Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας

Ο Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας Δρ. Βάιος Ζαμπεθάνης έκανε το ακόλουθο μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας, τη Δευτέρα 15 Μαϊου.

"Η 15η Μαϊου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 47/237/20-9-1993 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ενωμένων Εθνών.

Η οικογένεια, ένας πανάρχαιος θεσμός, αποτελεί το βασικό κύτταρο του κοινωνικού οργανισμού, το περιβάλλον μέσα στο οποίο μπαίνουν οι βάσεις για τη διαμόρφωση και την πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Οι πρώτες εμπειρίες, που αποκτά το παιδί μέσα σ' αυτήν, επηρεάζουν σημαντικά την εξέλιξη του χαρακτήρα του και καθορίζουν αν θ' αποβεί άτομο με πρωτοβουλία ή θα παραμείνει ουραγός, αν θα μάθει να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων και να ζει ειρηνικά ή θ' αναπτύξει εχθρική συμπεριφορά. Επίσης, η ιδέα που σχηματίζει το παιδί για τον εαυτό του και τα συναισθήματα μειονεξίας κι ανωτερότητας εξαρτώνται, σε μεγάλο βαθμό, από τα χρόνια της οικογενειακής του ζωής. Μέσα στην οικογενειακή κοινότητα δημιουργείται κοινή σκέψη, κοινός κύκλος συναισθημάτων, το λεγόμενο "πνεύμα της οικογένειας", που επιδρά αέναα και σταθερά στην αγωγή του παιδιού. Αν και το πεδίο της είναι στενό, όμως είναι αρκετά καρποφόρο για ό,τι αφορά στην ανάπτυξη των συναισθημάτων. Μέσα σε αυτή αναδεύουν οι πιο συγκινητικοί παλμοί της συμπάθειας και της συμπόνοιας, φυτρώνουν κι αναπτύσσονται οι σπόροι των συναισθημάτων της αγάπης, της αλληλεγγύης, της εμπιστοσύνης, της ευγνωμοσύνης και της ανεκτικότητας. Στο οικογενειακό περιβάλλον αναπτύσσεται το αίσθημα της κοινωνικότητας και της δημοκρατικής στάσης, ώστε ο νέος ν' αποκτήσει κοινωνική συνείδηση και να εκπληρώνει ως μελλοντικός πολίτης τους κοινωνικούς του ρόλους, τόσο στις σχέσεις με τους συμπολίτες του, όσο και στην πολιτική κι επαγγελματική ζωή του. Με την τήρηση αυτών των προϋποθέσεων, διευκολύνετεαι η μετάβαση από το εγώ στο εμείς και η κοινωνική αποδοχή θεωρείται βέβαιη. Εύστοχα ο Καντ επισημαίνει: "Η οικογένεια είναι η αιώνια σχολή και ο δάσκαλος του κοινωνικού βίου".

Ωστόσο, η ασύμμετρη ανάπτυξη υλικοτεχνικού και ηθικοπνευματικού πολιτισμού, η έκπτωση των ηθικών αξιών, η αστικοποίηση και η κατίσχυση του ατομικισμού, καθώς και η όξυνση του χάσματος των γενεών τείνουν σήμερα στην αμφισβήτηση του κύρους και των λειτουργιών του οικογενειακού θεσμού και τον μεταβάλλουν σε "μηχανισμό νευρώσεων", κατά τον Χ. Ρίχτερ. Μέσα στη σύγχρονη οικογένεια έχουν αναπτυχθεί δηλητηριώδη ζιζάνια που συμπνίγουν την τρυφερότητα: ο εγωισμός και η βιασύνη των γονιών να ζήσουν τη ζωή τους, ερήμην των υποχρεώσεών τους προς τα παιδιά, η λαχτάρα των παιδιών να συντρίψουν τους οικογενειακούς περιορισμούς κι αποκαρδιωμένα και πληγωμένα στα ιερότητερά τους νεύρα, ν' αποσκιρτήσουν από το οικογενειακό περιβάλλον το γρηγορότερο δυνατό. Τα πορίσματα της Ιατρικής Ψυχολογίας και οι παρατηρήσεις της Κλινικής Ψυχολογίας μας διαβεβαιώνουν πως πολλές αρρώστιες του νευρικού συστήματος, πολλές διαστροφές του χαρακτήρα και εγκληματικές τάσεις οφείλονται, αποκλειστικά, στην έλλειψη της οικογενειακής θαλπωρής, της οικογενειακής γαλήνης και ενότητας.

Το γεγονός, όμως, ότι η κρίση της σύγχρονης οικογένειας δεν είναι πρωτογενής, αλλά αποτελεί μέρος της γενικότερης κρίσης της κοινωνίας, αφήνει αισιόδοξα μηνύματα για την ποιοτική αναβάθμιση των σχέσεων των μελών της. Όλοι εμείς, οι γονείς του 21ου αιώνα, οφείλουμε να διαφυλάξουμε την ελληνική οικογένεια με ιδιαίτερη φροντίδα κι ωριμότητα και να οικοδομήσουμε τις σχέσεις των μελών της σ' ένα πλαίσιο αμοιβαιότητας, ειλικρίνειας κι αληθινής φιλίας. Γιατί αυτή είναι η ασφαλέστερη οδός, για να εξασφαλίζουμε το πνεύμα ομοψυχίας και παράλληλα την αυτονομία των μελών της, για να τη θωρακίσουμε με αγάπη απέναντι σ' όλες εκείνες τις επιθέσεις που απειλούν τη σταθερότητα και την ευόδωση των στόχων της".