Ο χείμαρρος αυτός είναι ο σημαντικότερος του Ελυμνίου. Η εκβολή του είναι η βασική προκυμαία της Λίμνης (σκάλα) και πάνω του σχηματίζεται ο κάθετος κεντρικός δρόμος, που ανηφορίζοντας ανάμεσα στα καταστήματα, το κτίριο της αστυνομίας, την Εκκλησία φθάνει μέχρι σήμερα ασφαλτοστρωμένος μέχρι το ελαιοτριβείο (περιοχή παλιάς βρύσης).

Τα παλιότερα χρόνια κυλούσε ελεύθερος, χωρίζοντας την πόλη στη μέση και η επικοινωνία των δύο μεριών γινόταν με ξύλινα γεφυράκια ή με πέτρινες καμάρες. Η κάλυψη του έγινε σταδιακά (από διάφορους Δημάρχους ή Κοινοτάρχες), από την παραλία μέχρι την περιοχή της Παλιάς βρύσης. Όμως μέχρι εδώ σταματάει ο "εξωραϊσμένος" χείμαρρος ενώ από εδώ και πέρα συνεχίζει πρωτόγονος, όπως ήταν μέσα στους χρόνους, με την ονομασία Αρκούδια. Οι όχθες του ανηφορίζουν απότομα ανάμεσα σε βράχους, από πουρί και ξεκομμένα ασπροχώματα, ενώ λίγο πριν φθάσει στον Αγ' Αντρέα, δημιουργείται καταρράχτης.

Ο χείμαρρος της Αρκουδιάς συνεχίζεται βόρεια, χάνοντας λίγο το δρόμο του και τα νερά του στην περιοχή Καστριά - Αγ' Αντρέα, ανηφορίζει με παρακλάδια ένα από την Παστού και το δυτι-κόρεμα της Κουρεύτρας και ένα από το κυρίως ρέμα της Αγίας Κυριακής. Και τα δύο αυτά ρέματα έχουν σαν κατάληξη (ή έστω σαν αφετηρία) τα υψώματα πάνω από το Μεσοπέτριο Όρος.

Ο χείμαρρος αυτός της Αρκουδιάς χαρακτηρίζεται ως ο σημαντικότερος όλων, αφού, όπως φαίνεται, είναι ο κύριος διαμορφωτής της κεντρικής - τουλάχιστον - πεδινής παραλίας. Ο, όσος, πλατύς χώρος της κεντρικής παραλίας, ο χώρος της προκυμαίας, αλλά και ο γύρω ευρύτερος, μέχρι το βράχο της εκκλησίας βόρεια και από εκεί ανατολικά και νότια πάλι μέχρι τη θάλασσα, είναι αποτέλεσμα της δράσης αυτού του σημαντικού χειμάρρου. Ο "χείμαρρος που γεννά οδούς και προκυμαίες", τον είχε χαρακτηρίσει ο Μπελάρας και αν μεταφερθούμε νοερά σε εκείνα τα παμπάλαια γεωλογικά χρόνια, αλλά και στα χρόνια που πέρασαν από τότε, αντιλαμβανόμαστε -όχι δύσκολα- την πολύτιμη χωματουργική δουλειά του χειμάρρου της Αρκουδιάς.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »