκρου εις άκρον στην Ελλάδα υπάρχει κόσμος ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος, ενεργός, που αρνείται να καταναλώσει όσα του πλασάρουν σαν πληροφόρηση τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.

Ενας κόσμος που νιώθει την ανάγκη, διακρίνεται από τη δημοκρατική συνήθεια να βγαίνει απ' το σπίτι οτυ, να πηγαίνει στις συγκεντρώσεις όχι για να χειροκροτήσει, αλλά για να συζητήσει, να επικοινωνήσει. Να συμμετάσχει ακόμη και σ' αυτά, που για πολλούς «δεν έχουν νόημα», αφού μια μικρή χώρα, μια επαρχιακή πόλη δεν έχει λόγο...

Τον τελευταίο μήνα, είχα αρνηθεί πολλές φορές να συμμετάσχω σ' αυτό το καραγκιόζ-μπερντέ που λαμβάνει χώρα στα παράθυρα των τηλεοράσεων, όπου περιφέρονται οι ίδιοι και οι ίδιοι «ειδικοί» επί.. .μουσουλμανικών θεμάτων. Στοιχειώδεις κανόνες αυτοπροστασίας επιβάλλουν την αποχή απ' αυτό το πατιρντί.

Στη γενέτειρά μου όμως δεν μπορούσα, δεν είχα δικαίωμα να αρνηθώ. Αντε, άμα καταφέρω και ξυπνήσω, να βγω την Κυριακή το πρωί στον Οικονομέα, που έχει θέμα συμβατό με το χαρακτήρα που 'χω: «Πόλεμος και χιούμορ».

Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα το 90% τάσσεται εναντίον του πολέμου. Οτι (πρώην) αριστεροί και δεξιοί συγκλίνουν πλέον σε πολλά. Εχουμε κοινούς προβληματισμούς, συγκλίνουσες απόψεις. Ποτέ δεν είχε ξανασυμβεί αυτό. Περάσαμε πολλά, διχαστήκαμε, αλλά, πλέον, έχει αρχίσει ο ένας να καταλαβαίνει τις «αλήθειες» του άλλου.

Είμαστε πολιτικοποιημένος λαός, έχουμε μεγάλη δημοκρατική κουλτούρα και παράδοση, ξέρουμε τι είναι αυτό που συμφέρει τη χώρα. Και «δε μασάμε» σε ό,τι μας πλασάρουν. Είμαστε ρεαλιστές όταν «δεν μας παίρνει με τίποτα», αλλά απ' την άλλη καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει δεν τρώμε κουτόχορτο.

Η φάση αγριεύει. Ο Μπιν Λάντεν και ο Τζιχάνε φαίνεται ότι κερδίζουν το στοίχημα: Να μετατραπεί αυτός ο... διαρκής αγώνας ελευθερίας κατά την τρομοκρατίας σε πόλεμο θρησκειών και πολιτισμών.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι κοπίασαν να κλείσουν σε χρόνο dt το Παλαιστινιακό, παρά τις αντιδράσεις των Εβραίων με στόχο να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Η προχθεσινή δολοφονία του υπουργού Πολιτισμού του Ισραήλ τους χαλάει όμως το σχέδιο και δεν αφήνει περιθώρια γρήγορης συμβιβαστικής λύσης.

Ενώ στην αρχή το Πεντάγωνο προσπάθησε για πρώτη φορά να παρουσιάσει ένα άλλο ίματζ, να πείσει ότι δε σκοπεύει αμάχους (αντιθέτως προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια), αλλά στρατιωτικές εγκαταστάσεις, δε θέλει εκδίκηση, αλλά δικαιοσύνη, όσο μαίνονται οι επιθέσεις στο Αφγανιστάν τόσο
η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο κυνική: «Είναι λογικό να σκοτώνονται και άμαχοι, πόλεμος γίνεται»".

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »