Η περιοχή της Έδεσσας τροφοδοτείται στο μεγαλύτερο μέρος της από το νερό των καταρραχτών της που είναι ζωτικής σημασίας για τους κατοίκους της.
Παλιότερα η περιοχή ήταν βιομηχανική και οι κάτοικοι, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη του νερού παρήγαγαν νήματα, αναπτύσσοντας έτσι τον κλάδο της νηματουργίας. Πιο συγκεκριμένα κάτω από τους βράχους υπήρχαν εργοστάσια που εκμεταλλεύονταν την ενέργεια του νερού. Όμως τα τελευταία σκιρτήματα της βιομηχανικής περιοχής ήταν μέχρι και τη δεκαετία του '60 οπότε και έληξε κάθε παραγωγική δραστηριότητα που είχε σχέση με τους υδάτινους πόρους.
Κοντά στους καταρράχτες υπήρχαν κάποιες εγκαταστάσεις που είχαν σχέση με εργαστήρια νερού, όμως δυστυχώς δεν έχουν αξιοποιηθεί ακόμα.
Την περίοδο πρωθυπουργίας του Καραμανλή, η κυβέρνηση θέλησε να πάρει το νερό απευθείας από την πτώση των καταρραχτών με γεννήτρια (- φτερωτή) που παίρνει το νερό και δημιουργεί ενέργεια, αίτημα όμως το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε. Μετά από μία δεκαετία έγινε πάλι προσπάθεια από την τότε κυβέρνηση για εκμετάλλευση των νερών από την πηγή. Έτσι δημιουργήθηκε ένα εργοστάσιο (15000Watt) το οποίο μέσω σωλήνων έπαιρνε τη δύναμη των νερών τα οποία αντλούσε από μια τεχνητή λίμνη που έχει δημιουργηθεί εκεί.
Μετά από αναλύσεις που έχουν γίνει το νερό των καταρραχτών έχει βρεθεί σχετικά καθαρό. Παρόλα αυτά υπάρχουν και κάποια άσχημα χαρακτηριστικά τα οποία προκαλούνται από ουσίες που δεν είναι ορατές. Στο νερό γίνεται μόνο χλωρίωση η οποία κρίνεται απαραίτητη για να απομονώνει τα στοιχεία του νερού που είναι επικίνδυνα. Προς το παρόν δεν γίνεται εμφιάλωση αλλά υπάρχει μια σκέψη για πραγματοποίησή της.
Τέλος τα νερά των καταρραχτών καταλήγουν στον Αλιάκμονα ή στον Λουδία ενώ παρεμβάλλονται πέντε ή έξι σημεία κατακρήμνισης του νερού.
Τσούρτη Μαρία, Τζουτζά Χριστίνα