Στην περιοχή του Δρυμώνα υπάρχουν πάρα πολλά μικρά ποταμάκια. Κυρίως όμως υπάρχουν πολλοί χείμαρροι, που την περίοδο της Ανοιξης κατεβάζουν πολύ νερό, επειδή λιώνουν τα χιόνια, ενώ το καλοκαίρι, είτε η ποσότητα του νερού τους ελαχιστοποιείται, είτε στερεύουν τελείως. Επίσης πολλά μικρά ποταμάκια, ενώνονται και έτσι δημιουργούν μεγαλύτερα ποτάμια, τα οποία καταλήγουν στη θάλασσα. Ακόμη πολλά ποτάμια ή χείμαρροι καταλήγουν σε βαλτώδεις περιοχές, οι οποίες είναι καλυμμένες από καλάμια και έχουν μεγάλη ποικιλία πανίδας. Τα συνηθέστερα ζώα που ζουν σε τέτοιους βάλτους είναι έντομα (κουνούπια, μύγες κ.ά.), βάτραχοι, φίδια, αρπακτικά πουλιά (αετοί, γεράκια), ακόμη και σπάνια είδη αποδημητικών πουλιών, που κάνουν στάση για μερικές ημέρες και ύστερα συνεχίζουν το δρόμο τους όπως οι αγριόπαπιες. Το σημαντικότερο όμως και το μεγαλύτερο ποτάμι της περιοχής, είναι ο Αη - Βασίλης, που περιγράφεται παρακάτω.

Ο ποταμός "Αη-Βασίλης"
Ο Αη-Βασίλης είναι ένα σχετικά μεγάλο ποτάμι, που την περίοδο του χειμώνα, η ποσότητα του νερού του αυξάνεται τόσο, ώστε να διαβρώνει το χώμα και να χαλάει δρόμους, που βρίσκονται δίπλα στην κοίτη του ή να περνάνε τα νερά του πάνω από τις γεφυρούλες, που βρίσκονται κατά μήκος του, με αποτέλεσμα να τις καταστρέφει. Πηγάζει από τους πρόποδες του βουνού "Ξηρόν Όρος" και εκβάλλει στην Σπιάδα. Η ροή του δεν είναι ομαλή και κατά μήκος του σχηματίζονται μικρές λιμνούλες (ή αλλιώς βοθάνες). Δεν έχει παραποτάμους και είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για την άρδευση πολλών αγροκτημάτων. Το καλοκαίρι η ποσότητα του νερού του μειώνεται αισθητά, αλλά ποτέ δεν έχει στερέψει. Η χλωρίδα του και η πανίδα του δεν έχουν να αναδείξουν τίποτα σημαντικό. Στη χλωρίδα του περιλαμβάνονται τα συνηθισμένα υδροχαρή και υδρόβια φυτά, όπως: πλάτανοι, ιτιές, οξιές, πικροδάφνες, που φυτρώνουν στις όχθες του και νούφαρα που φυτρώνουν στα στάσιμα νερά του, δηλαδή στις βοθάνες. Όσον αφορά την πανίδα, στον ποταμό ζουν διάφορα μικρά ψάρια, όπως: τα κεφαλόπουλα του γλυκού νερού και άλλα τα οποία δεν τρώγονται, βάτραχοι, νεροφίδες, διάφορα έντομα κ.ά. Παρακάτω θα σας περιγράψουμε δύο όμορφες και σημαντικές τοποθεσίες του ποταμού που είναι: α) Οι καταρράχτες της Κρέμασης και β) Οι βοθάνες στις Γερανίλες.

Α) Οι Καταρράχτες Της Κρέμασης
Οι καταρράχτες της Κρέμασης είναι μια πάρα πολύ ωραία τοποθεσία. Συγκεκριμένα υπάρχει ένας μέτριος καταρράχτης ύψους περίπου 15 μέτρων και κάτω από αυτόν σχηματίζεται μια λιμνούλα ανώτερου βάθους 5 μέτρων. Αμέσως μετά τη λιμνούλα έχει σχηματιστεί από τη διαβρωτική δύναμη του νερού μία μεγάλη νεροτσου-λήθρα πάνω στο βράχο με στροφές και στο τέλος της υπάρχει πάλι μια λιμνούλα όμοια με την παραπάνω. Η χλωρίδα και η πανίδα της είναι ίδια με του ποταμού που περιγράψαμε πιο πάνω. Η περιοχή αυτή βρίσκεται λίγα μέτρα κάτω από το δρόμο και το καλοκαίρι πολλοί είναι αυτοί που πηγαίνουν εκεί για να δουν τον καταρράχτη και να κολυμπήσουν στις λιμνούλες.

Β) Οι βοθάνες των γερανίλων
Αυτές οι βοθάνες βρίσκονται ανατολικά του χωριού, αντίθετα με τους καταρράχτες που βρίσκονται βορειοδυτικά. Αποτελούνται από πλήθος μικρών λιμνών, που έχουν μικρή έκταση και μεγάλο βάθος. Η σημαντικότερη από αυτές είναι, δημιουργημένη μέσα σε βράχο και έχει πολύ μεγάλο βάθος, περίπου 30 μέτρα. Οι ηλικιωμένοι ισχυρίζονται ότι παλαιότερα στη συγκεκριμένη βοθάνα υπήρχε νερορουφήχτρα, η οποία τράβαγε στον πυθμένα της βοθάνας ακόμα και κορμούς δέντρων, για αυτό θεωρούνταν απαγορευμένη περιοχή. Το σημαντικότερο όμως γι' αυτές τις βοθάνες είναι, ότι σε αυτές ζει ένα σπάνιο είδος ζώου για την Ελλάδα, η βίδρα. Η βίδρα, την οποία οι ντόπιοι την ονομάζουν σκυλοπό-ταμο, έχει μικρό ή μεσαίο μέγεθος, με μήκος σώματος 80-90 εκ. Το βάρος της φτάνει στα 15 κιλά. Η ουρά της, που είναι φουντωτή και μυτερή στην άκρη έχει μήκος 40-45 εκ. Το κεφάλι της είναι πλατύ και έχει 36 δόντια. Τα σκέλη της είναι μικρά και καταλήγουν σε πόδια με πέντε δάχτυλα, που ενώνονται με νυκτική μεμβράνη. Είναι ζώο σχεδόν αποκλειστικά υδρόβιο. Περπατά δύσκολα και αδέξια αλλά κολυμπά τέλεια και το δέρμα της είναι πυκνό, γυαλιστερό και αδιάβροχο. Το χρώμα της στη ράχη είναι καστανοπυρόξανθο και στην κοιλιά σταχτί. Τρέφεται με ψάρια, βατράχους, καβούρια, ποντίκια, υδρόβια πουλιά και συνήθως κυνηγάει τη νύχτα. Η φωλιά της βρίσκεται γύρω στα 50 εκ. από την επιφάνεια του νερού. Η βίδρα είναι ένα ζώο πολυφάγο και αιμοβόρο και την έχουν δει πολλές φορές οι ντόπιοι βοσκοί να επιτίθεται σε νεογέννητα κατσικάκια και αρνάκια. Στην Ελλάδα "βίδρες" συναντούμε στις λίμνες και σε ποταμούς κυρίως της Μακεδονίας
Γκανόγιαννης Γιώργος

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »