Μεσημέρι, μήνας Ιούνιος και ο υδράργυρος έχει «χτυπήσει κόκκινο». Μόλις έχουμε γυρίσει σπίτι, από μια εξαντλητική μέρα, στη δουλειά μας και ονειρευόμαστε καλοκαιρινές αποδράσεις. Το τηλέφωνο χτυπάει και μια ευγενική φωνή μας ενημερώνει: «Κερδίσατε ένα ταξίδι, σε μαγευτικό προορισμό, προσφορά, μόνο, για σήμερα και μόνο για εσάς. Μπορείτε να πάρετε το δώρο σας, εάν επισκεφθείτε τα γραφεία μας, για μια σύντομη ενημέρωση. Οπωσδήποτε πρέπει να είστε μαζί με τον ή την σύζυγο. Δε χρειάζεται να έχετε μαζί σας καθόλου χρήματα, μόνο την ταυτότητά σας, για να εξακριβώσουμε ότι είστε ο πραγματικός δικαιούχος του δώρου».

Ενθουσιασμένοι ότι η ευχή μας, για καλοκαιρινές αποδράσεις, έγινε πραγματικότητα, κλείνουμε ραντεβού και επισκεπτόμαστε την εταιρεία, για την ενημέρωση. Εκεί, ανακαλύπτουμε ότι η «σύντομη» ενημέρωση μπορεί να διαρκέσει και τρεις ή τέσσερις ώρες, το δώρο, που έχουμε κερδίσει, το χάνουμε, αν δεν υπογράψουμε ένα «Ιδιωτικό Συμφωνητικό Παροχής Υπηρεσιών», ύψους δεκάδων εκατοντάδων ευρώ. Μας διαβεβαιώνουν ότι το ποσό θα εξοφληθεί, σε 35 δόσεις άρα, η επιβάρυνσή μας θα είναι μηδαμινή. Μας υπόσχονται «λαγούς και πετραχείλια», δηλαδή διαμονή, οκτώ εβδομάδων με ελάχιστη επιβάρυνσή, σε ξενοδοχεία τεσσάρων και πέντε αστέρων, σε στούντιο και σε σουίτες πολυτελείας, οποιαδήποτε χρονική στιγμή, ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου εμείς θέλουμε και άλλα πολλά, που αποτελούν άπιαστα όνειρα, για πολλούς, από εμάς.

Για να απαλλαγούμε από τη «σύντομη» αλλά φορτική ενημέρωση και δελεασμένοι από τις υποσχέσεις, υπογράφουμε το συμφωνητικό και φεύγουμε. Στο σπίτι, το ξανασκεφτόμαστε, αρχίζουμε να αμφισβητούμε, τα όσα ακούσαμε, να αμφιβάλλουμε για το αν και κατά πόσο θα ανταποκριθεί η εταιρία, σε μια τόσο μακροχρόνια υποχρέωση παροχής υπηρεσιών και αποφασίζουμε να υπαναχωρήσουμε, δηλαδή να ακυρώσουμε συμφωνητικό.

Την άλλη μέρα, τηλεφωνούμε, στην εταιρία και καταθέτουμε, προφορικά, το αίτημά μας. «Δυστυχώς», ο υπάλληλος, που μας έκανε το συμφωνητικό, απουσιάζει και «όλως τυχαίως», συνεχίζει, για μέρες, να απουσιάζει, είτε τηλεφωνούμε, είτε επισκεπτόμαστε, προσωπικά, τα γραφεία της εταιρίας. Συντάσσουμε μια επιστολή και την καταθέτουμε, στην εταιρία. Μας διαβεβαιώνουν, προφορικά, ότι το αίτημά μας, θα γίνει αποδεκτό, αλλά, έπειτα από λίγες ημέρες, λαμβάνουμε ένα λογαριασμό από τράπεζα, ο οποίος μας πληροφορεί ότι έχει εκδοθεί πιστωτική κάρτα, στο όνομά μας, η οποία έχει χρεωθεί, με δεκάδες εκατοντάδες ευρώ. Καταλαβαίνουμε ότι μας «έπιασαν κορόιδο» και ότι μας «έμπλεξαν», με τράπεζες. Όμως, ακόμα και όταν προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες, που μας υποσχέθηκαν, ανακαλύπτουμε ότι άλλα υποσχέθηκαν και άλλα παρέχουν.

Για να μη βρεθούμε, λοιπόν, σε τέτοια δυσάρεστη θέση, το ΚΕ.Π.ΚΑ. ενημερώνει:

1. Δε δελεαζόμαστε ποτέ, από «αποκλειστικά» δώρα, τα οποία ισχύουν για 11.000.000 Έλληνες και για 365 μέρες, κάθε χρόνο.
2. Δεν υπογράφουμε κανένα συμφωνητικό, το οποίο δεν περιλαμβάνει όρο, ο οποίος να κατοχυρώνει, ρητά, το δικαίωμα της υπαναχώρησης.
3. Το γεγονός ότι δε χρειάζεται να έχουμε, μαζί μας, μετρητά, όταν επισκεπτόμαστε την εταιρία, δε σημαίνει ότι δε θα πληρώσουμε τίποτε, για το δώρο, που έχουν, για εμάς. Θα πληρώσουμε και μάλιστα ένα σεβαστό ποσοστό, μέσω πιστωτικής κάρτας.
4. Αν υπογράψουμε κάποιο συμφωνητικό, απαιτούμε να παραλάβουμε αντίγραφό του, υπογεγραμμένο, από το νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρίας.
5. Για κάθε συναλλαγή μας ή επικοινωνία μας, με την εταιρία, καταγράφουμε ημερομηνία, ώρα, το όνομα του υπαλλήλου και το περιεχόμενο της συναλλαγής ή της συζήτησης.
6. Δεν εμπιστευόμαστε προφορικές συνεννοήσεις και δεσμεύσεις ότι θα μας απαλλάξουν, από τις υποχρεώσεις μας. Στέλνουμε, εντός δεκαημέρου, από την υπογραφή της σύμβασης, συστημένη επιστολή, προς την εταιρία, με την οποία υπαναχωρούμε, από το συμφωνητικό και κρατάμε αντίγραφο της επιστολής και της απόδειξης του ταχυδρομείου.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »