Ισείον Ερέτριας

Περιγραφή:

Ανατολικά από τα λουτρά, σε σημείο που βρίσκεται ακριβώς βορειοδυτικά και πίσω από το μικρό λιμάνι βρίσκεται το Ισείον, δηλαδή τα ερείπια του ναού της Ισιδος και άλλων θεοτήτων, η λατρεία των οποίων εισήχθη στην Ελλάδα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους από Ελληνες εμπόρους που ήρθαν από την Αίγυπτο.

Ο ναός ανασκάφηκε το 1917 από τον Ι. Παπαδάκη. Η λατρεία της Ισιδος και των "συννάων και συμβώμων θεών" διαπιστώνεται επιγραφικά. Η σημαντικότερη επιγραφή είναι χαραγμένη σε ασβετοστολιθικό κυβόλιθο, αριστερά του προδρόμου του ναού.

Ο ναός κτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και ανοικοδομήθηκε μετά το 198 π.Χ. Αρχικά ήταν απλός με πρόδρομο δίστυλο εν παραστάσι και έβλεπε προς ανατολικά. Στο σηκό, πάνω σε θρανίο, στεκόταν το πήλινο άγαλμα της θεάς που βρέθηκε σπασμένο, και εμπρός από το ναό υπήρχε βωμός και μικρός βόθρος. Μετά την ανοικοδόμηση ο χώρος απέκτησε πλατύ και βαθύτερα θεμελιωμένο εξωτερικό πρόδρομο, ενώ στις τρεις πλευρές του υπήρχαν αρχικά στοές ανοιχτές σε αυτόν. Σε δεύτερη οικοδομική φάση οι κίονες αντικαταστάθηκαν από στηθαίο και στη μέση της ανατολικής πλευράς διαμορφώθηκε πυλώνας, απέναντι από την είσοδο του ιερού. Στη νοτιοδυτική γωνία, ο χώρος της στοάς ήταν στεγασμένος. Ο εξωτερικός πυλώνας βρισκόταν στο ανατολικότερο άκρο της βόρειας πλευράς.