Αγιος Ιωάννης

Γεωγραφικές συντεταγμένες:   38°26'53.92"N  -  24°0'15.28"E

Υψόμετρο:   100 μέτρα  —  Ελάχιστο: 85 μ.  –  Μέγιστο: 115 μ.

Βρίσκεται:

• 48 χλμ. ανατολικά της Χαλκίδας. - Εκτιμώμενος χρόνος διαδρομής 1 ώρα.
• 7 χλμ. βορειοδυτικά του Αλιβερίου. - Εκτιμώμενος χρόνος διαδρομής 10 λεπτά.
• 8 χλμ. νοτιοανατολικά του Αγίου Ιωάννη. - Εκτιμώμενος χρόνος διαδρομής 10 λεπτά.

Πληθυσμός:

969 κατά την απογραφή του έτους 2001
941 κατά την απογραφή του έτους 1991
924 κατά την απογραφή του έτους 1981
976 κατά την απογραφή του έτους 1971
1 κατά την απογραφή του έτους 1961
547 κατά την απογραφή του έτους 1951
495 κατά την απογραφή του έτους 1940
431 κατά την απογραφή του έτους 1928
454 κατά την απογραφή του έτους 1920
401 κατά την απογραφή του έτους 1907
322 κατά την απογραφή του έτους 1896
287 κατά την απογραφή του έτους 1889
263 κατά την απογραφή του έτους 1879

Ο Αγιος Ιωάννης υπάγεται:

  • στο δημοτικό διαμέρισμα Αγίου Ιωάννου με έδρα τον Αγιο Ιωάννη,
  • στο δήμο Ταμυνέων με έδρα το Αλιβέρι,
  • στο νομό Ευβοίας με έδρα τη Χαλκίδα.
Το δημοτικό διαμέρισμα Αγίου Ιωάννου αποτελείται από τους οικισμούς Αγιο Ιωάννη και Ακτή Νηρέως.

Περιγραφή:

Δυτικά του οικισμού ρέει το Παρθενιάτικο ρέμα.

Κουσομάλο.
Ο συνοικισμός του Αγίου Ιωάννη, Κουσουμάλο, είναι κτισμένος σε ωραία θέση με θέα. Βρίσκεται 2 χλμ. βορειονατολικά του Αγίου Ιωάννη. Ο οικισμός καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον οικισμό Αγιος Ιωάννης στις 19/03/1961. Σύμφωνα με την παράδοση, το όνομα του οικισμού οφείλεται στην ενδυμασία των πρώτων του κατοίκων. Συγκεκριμένα, στα χρόνια της Φραγκοκρατίας μετοίκησαν εδώ 5-6 οικογένειες βοσκών της Αττικής, θεμελιώνοντας ποιμενικό οικισμό. Από τους κατοίκους των γειτονικών οικισμών ονομάστηκαν "Κουστουμαλιώτες", γιατί φορούσαν διαφορετική ενδυμασία, κοστούμι όπως το έλεγαν, και τον οικισμό "Κουστουμάλο". Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο οικισμός λεγόταν Καλοστούμαλο. Στους τουρκικούς φορολογικούς καταλόγους φαινόταν να έχει 7 σπίτια το 1474 και 13 το 1521. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η περιοχή ήταν μετόχι της μονής Μεταμόρφωσης ή της μονής Κορακίων.

Εορτασμοί - Εκδηλώσεις:

(Μη διαθέσιμα στοιχεία)

Ιστορία - Παράδοση:

Στην αρχαιότητα η οίκηση ήταν στην περιοχή Παλιχώρια. Αυτό αποδεικνύεται από τα ευρήματα που βρέθηκαν, θεμέλια κατοικιών, τμήματα υδραγωγείου, τμήματα δεξαμενής κ.λ.π.. Η ύδρευση του αρχαίου αυτού οικισμού γινόταν από τα βόρεια του οικισμού Κουσουμάλου όπως δείχνουν τα τμήματα του υδραγωγείου που βρέθηκαν στην περιοχή. Οι κάτοικοι του αρχαίου αυτού οικισμού λάτρευαν τη θεά Αρτεμη βωμός της οποίας βρέθηκε στα νότια του βουνού Σερβούνι (Σερβού όρους).

Η μετοίκηση από τη θέση Παλιχώρια στη σημερινή θέση φέρεται να έγινε κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.

Η περιοχή, κατά την Τουρκοκρατία, ήταν τσιφλίκι των Τούρκων αγάδων Μουχαμέτ μπέη και Καραϊσκου. Αγοράστηκε όμως μετά την απελευθέρωση το 1833 από τους κατοίκους της περιοχής.

Διοικητική ιστορία:

  • Στις 28/12/1836 δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η διοικητική διαίρεση της Εύβοιας και ο οικισμός υπαγόταν στο δήμο Ταμυνέων.
  • Στις 12/02/1848 οι δήμοι Δυστίων και Ταμυνέων μετασχηματίστηκαν. Ο πρώτος παρέμεινε ως δήμος Δυστίων με έδρα το Αλιβέρι, ο δεύτερος μετονομάστηκε σε δήμο Αυλώνος με έδρα το Αυλωνάρι. Ο οικισμός υπάχθηκε στο δήμο Δυστίων.
  • Στις 11/9/1896 ο δήμος Δυστίων μετονομάστηκε σε δήμο Ταμυνέων.
  • Στις 16/08/1912 όταν καταργήθηκε ο δήμος Ταμυνέων, ο οικισμός ορίστηκε έδρα της κοινότητας Αγίου Ιωάννου. Ταυτόχρονα ο οικισμός Κουσομάλο υπάχθηκε στην κοινότητα.
  • Στις 19/03/1961 ο οικισμός Κουσομάλο καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον οικισμό Αγιος Ιωάννης.
  • Στις 17/03/1991 αναγνωρίστηκε ο οικισμός Ακτή Νηρέως και υπάχθηκε στην κοινότητα.
  • Στις 04/12/1997 η κοινότητα καταργήθηκε και υπάχθηκε στο δήμο Ταμιναίων ως δημοτικό διαμέρισμα.
  • Στις 07/08/2001 η ονομασία του δήμου Ταμιναίων διορθώθηκε σε δήμο Ταμυνέων.

Αρχαιολογικοί χώροι - Μνημεία:

Πύργος.
Στη μέση του οικισμού υπήρχε πύργος, ο οποίος σωζόταν μέχρι το 1900-1905. Ήταν ασβεστόκτιστος και τα θεμέλιά του βρίσκονταν στην είσοδο της σημερινής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Τα μέχρι τότε σωζόμενα οικοδομήσιμα υλικά χρησιμοποιήθηκαν στην ανέγερση της εκκλησίας. Ο πύργος είχε επαφή με τον πύργο του οικισμού Τραχηλίου και το Ριζόκαστρο του οικισμού Μηλακίου.

Ναός Αγίου Δημητρίου.
Είναι παλιά στενόμακρη μονόχωρη δίρρικτη βασιλική και βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Είναι κτίσμα της βυζαντινής εποχής και μέχρι το 1932 ήταν το Καθολικό του οικισμού. Εσωτερικά, όπως φαίνεται από τα σπαράγματα αγιογραφιών που διακρίνονται κάτω από τον ασβέστη, ήταν όλη αγιογραφημένη. Το τέμπλο του ναού είναι ξύλινο με πέντε εικόνες άριστης βυζαντινής τέχνης. Σώζεται και η καμένη εικόνα του Αγίου Νικολάου, που κατά την παράδοση σβήστηκε μόνη της. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εικόνα του Αγ. Δημητρίου και της Παναγίας υπάρχουν επιγραφές αφιερωτικές με βυζαντινή γραφή. Η εικόνα του Αγίου Δημητρίου είναι έργο του ιερομόναχου Νικόδημου το 1745. Ο ναός έχει ανακηρυχθεί αρχαιολογικό μνημείο.

Ναός των Αγίων Θεοδώρων.
Είναι βυζαντινό κτίσμα που ξαναχτίστηκε το 1930. Από το παλιό κτίσμα σώζεται η μεγάλη αψίδα του ιερού, που ήταν αγιογραφημένη και τώρα ασβεστωμένη. Η Αγία Τράπεζα στηρίζεται σε αρχαίες κολόνες. Γύρω στο ναό σώζονται πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του αρχαίου ναού. Το παλιό κτίσμα φέρεται να ήταν εκκλησία μεγάλου βυζαντινού οικισμού ή καθολικό μονής.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή του συνόλου του περιεχομένου του παρόντος web site
με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
Τουριστικός oδηγός Ευβοίας Βόρεια Εύβοια Κεντρική Εύβοια Νότια Εύβοια Σκύρος Οδικός χάρτης Δορυφορικός χάρτης
Χρήσιμα τηλέφωνα στην κατηγορία
"Δήμος Ταμυνέων"
Αυτοδιοίκηση:
• Δήμος Ταμυνέων: 22230 22555
• Νομαρχία Ευβοίας: 22213 51400, 22210 36000

Μετακινήσεις:
• ΚΤΕΛ νομού Ευβοίας: Αλιβέρι: 22230 22208, Χαλκίδα: 22210 20400, Αθήνα: 210 8317163

Υπηρεσίες:
• Αστυνομικό τμήμα Αλιβερίου: 22230 23333, 22230 22100, 22230 22200
• Υπολιμεναρχείο Αλιβερίου: 22230 22318
• Πυροσβεστικό κλιμάκιο Αλιβερίου: 22230 23151

Υγεία:
• Κέντρο υγείας Αλιβερίου: 22230 22222, 22230 22835
• Περιφερειακό ιατρείο Θαρουνίων: 22230 71295
Κεντρική σελίδα Στατιστικά Βιβλιογραφία Απογραφή πληθυσμού Επικοινωνία