Ο Στέφανος Σταμέλλος μας βοηθάει να γνωρίσουμε μέρη όμορφα και μαγικά, που είναι τόσο κοντά μας... αλλά ποτέ δεν τα έχουμε επισκεφθεί...

Ήταν μια χειμωνιάτικη μέρα, από τις τελευταίες του Δεκέμβρη, με αρκετή συννεφιά, βρέχει δε βρέχει, και αρκετό κρύο. Απ' αυτές, που δύσκολα αποφασίζεις για ψηλό βουνό, με το φόβο της ομίχλης και της βροχής. Συμβαίνει, τα δικά μας βουνά να τα υποτιμούμε, όταν μάλιστα έχουν μικρό ύψος και δεν μας γεμίζουν το μάτι. Όμως η Νεραιδόραχη για τη Λαμία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Είναι τόσο κοντά και συγκεντρώνει αρκετά και σημαντικά πράγματα, τα οποία οι περισσότεροι τα αγνοούμε. Το σημαντικότερο βέβαια είναι η θέα που προσφέρει και η δυνατότητα να θαυμάσει κανείς από ψηλά τις εκβολές του Σπερχειού και τον Μαλιακό, να απολαύσει την κοιλάδα του Σπερχειού και τα γύρω βουνά, να επισκεφθεί τα χωριά Παλαιοχώρι και Λιμογάρδι καθώς και την Αρχαία Ακρόπολη Ναρθακίου

Η διαδρομή
Βγαίνοντας από τη συνοικία της Αμφιθέας στα βόρεια της Λαμίας διασχίζουμε τον εθνικό δρόμο Λαμίας - Δομοκού και τον Ξηριά, δίπλα στο λατομείο του Μπλάνη (πρώην Ενωμένα Λατομεία). Πρώτη εικόνα, η κακοδιαχείριση της κοίτης του Ξηριά είναι παραπάνω από εμφανής. Και το χρώμα του νερού μας θυμίζει ότι κάπου ρίχνουν απόβλητα. Περνάμε δίπλα από το εργοτάξιο της LAFARGE και του ΤΙΤΑΝΑ παίρνοντας τον αγροτικό δρόμο ανάμεσα στις ελιές και τις φιστικιές. Ανεβαίνουμε στην αριστερή πλευρά του μικρού φαραγγιού. Θαυμάζουμε τις δύο τρεις σπηλιές στο βράχο και περνάμε απέναντι συναντώντας, στο τέρμα του, το δρόμο, που ανοίχτηκε για να οδηγήσει στη νέα Λατομική Περιοχή. Σταμάτησε βέβαια με την δυναμική παρέμβαση των φερόμενων ιδιοκτητών, οι οποίοι διεκδικούν τα τσουγκριά και τις χαράδρες της Νεραιδόραχης.

Φθάνουμε στην πρώτη ράχη, η οποία εκτείνεται πάνω από τα λατομεία και μπροστά μας είναι το μικρό δασωμένο οροπέδιο με ελάχιστα ξέφωτα. Δεξιά μας ο σκουπιδότοπος της Λαμίας και το λατομείο του Πολιτόπουλου και μπροστά μας ψηλά η κορυφή της Νεραιδόραχης. Πλούσια η βλάστηση αποτελούμενη κυρίως από πουρνάρια, φιλίκια, λίγα κέδρα, κουνούκλες, διάφορα άγρια ψυχανθή. Η έντονη βόσκηση από τα γίδια, είναι φανερή. Ήταν και είναι δασωμένος βοσκότοπος για τα κοπάδια της περιοχής και οι βοσκοί ανέκαθεν είχαν τη νομή και όχι την ιδιοκτησία, όπως ισχυρίζονται σήμερα διεκδικώντας τίτλους.

Ο εγκαταλειμμένος χωματόδρομος, που συναντάμε, έγινε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της γραμμής υψηλής τάσης της ΔΕΗ, η οποία περνάει από το σημείο αυτό. Ο δρόμος κάνει μικρή τραβέρσα και φεύγει αριστερά και βορειοδυτικά προς τη Δίβρη και το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Δίβρης.

Στην κορυφή
Συνεχίζουμε ελαφρώς ανατολικά και στη συνέχεια αριστερά και με τη βοήθεια των γιδόστρατων, φθάνουμε στην κορυφή της Νεραιδόραχης. Έχει τη μορφή κώνου σε υψόμετρο 874μ. Είναι το ψηλότερο σημείο της ευρύτερης περιοχής της Λαμίας. Μια κορυφή, η οποία έχει υποστεί τις συνέπειες πυρκαγιάς πριν 10 περίπου χρόνια που κάηκε το πυκνό δάσος με τα ψηλά πουρνάρια. Aγνωστη η αιτία της, αλλά τότε ακούστηκε ότι δήθεν μέσα στο δάσος φώλιαζαν λύκοι και ακόμα ότι το πυκνό δάσος δεν επέτρεπε την άνετη βοσκή για τα ζώα....Θυμάμαι πως προσπαθούσαμε τρεις εθελοντές όλη νύχτα να κρατήσουμε τη φωτιά να μην επεκταθεί προς το Λιμογάρδι απειλώντας το χωριό. Μας είχε κάνει εντύπωση η πλήρης απουσία των ντόπιων κατοίκων

Από την κορυφή η εικόνα του Μαλιακού Κόλπου και των εκβολών του Σπερχειού είναι πιο εντυπωσιακή. Το μάτι κινείται από την Εύβοια μέχρι τα Καμένα Βούρλα και τον Aγιο Κωνσταντίνο, τον Καλλίδρομο, την Οίτη, στο βάθος δυτικά το Βελούχι, την Κοιλάδα του Σπερχειού και την πόλη της Λαμίας με τους γύρω λόφους και βόρεια προς το Δομοκό την Αντίνιτσα (1144μ) και τις άλλες κορυφές της Όρθρυς.

Το Οροπέδιο
Συνεχίζουμε κατεβαίνοντας από την κορυφή προς τα ανατολικά πάνω στη ράχη. Συναντάμε το εξωκλήσι, που πρέπει να κτίστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, και το χωματόδρομο, που ανεβαίνει από τον σκουπιδότοπο της Λαμίας. Είναι μια ακόμα εκδοχή για τη σύνδεση του οροπεδίου με τη Λαμία. Ο χωματόδρομος οδηγεί στο Παλαιοχώρι. Ένα μικρό όμορφο χωριό με καμιά δεκαπενταριά σπίτια, πέτρινα τα περισσότερα, με το παλαιό πέτρινο σχολείο και την μικρή, αλλά περιποιημένη εκκλησία.

Η Αρχαία Ακρόπολη Ναρθακίου
Αφήνουμε το Παλαιοχώρι και συνεχίζουμε ανατολικά το χωματόδρομο στο οροπέδιο με τις καλλιέργειες, τα ρυάκια, τις στέρνες, τις φυστικιές. Λίγο πριν το Λιμογάρδι συναντάμε την ταμπέλα, που δείχνει δεξιά και πάνω, με την επιγραφή «Αρχαία Ακρόπολη Ναρθακίου». Ακολουθώντας την κατεύθυνση της επιγραφής περνάμε μέσα από το πρόσφατα καμένο πουρναρόδασος. Μπροστά μας φαίνονται ήδη τα τείχη της Αρχαίας Ακρόπολης. Δεσπόζει σε μια περιοχή με εντυπωσιακές εικόνες ολόγυρα, πάνω από το Λιμογάρδι. Το πρώτο που έρχεται στο νου είναι η εγκατάλειψη και η σκέψη ότι, ό,τι ήταν να πάρουν οι αρχαιοκάπηλοι, τα πήραν... Είναι να αναρωτιέται κανείς πότε οι αρμόδιες υπηρεσίες, η αρχαιολογική Υπηρεσία και ο Δήμος, θα δείξουν το ενδιαφέρον τους να την προστατέψουν και να αναδείξουν την αξία της.

Ψάχνοντας στο Internet βρήκαμε ότι έχει ιδρυθεί τα τελευταία χρόνια ο Αρχαιολογικός Πολιτισμικός Όμιλος Ναρθάκιον «Σκοπός του Ομίλου είναι να βοηθήσει δια παντός μέσου και τρόπου, την αποκάλυψη της αρχαίας πόλεως "Φθία" και το ανάκτορο των Πηλέα και Αχιλλέα» όπως λένε στην ιστοσελίδα «Μετά από πολυετή μελέτη των έργων του Ομήρου, καθώς και άλλων Ελλήνων και ξένων ερευνητών και επιτόπια τοπογραφική έρευνα στην περιοχή της Φθιώτιδος, η αρχαία Ομηρική Φθία, εντοπίζεται στην αρχαία πόλη Ναρθάκιον, στο κάστρο Λιμογαρδίου, κοντά στη Λαμία, νοτίως της Όθρυς, όπως τοποθετείται από Έλληνες και ξένους ερευνητές καθώς και τον Όμηρο (Ιλ. Β 681)».Η ιστοσελίδα του Ομίλου είναι: http://www.narthakion.org

Μια ενδιαφέρουσα αναφορά έγινε από την αρχαιολόγο Μπούγια Πολυξένη στη διάρκεια του 1ου Αρχαιολογικού Έργου Θεσσαλίας και Στερεάς, που έγινε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στις 27/2 - 2/3/2003, στο Βόλο «Αρχαιολογικές μαρτυρίες από τον οικισμό και τη νεκρόπολη παρά το Λιμογάρδι Φθιώτιδος. Πρώτος ο Friedrich Stahlin και εν συνεχεία ο Yves Bequignon περιηγήθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο παρά την κοινότητα Λιμογαρδίου και αναφέρθηκαν στις ορατές αρχαιότητες-κυρίως στον οχυρωματικό περίβολο, ο οποίος επιστρέφει στο λόφο-αλλά και στις σχετικές επιγραφικές μαρτυρίες. Τα πρώτα ανασκαφικά ευρήματα από τον χώρο δικαιώνουν τόσο τη γνώμη του Stahlin ότι η ακμή του οικισμού χρονολογείται στον 2ο αι. π.Χ όσο και την άποψη του Bequignon ότι η οχύρωση κατασκευάστηκε κατά τον 4ο αι. π.Χ. συγκρινόμενη μάλιστα με άλλες οχυρώσεις-όπως αυτή της Αλου-πρέπει να θεωρηθεί και αυτή έργο των πρώιμων ελληνιστικών χρόνων. Τα κτερίσματα καθώς και τα διαπιστωθέντα στο νεκροταφείο έθιμα στις δυτικές υπώρειες του τειχισμένου λόφου είναι αποκαλυπτικά των σχέσεων του οικισμού με τις λοιπές πόλεις της περιοχής αλλά και τους Μακεδόνες»

Το χωριό Λιμογάρδι είναι κτισμένο κάτω από την Αρχαία Ακρόπολη, στο οροπέδιο. Παρά την εικόνα της εγκατάλειψης, υπάρχουν τα στοιχεία της ανάκαμψης. Όντας τόσο κοντά στη Λαμία, με την ομορφιά του τοπίου και την καλή κατάσταση του ασφαλτόδρομου, μπορεί να ξαναζωντανέψει με πολύ καλές προοπτικές Το ενδιαφέρον χρειάζεται να εστιαστεί στη βιολογική καλλιέργεια και στην ανάδειξη του ιστορικού χώρου

Συνεχίζοντας το δρόμο κατεβαίνουμε προς την Βιομηχανική Περιοχή Λαμίας κόβοντας όσο μπορούμε τις τραβέρσες μέσα από το πουρναρόδασος και τις ελιές

Το συμπέρασμα είναι ότι η Λαμία και οι Λαμιώτες στερούνται οργανωμένου δικτύου μονοπατιών γύρω από την πόλη. Δίκτυο που να δίνει τη δυνατότητα σε όλους να επιλέξουν την απόσταση, που μπορούν να κάνουν ανάλογα με τις δυνάμεις και το χρόνο που διαθέτουν. Μονοπάτια με τους κατάλληλους χάρτες και την κατάλληλη σήμανση, και βέβαια με την σωστή διάνοιξη, τα σημεία θέασης και τους χώρους αναψυχής. Τι είναι αυτό που θα κάνει τη ζωή μας πιο ανθρώπινη σε μια αφιλόξενη πόλη; Είναι οι ποδηλατόδρομοι; Είναι τα μονοπάτια περιπάτου και πεζοπορίας γύρω από την πόλη; Είναι οι χώροι αναψυχής στα περιαστικά και τα παραποτάμια δάση; Είναι η ανάδειξη της Παλιάς Δεξαμενής της Λαμίας και η ιστορία του νερού; Όλα αυτά είναι τόσο δύσκολο να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα και να υλοποιηθούν με έναν ορίζοντα χρόνου; Δυστυχώς οι προτεραιότητες της δημοτικής αρχής είναι άλλες...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »