Η εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στις 22/4/2000 ήταν πραγματικά μια μοναδική ευκαιρία για να θαυμάσω από κοντά τις ομορφιές που διαθέτει ο τόπος μας.

Οι καταρράχτες του Δρυμώνα είναι ένα εξαίσιο μέρος που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Το νερό που αναβρύζει, το κελάηδισμα των πουλιών και οι διάφοροι ήχοι των υπόλοιπων ζωντανών οργανισμών και σου προκαλούν μια αίσθηση χαράς και αγαλλίασης. Έπειτα ένας δασολόγος, ο κύριος Χαρτσάς, εμπλούτισε τον κόσμο των γνώσεων μας με διάφορες πληροφορίες για όλη αυτή τη φυσική ομορφιά που υπάρχει γύρω από τους καταρράχτες. Τα νερά από τους καταρράχτες, τα οποία είναι σύμβολο της ζωής, καταλήγουν ύστερα από ένα μεγάλο ταξίδι στη Σπιάδα.

Αφού απολαύσαμε τους καταρράχτες του Δρυμώνα και αφού αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, επισκεφθήκαμε το απολιθωμένο δάσος της Κερασιάς. Πρόκειται για τους κορμούς των δέντρων οι οποίοι με το πέρασμα των χρόνων μετατράπηκαν σε λίθους. Είναι όντως ένα ωραίο διακοσμητικό στοιχείο μέσα στο δάσος. Μερικοί άνθρωποι όμως παίρνοντας κομμάτια από το απολιθωμένο δάσος για να στολίσουν το σπίτι τους δε δίνουν την ευκαιρία και σε άλλους ανθρώπους να το απολαύσουν και να το θαυμάσουν.

Το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει είναι ότι κάθε επέμβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον μπορεί να αποβεί μοιραία.

Ας αφήσουμε λοιπόν τη φύση στην ησυχία της και στην ομορφιά της να αναπτυχθεί μόνη της με τους τρόπους τους οποίους η ίδια γνωρίζει. Έτσι θα μπορέσει να μας κρατάει συντροφιά στις ευχάριστες και στις δυσάρεστες στιγμές της ζωής μας.
Ζαχαράκη Τριανταφυλλιά

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »