Η κατάσταση των υδάτων στην περιοχή της Λίμνης και στα χωριά

Η Λίμνη και τα γύρω χωριά υδρεύονται με δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι τα πηγήσιμα νερά και ο άλλος τρόπος είναι οι γεωτρήσεις, δηλαδή το νερό πρώτα αντλείται και έπειτα οδηγείται στη δεξαμενή. Αφότου το νερό πάει στη δεξαμενή, γίνεται η χλωρίωση. Οι σωλήνες με τους οποίους γινόταν η διανομή του νερού στα σπίτια ήταν κατασκευασμένοι από σίδερο αρχικά και αργότερα από αμίαντο και πλαστικό. Οι πλαστικοί σωλήνες είναι και οι καλύτεροι σε αντίθεση με τους αμιαντοσωλήνες οι οποίοι δημιουργούν πολλά προβλήματα. Όσον αφορά τις δεξαμενές, είναι τσιμεντένιες και μέσα σ' αυτές υπάρχει το κονίασμα το οποίο είναι υπεύθυνο για την καθαριότητα. Ο καθαρισμός της δεξαμενής γίνεται μία φορά το χρόνο. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν πολλές πετρόχτιστες δεξαμενές. Μία φορά το χρόνο έρχεται το Υ.Γ.Μ.Ε και ελέγχει τη σκληρότητα του νερού και αν αυτό είναι πόσιμο. Το θολωμένο νερό το παίρνει στην υδρομάστευση και αναμειγνύεται με το νερό της βροχής. Ένα πρόβλημα που δημιουργείται είναι το γεγονός ότι δεν γίνεται σωστή χλωρίωση του νερού στις δεξαμενές διότι έχει μεγάλο κόστος. Η χλωρίωση γίνεται μια φορά τη βδομάδα από έναν υπάλληλο. Στην περιοχή της Λίμνης τίθεται το πρόβλημα των διαρροών καθώς και της υπερκατανάλωσης καθώς οι κάτοικοι της Λίμνης καταναλώνουν 5.000 κ. το 24ωρο ενώ έχει υπολογιστεί ότι χρειάζονται μόνο 2.000-2.5000 κ. νερού. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι γιατί δεν υπάρχουν υδρόμετρα. Στα χωριό δεν υφίσταται αυτό το πρόβλημα. Τα χωριά Μουρτιάς, Σκεπαστή, Δαμιά, Παλιοχώρι, Καλαμούδι και Δρυμώνα έχουν καινούρια δίκτυα. Εν αντιθέσει οι Ροβιές έχουν τρισάθλιο δίκτυο. Προς το δημοτικό της Λίμνης και προς τα πάνω οι σωλήνες είναι μαντεμένιοι. Οι υπεύθυνοι θα ξεκινήσουν να μετράνε και τα ποτάμια το διάστημα Μαΐου-Ιουνίου. Όσον αφορά τις πηγές τώρα, η πηγή της Αγίας Ελένης θεωρείται σταθερή καθώς έχει 35-40 κ. νερού την ώρα κάθε καλοκαίρι. Στη Λίμνη υπάρχουν υψηλές ζώνες με αποτέλεσμα να τραβιούνται κάτω τα νερά. Κι ενώ όλοι θεωρούν πως οι δεξαμενές είναι όλες καινούριες, αυτή η πληροφορία έρχεται να τους διαψεύσει. Υπάρχει μία δεξαμενή πό το 1887 η οποία εσωτερικά είναι καλύτερη από τις άλλες. Βέβαια όλες οι δεξαμενές, ανεξάρτητα από την "ηλικία" τους διατηρούνται άψογα στο εσωτερικό τους αφού δεν υπάρχει ίχνος σκουριάς. Πολλοί αναρωτιούνται αν το νερό της Παλιάς Βρύσης στη Λίμνη είμαι πόσιμο. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει, το νερό είναι «βαρύ» μα πόσιμο. Το νερό της Παναγιάς πηγαίνει στη δεξαμενή κι έπειτα στα σπίτια. Τα νερά στις πηγές δεν ελέγχονται. Στις καλόγριες το νερό δεν έχει ελεγχθεί ποτέ μέχρι τώρα. Το νερό της Κοκκινιάς δεν πάει στη δεξαμενή. Έρχεται κατευθείαν στα σπίτια. Χρειάζεται όμως χλωριωτής. Τα πιο πολλά νερά στη λίμνη είναι πηγήσιμα. Μόνο στη Χρόνια το νερό προέρχεται από άντληση. Σε κάποιες περιόδους που παρατηρούνται βλάβες στα μηχανήματα, η Χρόνια παίρνει νερό από την πηγή της Αγίας Ελένης. Στα ποτάμια μετριέται μόνο η ποσότητα του νερού. Τα μόνα χωριά στα οποία το νερό είναι νερό άρδευσης είναι οι Κεχριές και ο Μουρτιάς.

Αθηνά Ηλιάδη