Ο χείμαρρος Καναλιών ή Καναλακίων, αλλιώτικα, είναι ο δεύτερος σε σημαντικότητα μετά τον κεντρικό της προκυμαίας Καμάρας-Αρκουδιάς στην περιοχή της Λίμνης. Εκβάλει στο δημοτικό σχολείο του Μελά, στην περιοχή του Αφανή Ναύτη, ενώ τα λιγοστά του νερά κυλούν υπο-χθόνια, μιας και ο χείμαρρος καλύπτεται πλέον από έναν πλατύ ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Η υποχθόνια, όμως, δράση του έχει αρχίσει εδώ και δεκάδες χρόνια αφού ένας δυνατός σεισμός ή κάποια κατολίσθηση προκάλεσαν την καταπλάκωση του χειμάρρου από ολόκληρο ανατολικό βραχόβουνο. Ο χείμαρρος, που είναι ασφαλτοστρωμένος έως τα τελευταία "κανάλια" σπίτια, συνεχίζει ανοδικά ως τη κρέμαση, όπου σχηματίζεται ένας μικρός καταρράχτης που παλιότερα λεγόταν Βαρέλι, ίσως από το βαρέλι (ζόριο) κάποιου νερόμουλου που λειτουργούσε εκεί μέχρι και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της απελευθέρωσης. Στην αριστερή μεριά της Κρέμασης διατηρείται έως σήμερα ο πέτρινος τοίχος του νερόμυλου.

Στη θέση Κρέμαση τα νερά του χειμάρρου Καναλιών σχηματίζουν καταρράχτη.

Λίγο πιο πάνω, βρισκόμαστε στο πλατανάκι όπου μόνιμα υπάρχει νερό, η υπόγεια παρουσία του οποίου είναι άφθονη. Πιστοποίηση αυτής της παρουσίας είναι και η ύπαρξη πλατάνων, αλλά και το όνομα της περιοχής. Το ίδιο νερό, μάλιστα, φθάνει υποχθόνια και τροφοδοτεί τους τεράστιους ευκαλύπτους μες στην πόλη και στη συνέχεια χύνεται στη θάλασσα όπου και έχει εντοπιστεί η παρουσία του από δύτες.

Στη θέση Πλατανάκι υπάρχει μόνιμο νερό.

Στο Πλατανάκι υπάρχει μια μικρή καλλιεργήσιμη έκταση με ελαιόδεντρα με την ονομασία Καλογερικά. Ο Μπελάρας (ιστορικός της Λίμνης) τοποθετεί εδώ τη θέση της χαμένης Επισκοπής, παρακινούμενος και από την ονομασία Καλογερικά, αλλά και από άλλες απόψεις του που παρ' όλα αυτά δεν έχουν αποδειχθεί. Στη θέση Πλατανάκι ο χείμαρρος διχάζεται. Το ένα παρακλάδι του ανεβαίνει βόρεια με την ονομασία Λυκόρεμα, ενώ το άλλο συνεχίζει βορειοανατολικά και περνάει πολύ κοντά από τον κάθετο βόρειο βράχο των Καναλακίων, που η παράδοση τον θέλει ξερόβραχο, όπως και τον χείμαρρο Ξηροπόταμο. Εδώ η φύση εντυπωσιάζει με την αγριάδα και την ομορφιά της. Σε αυτό τον τομέα τα Καναλάκια έχουν τα πρωτεία. Ένα μικρό "φαράγγι της Σαμαριάς", όπως το χαρακτηρίζει ο ιστοριοδίφης ερευνητής "Ελύμνιος", υπάρχει, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί ακόμη και τουριστικά.

Ο Ξερόβραχος Καναλακίων, επιβλητικός εντυπωσιάζει κάθε παρατηρητή.

Στην περιοχή των Καλογερικών είχε αναπτυχθεί και η παραγωγή ασβέστη, μιας και εδώ υπάρχουν τεράστιες ποσότητες ασβεστολιθικών πετρωμάτων. Υπαρκτές αποδείξεις τα ασβεστοκάμι-να που διασώζονται μισογκρεμισμένα στην περιοχή. Μετά την απελευθέρωση δημιουργήθηκαν εδώ και νταμάρια.

Πολλά, μάλιστα, από τα σπίτια της Λίμνης είναι χτισμένα με Καναλιώτικες πέτρες. Επίσης, εδώ γίνονται εποχιακά η παραγωγή του τσίπουρου, ενώ στο ίδιο ρέμα υπήρχαν και "βιομηχανίες" ρετσίνης, καθώς στην ευρύτερη περιοχή της Λίμνης υπάρχει πλούσιο πευκοδάσος και ιστορική παράδοση στη συλλογή και επεξεργασία της ρητίνης. Η ρεματιά ανηφορίζει κι άλλο για να περάσει πλάι από το εξωκλήσι του Χριστού, συνεχίζει ανάμεσα από Ηλιοκάλαμο και Αη-Γρηγόρη για να συναντήσει τις πηγές του στις αρχές του Μεσοπέτριου όρους.

Καμίνι στη ρεματιά των Καναλιών απόδειξη της ανεπτυγμένης παραγωγής ασβέστη στην περιοχή.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »