Ιστορία του δήμου Ερέτριας
Ονοματολογία - Μυθολογία:
Για την κτίση και την ονοματολογία της Ερέτριας υπάρχουν αρκετές εκδοχές. Επικρατέστερη είναι εκείνη που θεωρεί μυθικό οικιστή το Μάκιστο από την Ήλιδα. Την ίδρυση της Ερέτριας διεκδίκησαν και οι Αθηναίοι, ενώ υπάρχουν και στοιχεία που στηρίζουν μια συγγένεια με τη Θεσσαλία.
Η Ερέτρια για πρώτη φορά μνημονεύτηκε ως "Ειρέτρια" από τον Όμηρο στη Β' Ραψωδία της Ιλιάδας στον κατάλογο των πλοίων, που πήραν μέρος στην Τρωική εκστρατεία.
Προϊστορικοί χρόνοι:
Τα αρχαιότερα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή χρονολογούνται στα τέλη της νεολιθικής εποχής και περιορίζονται μόνο σε θραύσματα κεραμικής, που δε σχετίζονται με οικοδομικά λείψανα, αλλά δείχνουν επαφές των κατοίκων της περιοχής με το Αιγαίο και το Βορρά.
Κατά την πρωτοελλαδική και μεσοελλαδική περίοδο ο οικισμός, από τον οποίο σώζονται ελάχιστα οικοδομικά λείψανα, αναπτύχθηκε στην περιοχή μεταξύ του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα και της αγοράς της μεταγενέστερης πόλης, αλλά και επάνω στην ακρόπολη. Σημαντικό εύρημα αποτελεί ένας κεραμικός κλίβανος, που αποδεικνύει την ύπαρξη βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσα στον οικισμό. Τα λιγοστά ευρήματα των μυκηναϊκών χρόνων υποδεικνύουν το υψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, που επιβεβαιώνεται και από την αναφορά των Ερετριέων στον κατάλογο νηών του Ομήρου, αν και δεν φαίνεται ότι στην περίοδο αυτή η Ερέτρια ήταν σημαντικό κέντρο.
Στην "Ακρόπολη" και στο "Πεζονήσι", βρέθηκαν λίγα θραύσματα πρωτοελλαδικά, πρωτογεωμετρικά και όστρακα διαφόρων εποχών.
Ανατολικά της Ερέτριας, στη θέση Κοτρώνι, βρέθηκαν μονόχρωμα νεολιθικά όστρακα, νεολιθικά εργαλεία, καθώς και μικρά τεμάχια οψιανού. Δύο χιλιόμετρα ανατολικά από την Ερέτρια βρέθηκαν Πρωτογεωμετρικοί τάφοι, που ανήκαν σε κάποιο διπλανό οικισμό.
Γεωμετρικοί χρόνοι:
Η Ερέτρια, μαζί με τη Χαλκίδα και την Ιστιαία αποτέλεσαν τις σημαντικές ευβοϊκές πόλεις από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους.
Στο πρώτο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. η εξουσία στην Ερέτρια βρίσκεται στα χέρια των αριστοκρατών κτηματιών ιπποβοτών. Η πόλη ευημέρησε στο ναυτικό εμπόριο και οι Ερετριείς μαζί με τους Χαλκιδείς ήταν από τους πρώτους Έλληνες που ταξίδευσαν στις δυτικές θάλασσες και αντάλλαζαν προϊόντα που μετέφεραν στη δύση, με τους Ετρούσκους.
Μετά τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ., με την ανάπτυξη της ναυτιλίας και του ναυτικού εμπορίου και με την ανακάλυψη νέων αγορών για τα προϊόντα της βιοτεχνίας, δημιουργείται η νέα τάξη των εμπόρων, των εφοπλιστών, των ναυτικών και των εργαζομένων στα λιμάνια. Η μεγάλη ανάπτυξη της Ερέτριας επιβεβαιώνεται και ανασκαφικά με τη σταδιακή πολεοδομική εξέλιξη της πόλης από το 800 π.Χ. ήδη.
Στην Ερέτρια επικρατεί το αριστοκρατικό γένος των "αειναυτών", γεγονός ενδεικτικό της ακμής της ναυτιλίας της.
Αρχαϊκοί χρόνοι:
Η κυριαρχία της αριστοκρατίας του γένους με τη συγκέντρωση της γης στα χέρια της, η ανεπάρκεια της γης, η παραδοσιακή στους Έλληνες τάση για μετανάστευση και η φυγή των νικημένων στους εσωτερικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες ήταν τα κύρια αίτια της ίδρυσης των αποικιών.
Από την Εύβοια, η Χαλκίδα και η Ερέτρια ήταν οι πόλεις που προηγήθηκαν στον αποικισμό. Από τον Η' αιώνα αποίκισαν την περιοχή της Χαλκιδικής αλλά και της ευρύτερης Μακεδονίας.
Οι κυριότερες ερετρικές αποικίες στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου ήταν η Μεθώνη, η Πύδνα, η Αλωρος, η Μένδη, η Σάνη, η Σκιώνη, η Απολλωνία, η Ολόφυξος, οι Ακρόθωοι, το Παλαιώριο, η Χαράδρα, η Δικαία, η Ηιόνα, η Θέραμβος και η Αιγή.
Σημαντικές είναι οι αποικίες των δυο ευβοϊκών πόλεων στην Ιταλία και στη Σικελία.
Ανάμεσα στον 8ο και στον 6ο αιώνα π.Χ. πραγματοποιήθηκε πόλεμος ανάμεσα στις δύο κυριότερες πόλεις της Εύβοιας, τη Χαλκίδα και την Ερέτρια για την κυριαρχία του πεδιάδας του ποταμού Λήλαντα. Στους χρόνους του Ληλαντικού πολέμου η Ερέτρια, που κυριαρχούσε όχι μόνο σε μεγάλη έκταση στην Εύβοια αλλά και στα νησιά Κέα, Τήνο και Ανδρο, διέθετε στρατό 3.000 οπλιτών, 600 ιππέων και 60 αρμάτων.
Στη σύγκρουση των ιππικών δυνάμεων της Χαλκίδας και της Ερέτριας, από την οποία κρίθηκε και το τέλος του Ληλαντικού πολέμου, διακρίθηκε ο Θεσσαλός σύμμαχος των Χαλκιδέων Κλεόμαχος από τα Φάρσαλα.
Κλασικοί χρόνοι:
Ο τύραννος της Μιλήτου Αρισταγόρας, μετά την αποδοχή της γενικής συνέλευσης των Ιώνων το 499 π.Χ. για την εξέγερση εναντίον των Περσών, ζήτησε τη βοήθεια των ελληνικών πόλεων. Η Αθήνα και η Ερέτρια ανταποκρίθηκαν προσφέροντας 20 τριήρεις και 5 τριήρεις αντίστοιχα, καθώς και 2000 οπλίτες συνολικά. Μετά την ήττα των επαναστατημένων Ιώνων, οι Αθηναίοι αποχώρησαν, οι Ερετριείς όμως πήραν μέρος και στην εκστρατεία των Σάρδεων. Ο στρατηγός των Ερετριέων Ευαλκίδης σκοτώθηκε κοντά στην Έφεσο. Η βοήθεια που είχαν στείλει οι Ερετριείς είχε προδιαγράψει τη μοίρα τους, καθώς τώρα άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση.
Το 496 π.Χ. οι Πέρσες, υπό τους στρατηγούς Δάτη και Αρταφέρνη, άρχισαν την υπερπόντια εκστρατεία τους, που είχε ως κύριο σκοπό την τιμωρία της Αθήνας και της Ερέτριας επειδή βοήθησαν τους εξεγερμένους Ίωνες.
Οι Πέρσες εισέπλευσαν στον Ευβοϊκό κόλπο και κατευθύνθηκαν προς την Ερέτρια. Προηγουμένως κατέστρεψαν την Αμάρυνθο και τη χρησιμοποίησαν ως ορμητήριο στις πολεμικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν. Στην πόλη όμως επικρατούσε ισχυρή διαμάχη ανάμεσα στους αριστοκράτες, που δεν ήθελαν να αντισταθούν στους Πέρσες και στους δημοκράτες, τους οποίιους οι πρώτοι κατηγορούσαν ως υπαίτιους του πολέμου. Η διαμάχη συνεχιζόταν μάλιστα και όταν οι Ερετριείς είχαν μάθει, ότι ο στόλος των Περσών κατευθυνόταν ήδη εναντίον τους.
Στο μεταξύ, οι Αθηναίοι, μετά από έκκληση των Ερετριέων για βοήθεια και πρόταση του Μιλτιάδη, είχαν αποφασίσει να βοηθήσουν έγκαιρα την Ερέτρια. Έστειλαν λοιπόν διαταγή στους 4000 κληρούχους της Αθήνας, που είχαν εγκατασταθεί στο Ληλάντιο πεδίο 16 χρόνια πριν, να σπεύσουν προς ενίσχυση των Ερετριέων. Πριν φτάσουν όμως οι αθηναϊκές ενισχύσεις, πολλοί Ερετριείς αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα κοντινά βουνά, ενώ οι ολιγαρχικοί Ερετριείς ετοιμάζονταν να έρθουν σε διαπραγματεύσεις με τους Πέρσες. Τελικά η πλειοψηφία των Ερετριέων αποφάσισε να υπερασπιστεί την πόλη, αλλά τόσο είχε χαθεί πλέον η θέληση, ώστε ο Ερετριέας Αισχίνης πληροφόρησε τους Αθηναίους κληρούχους, για επικείμενη προδοσία και τους παρακίνησε να φύγουν για να σωθούν οι ίδιοι, όσο υπήρχε ακόμα καιρός. Στο διάστημα αυτό είχαν αρχίσει οι συγκρούσεις στα τείχη της Ερέτριας. Οι Πέρσες είχαν αποβιβάσει πεζούς και ιππείς από τα πλοία τους, αναμένόντας αντεπίθεση των ιπποβοτών. Οταν όμως είδαν πως δεν πραγματοποιήθηκε η αναμενόμενη αντεπίθεση, έσφιξαν τον κλοιό τους γύρω από τα τείχη, από όπου οι Ερετριείς πρόβαλαν στην αρχή πεισματώδη άμυνα. Επί αρκετές ημέρες συνεχίστηκε γενναία η αντίστασή τους, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλές απώλειες και από τα δύο μέρη. Αλλά έπειτα από εξαήμερη πολιορκία, η Ερέτρια παραδόθηκε στους Πέρσες, εξαιτίας της προδοσίας των Ερετριέων Ευφόρβου και Φιλάγρου και μερικών συνεργατών τους. Οι ναοί πυρπολήθηκαν από τους Πέρσες και η πόλη ισοπεδώθηκε. Οι κάτοικοί της αιχμαλωτίστηκαν και μεταφέρθηκαν ως άποικοι στην Ασία, στην πόλη Αρδέρικκα, κοντά στα Σούσα.
Χαρακτηριστική της σκληρότητας των Περσών είναι η αφήγηση του Πλάτωνα, σύμφωνα με την οποία οι επιδρομείς πιάστηκαν χέρι με χέρι και σχημάτισαν μια γραμμή κατά μήκος όλου του τόπου, ώστε να μην τους ξεφύγει κανείς ντόπιος από την αιχμαλωσία.
Μετά την οριστική αποχώρηση των Περσών, που ακολούθησε την ήττα τους, στο Μαραθώνα, η Ερέτρια ανοικοδομήθηκε από τους κατοίκους της που διέφυγαν την αιχμαλωσία, επειδή είχαν καταφύγει στα γύρω βουνά. Το 480 π.Χ. οι Ερετριείς έλαβαν μέρος στην κρίσιμη ναυμαχία της Σαλαμίνας με επτά τριήρεις. Στη μάχη των Πλαταιών, η Ερέτρια συμμετείχε με 600 οπλίτες.
Όταν τελείωσαν οι Ελληνοπερσικοί πόλεμοι, η Ερέτρια έγινε μέλος της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας. Η ηγεμονική συμπεριφορά της Αθήνας, η οποία μετέτρεψε τους συμμάχους σε φόρου υποτελείς, προκάλεσε μια πρώτη ανεπιτυχή αποστασία των ευβοϊκών πόλεων, στην οποία πήραν μέρος και οι Ερετριείς. Αποτέλεσμα και της συμμετοχής τους στην αποστασία ήταν ο "Ερετριακός κατάλογος", ένα ψήφισμα στο οποίο καταγράφονταν οι γιοι των πλουσιότερων οικογενειών της Ερέτριας, οι οποίοι θα στέλνονταν ως όμηροι στην Αθήνα.
Στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου οι Ερετριείς πήραν μέρος στην εκστρατεία των Αθηναίων εναντίον της Σικελίας. Μετά την ήττα των αθηναϊκών δυνάμεων όμως, οι Ερετριείς στράφηκαν προς τη Σπάρτη. Έτσι μια νέα αποστασία των ευβοϊκών πόλεων είχε ως αποτέλεσμα την ολομέτωπη αντιπαράθεση αθηναϊκών και πελοποννησιακών δυνάμεων. Σε ναυμαχία που έγινε το 411 π.Χ. κοντά στην Ερέτρια οι Αθηναίοι νικήθηκαν. Οι Ερετριείς μάλιστα συνέδραμαν αποτελεσματικά στη νίκη των πελοποννησιακών ναυτικών δυνάμεων και εξόντωσαν όσους Αθηναίους ζήτησαν καταφύγιο στην πόλη τους.
Η Ερέτρια όμως έγινε και πάλι μέλος της Β' Αθηναϊκής Συμμαχίας στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. αλλά αποστάτησε και πάλι. Στη συνέχεια με την υποστήριξη του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου ανατράπηκε ο τύραννος της πόλης Πλούταρχος και επιβλήθηκε ως τύραννος ο Κλείταρχος, που κυβέρνησε με σκληρότητα, για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία. Όταν όμως ανατράπηκε ο τύραννος των Ωρεών, που υποστηριζόταν από το Φίλιππο, ο τύραννος της Ερέτριας Κλείταρχος δήλωσε φιλία στους Αθηναίους και έγινε δεκτός στην ομοσπονδία του "Ευβοϊκού συνεδρίου". Λίγο αργότερα οι Αθηναίοι ανέτρεψαν τον Κλείταρχο, έπειτα από εισήγηση του Δημοσθένη.
Μετά τη μάχη στη Χαιρώνεια, η Ερέτρια υπέκυψε και πάλι στους Μακεδόνες. Στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. τοποθετείται και η δραστηριότητα του φιλόσοφου Μενέδημου, ο οποίος μετέφερε από την Ηλεία στην Ερέτρια τη φιλοσοφική σχολή που είχε ιδρύσει εκεί ο Φαίδων, αγαπημένος μαθητής του Σωκράτη. Η Ερετριακή Σχολή του Μενέδημου απέβλεπε κυρίως σε θέματα ηθικής φιλοσοφίας και ως γνώμονα είχε την ηθική των Στωικών. Ο Μενέδημος ωστόσο έπαιξε σημαντικό ρόλο και στις δημόσιες υποθέσεις της πόλης αναλαμβάνοντας πρεσβείες στις αυλές των ελληνιστικών βασιλείων.
Η Ερέτρια παρέμεινε στη μακεδονική επικυριαρχία μέχρι το 198 π.Χ., οπότε υπέστη την επίθεση των Ρωμαίων.
Ρωμαϊκοί χρόνοι:
Στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ., την Ερέτρια, καθώς και τις άλλες ευβοϊκές πόλεις, κατέχει ο Φίλιππος Ε'. Το 198 π.Χ., στόλος των Ρωμαίων πολιορκεί την Ερέτρια με αρχηγό το Ρωμαίο στρατηγό Λεύκιο Κοϊντο Φλαμίνιο. Οι Ερετριείς αντιστέκονται μαζί με τους Μακεδόνες στρατιώτες και αποκρούουν όλες τις επιθέσεις των Ρωμαίων.
Οι Ερετριείς, έχοντας αντιληφθεί τη δυσκολία της κατάστασης που έχουν περιέλθει, έστειλαν πρεσβεία στον Ατταλο, το βασιλιά της Περγάμου, επιδιώκοντας να κερδίσουν συμμαχία μαζί του. Αφοσιωμένοι στις συνομιλίες, αμέλησαν την επίβλεψη των τειχών της πόλης τους. Έτσι, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο αδελφός του υπάτου Φλαμινίνου, Λεύκιος Κοΐντος επωφελήθηκε από την κακή επίβλεψη των τειχών και οι στρατιώτες του με τεχνητές σκάλες ανέβηκαν το μισοκατεστραμμένο τείχος και όρμησαν στην πόλη. Τα γυναικόπαιδα και η φρουρά κατέφυγαν στην ακρόπολη. Οι Ρωμαίοι, αφού κατέλαβαν την πόλη, λεηλάτησαν τα πάντα και αφαίρεσαν όλους τους θησαυρούς.
Η Ερέτρια λοιπόν έχασε την αυτοτέλειά της κι έγινε υποτελής στους Ρωμαίους (198 π.Χ.). Η ρωμαϊκή φρουρά διαδέχθηκε τη μακεδονική. Οι Ρωμαίοι σκέφθηκαν να χαρίσουν την πόλη μαζί με τον Ωρωπό στον Ευμενή, τον γιο του Αττάλου. Ο Φλαμινίνος όμως αρνήθηκε και η δωρεά δεν έγινε.
Με απόφαση της ρωμαϊκής συγκλήτου, η Ερέτρια, μαζί με τον Ωρεό και την Κάρυστο, ανακηρύσσεται ελεύθερη στις γιορτές των Ισθμίων, από τον Ρωμαίο στρατηγό Φλαμινίνο (196 π.Χ.).
Το 194 π.Χ. αποχωρούν οι ρωμαϊκές φρουρές από τις ευβοϊκές πόλεις με την παρουσία του Φλαμινίνου, που δέχθηκε τις πρέπουσες τιμές. Ταυτόχρονα, εκκενώνεται όλη η Ελλάδα από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα, καθώς και η Ερέτρια, που εξακολουθεί να συμμετέχει στο "Κοινό των Ευβοέων".
Το 193 π.Χ. οι Ερετριείς και οι Καρύστιοι σπεύδουν σε ενίσχυση της Χαλκίδας, που πολιορκούταν από τον Αιτωλό στρατηγό Θόοντα και εξαναγκάζουν τους επιδρομείς να φύγουν άπρακτοι.
Το 192 π.Χ., η Ερέτρια, καθώς και οι άλλες ευβοϊκές πόλεις, προσχωρούν στο βασιλιά Αντίοχο τον Μέγα. Ο Αντίοχος εγκαθιστά το στρατηγείο του στη Χαλκίδα, όπου νυμφεύεται την κόρη του Κλεοπτόλεμου. Εναντίον του εκστρατεύει ο Ρωμαίος ύπατος Μάνιος Ακύλιος Γλαβρίων με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις. Οι δυο αντίπαλοι αναμετρήθηκαν στα στενά των Θερμοπυλών και ο Αντίοχος έπαθε συντριπτική ήττα. Με 500 ιππείς καταφεύγει στη Χαλκίδα, παίρνει τη νεόνυμφη σύζυγο του και επιστρέφει στην Εφεσο.
Έτσι, η Ερέτρια, καθώς και οι άλλες ευβοϊκές πόλεις, δέχθηκε τις ρωμαϊκές φρουρές (191 π.Χ.), για να κηρυχθεί αργότερα ελεύθερη σύμμαχος της Ρώμης.
Με την υποταγή της Μακεδονίας στη Ρώμη, η Ερέτρια, καθώς και οι άλλες πόλεις της Ευβοίας, καταλήφθηκαν από ρωμαϊκές φρουρές (172 π.Χ.).
Το 146 π.Χ. ο Λεύκιος Μόμμιος έθεσε την Εύβοια υπό την εξουσία του διοικητή της Μακεδονίας.
Με την καταστροφή της Κορίνθου από τον Μόμμιο, η Ελλάδα, καθώς και η Εύβοια, έγιναν φόρου υποτελείς στη Ρώμη. Έχασε ολοκληρωτικά την ανεξαρτησία της κι έγινε ρωμαϊκή επαρχία. Η Ερέτρια στη συνέχεια δόθηκε στους Αθηναίους· όμως, ο Αύγουστος αργότερα τους την αφαίρεσε για να τους τιμωρήσει, γιατί προσχώρησαν στον Αντώνιο (41 π.Χ.).
Η Ερέτρια μαζί με τη Χαλκίδα ανακηρύχτηκαν αργότερα αυτόνομες πόλεις από τους Ρωμαίους (98-117 μ.Χ.).
Η δημιουργία των "Νέων Ψαρών":
Στην Ερέτρια δεν βρίσκεται τίποτα που να θυμίζει Βυζάντιο, Φραγκοκρατία και Τουρκοκρατία, γιατί στους αιώνες αυτούς είχε ερημωθεί από πληθυσμό. Είναι η μόνη ελληνική πόλη πάνω στην οποία δεν κτίσθηκε μεταγενέστερα άλλη νεότερη. Η ζωή έσβησε με τη ρωμαϊκή κατοχή και ξανάναψε μετά το 1821 με τον εποικισμό των κατοίκων των Ψαρών.
Μετά την καταστροφή του νησιού τους (20 Ιουνίου 1824) οι Ψαριανοί σώθηκαν στη Σύρο, Αίγινα, Μονεμβασιά και σε άλλα μέρη. Μετακινούμενοι στην Εύβοια, έκαναν νέα τους πατρίδα τον τόπο της αρχαίας Ερέτριας με το όνομα Νέα Ψαρά, που κτίσθηκαν επάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης. Ο εποικισμός αποφασίστηκε με διάταγμα του 1833. Οι πρώτοι οικιστές Ψαριανοί σύμφωνα με τους τότε πίνακες της Νομαρχίας Ευβοίας ήταν 68. Οι άποικοι είχαν να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, γιατί επρόκειτο για ένα άγονο και βαλτώδη τόπο.
Το 1844 επισκέφθηκαν την Ερέτρια οι βασιλείς Όθων και Αμαλία με τη συνοδεία τους, που τότε δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας "πετροσωρός", ερχόμενοι από τη Χαλκίδα και πηγαίνοντας προς Αλιβέρι-Κύμη. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι, ο Όθων είχε προσπαθήσει να ιδρύσει στην Ερέτρια σπουδαία ναυτική βάση, αλλά ματαίωσε το σχέδιο του εξαιτίας του νοσηρού κλίματος της (ελονοσία). Εξάλλου, το 1834 είχαν εκπονήσει για την Ερέτρια ρυμοτομικό σχέδιο οι Βαυαροί αρχιτέκτονες Ed. Schaubert και J. Beck, που όμως αποδείχθηκε ανεπαρκές και λαθεμένο, γιατί δεν προνοούσε για τη διατήρηση και διάσωση των αρχαίων μνημείων.
