Στις 22/4/2000 η περιβαλλοντική ομάδα του Γυμνασίου και του Λυκείου Λίμνης, επισκέφθηκε τους καταρράχτες του Δρυμώνα. Ξεκίνησε πρωί πρωί από τη Λίμνη και αφήνοντας πίσω το θόρυβο και τον κόσμο. Βρέθηκε κοντά στη φύση, σε μια άλλη ζωή. Όταν έφτασε στους καταρράχτες, τα παιδιά είδανε και θαυμάσανε πολλά φυσικά τοπία. Πέρασαν από τη μία όχθη της λίμνης, που έχει δημιουργηθεί, στην άλλη. Μπόρεσαν να δουν αυγά ψαριών και ένα φίδι... Αυτό βέβαια δεν ξέρουμε αν ήταν καλό! Τους δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουν και να ανακαλύψουν τις θαυμάσιες περιοχές του τόπου τους. Το νερό έπεφτε με μεγάλη ταχύτητα κάτω, όπως το αεροπλάνο που πέφτει όταν συγκρουστεί με κάποιο άλλο. Η μαύρη πεύκη στεκόταν ορθή και καμαρωτή μέσα στο δάσος, σαν τον άνθρωπο που όταν κάνει κάποια ωφέλεια σε κάποιο άλλο περηφανεύεται. Επίσης είδανε και πάρα πολλά έλατα που ήταν πιο κοντά, (σε ύψος) από τη μαύρη πεύκη, λες και ήταν υποταγμένα σ' αυτήν. Η εντύπωση, που άφησε στα παιδιά το τοπίο αυτό, ήταν μεγάλη. Τους προκάλεσε δέος αλλά και οίκτο. Γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν παρέμβει αρνητικά στην περιοχή αυτή.

Μετά τους καταρράχτες επισκέφθηκαν το απολιθωμένο δάσος της Κερασιάς. Εκεί είχαν τη δυνατότητα να δουν ορισμένα τμήματα από δέντρα, που έχουν μετατραπεί σε πέτρα.δηλαδή σε ανόργανη ύλη.

Για να έχει ωραίο φινάλε η εκδρομή οι καθηγητές που συνόδεψαν την ομάδα της περιβαλλοντικής, πήγανε τα παιδιά σε μια ταβέρνα. Εκεί τα παιδιά εργάστηκαν. Δεν έχουν όμως παράπονο, γιατί φάγανε κιόλας. Η εκδρομή ήταν υπέροχη!

Πρωί πρωί ξεκινήσαμε
και δρόμο πίσω αφήσαμε
τους καταρράχτες επισκεφθήκαμε
και το δάσος της Κερασιάς βρήκαμε.
Είδαμε βατράχια
να πηδάνε στα νεράκια
είδαμε και σαυρούλες
να σέρνονται στις πετρούλες.
Η μαύρη πεύκη ορθή υψωνόταν
και η πράσινη ελάτη μες στο δάσος χανόταν.
Τη φύση απολαύσαμε
και το τοπίο θαυμάσαμε.
Όμως πεινάσαμε
και στο Αρχονταρίκι κάτσαμε.

Ευαγγελία Γεραλή

«  Προηγούμενo άρθρo