Αρχαιολογικοί χώροι
Γενικά
| Όρος Όλυμπος Απογραφή πληθυσμού Αρχαία νομίσματα της Ερέτριας Αρχαία νομίσματα της Ερέτριας (24) | Δήμοι της αρχαίας Ερέτριας Δήμος Ερέτριας Διάφορα (1) Ιστορία του δήμου Ερέτριας |
Δ.Δ. Ερέτριας
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή του συνόλου του περιεχομένου του παρόντος web site
με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
Χρήσιμα τηλέφωνα στην κατηγορία
"Δήμος Ερέτριας"
"Δήμος Ερέτριας"
Αυτοδιοίκηση:
• Δήμος Ερέτριας: 22290 62888, 22290 62207
• Νομαρχία Ευβοίας: 22213 51400, 22210 36000
Πολιτισμός:
• Αρχαιολογικό μουσείο Ερέτριας: 22290 62206
Μετακινήσεις:
• ΚΤΕΛ νομού Ευβοίας: Χαλκίδα: 22210 20400, Αθήνα: 210 8317163
• Φέρι μποτ Ερέτριας: 22290 62492
Υπηρεσίες:
• Αστυνομικό τμήμα Ερέτριας: 22290 64888, 22290 64777
• Λιμενικός σταθμός Ερέτριας: 22290 62201
Υγεία:
• Περιφερειακό ιατρείο Ερέτριας: 22290 62222
• Δήμος Ερέτριας: 22290 62888, 22290 62207
• Νομαρχία Ευβοίας: 22213 51400, 22210 36000
Πολιτισμός:
• Αρχαιολογικό μουσείο Ερέτριας: 22290 62206
Μετακινήσεις:
• ΚΤΕΛ νομού Ευβοίας: Χαλκίδα: 22210 20400, Αθήνα: 210 8317163
• Φέρι μποτ Ερέτριας: 22290 62492
Υπηρεσίες:
• Αστυνομικό τμήμα Ερέτριας: 22290 64888, 22290 64777
• Λιμενικός σταθμός Ερέτριας: 22290 62201
Υγεία:
• Περιφερειακό ιατρείο Ερέτριας: 22290 62222
Τα δημοφιλέστερα άρθρα στην κατηγορία
"Δήμος Ερέτριας"
"Δήμος Ερέτριας"
1 Ερέτρια Δ.Δ. Ερέτριας
2 Αρχαιολογικοί χώροι Ερέτριας Αρχαιολογικοί χώροι
3 Μαλακώντα Δ.Δ. Ερέτριας
4 Δήμος Ερέτριας Γενικά
5 Μαγούλα Δ.Δ. Ερέτριας
6 Ερέτρια, Αρχαιολογικό Μουσείο Δ.Δ. Ερέτριας
7 Αγία Τριάδα Δ.Δ. Ερέτριας
8 Αρχαία νομίσματα της Ερέτριας Γενικά
9 Όρος Όλυμπος Γενικά
10 Δήμοι της αρχαίας Ερέτριας Γενικά
Οι δημοφιλέστερες φωτογραφίες
στην κατηγορία "Δήμος Ερέτριας"
στην κατηγορία "Δήμος Ερέτριας"
1 Ερέτρια, Νησί των ονείρων Δ.Δ. Ερέτριας
2 Ερέτρια Δ.Δ. Ερέτριας
3 Μαλακώντα, Αγιος Ανδρέας Δ.Δ. Ερέτριας
4 Αγορά, Στοές, Θόλος Ερέτριας Αρχαιολογικοί χώροι
5 Οικία με τα μωσαϊκά Ερέτριας Αρχαιολογικοί χώροι
6 Τάφος των Ερώτων Ερέτριας Αρχαιολογικοί χώροι
7 Αρχαία νομίσματα της Ερέτριας Γενικά
8 Διάφορα Γενικά
9 Αγία Τριάδα Δ.Δ. Ερέτριας
10 Ναός Δαφνηφόρου Απόλλωνα Ερέτριας Αρχαιολογικοί χώροι