Παραδείσι

Ιστορία και περιγραφή της περιοχής
Το χωριό βρίσκεται στη Νότια Εύβοια, βορειοδυτικά της κωμόπολης Καρύστου σε απόσταση 12 χιλιόμετρων από αυτή και 9 βορειοανατολικά του ψαροχωρίου Μαρμαρίου. Η αρχική ονομασία του ήταν "Μπεζάνοι" από την βυζαντινή οικογένεια των Μπιζανών.

Οι Μπεζάνοι αποτελούνται από τους εξής οικισμούς: 1) Φρύγανι, ο οποίος είναι συνέχεια του χωριού και φαίνεται ότι ενώνεται με αυτό, 2) Χεροδύναμο, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 800 μέτρων και 3) Κισσός (παλαιότερα Τσεφτιλίκι) σε απόσταση 1000 μέτρων. Από το 1954 όλοι οι οικισμοί μετονομάσθηκαν σε Παραδείσι. Διοικητικά το Παραδείσι έπαψε να αποτελεί Κοινότητα από το 1998, οπότε και ανήκει στο Δήμο Μαρμαρίου, του οποίου πλέον αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα.

Γύρω και μες στο χωριό υπάρχουν αρκετές εκκλησίες, που δηλώνουν την έντονη θρησκευτικότητα των κατοίκων: Κοίμηση της Θεοτόκου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αγία Παρασκευή, Αγιος Αντώνιος, Αγιος Δημήτριος, Αγίου Πνεύματος, Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Στις τοπικές θρησκευτικές γιορτές υπάρχει μεγάλη συμμετοχή ντόπιων και ξένων, οι οποίοι στη συνέχεια προσκαλούνται στα σπίτια για γεύμα. Οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και ασχολούνται με τη γεωργία (κυρίως αμπελουργία) και κτηνοτροφία.

Κατά την τελευταία απογραφή της 18ης Μαρτίου 2001 βρέθηκαν 240 κάτοικοι.

Το χωριό διαθέτει εξαιρετικό φυσικό τοπίο, εξαιτίας του οποίου δέχεται αρκετούς επισκέπτες, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Από το Σεπτέμβρη του 2000 το χωριό συνδέεται τακτικά με το Μαρμάρι και την Κάρυστο με λεωφορείο του ΚΤΕΛ.

Ιστορία του 1/θ Δημοτικού Σχολείου
Το Δημοτικό Σχολείο Παραδεισίου είναι χτισμένο στο ομώνυμο χωριό. Κατά πληροφορίες ιδρύθηκε το έτος 1856 και λειτούργησε μέχρι το 1928 ως μονοθέσιο σε διάφορα ιδιωτικά κτίρια. Την ίδια χρονιά προβιβάζεται σε διθέσιο και λειτουργεί έτσι μέχρι το 1950, οπότε ξαναϋποβιβάζεται σε μονοθέσιο. Το σημερνό κτίριο είναι δημόσιο, χτίστηκε με πέτρα το 1935 με δαπάνες των Μπεζανιωτών που διέμεναν στην Αμερική και με πρωτοβουλίες των αδελφών Κων/νου και Ιωάννη Χουχουλή. Το έχτισαν οι Μιχαήλ Μιχαήλ, Σμπιλής Αντώνης και Τούμπανης Δημήτριος σε οικόπεδο έκτασης 2 στρεμμάτων, το οποίο δωρίθηκε από το Δημήτριο Ιωάν. Τσαλαπάτη, κάτοικο Παραδεισίου.

Το διδακτήριο, το οποίο βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση, αποτελείται από 2 αίθουσες διαστάσεων 6 επί 9, έναν προθάλαμο και ένα γραφείο. Το 1994 τοποθετήθηκε καινούρια κεραμοσκεπή και κατά την τελευταία δεκαετία έγινε ελαιοχρωματισμός του τρεις φορές. Τον Οκτώβρη του 2000 ανοίχτηκε δρόμος προς το σχολείο και έτσι έγινε δυνατή η πρόσβαση αυτοκινήτου για μεταφορά υλικών με αποτέλεσμα τον επόμενο μήνα να χτιστούν δύο τοιχία και μια βρύση με ντόπια παραδοσιακή πέτρα. Σύντομα πρόκειται να ασφαλτοστρωθεί η αυλή, επειδή λασπώνει το χειμώνα και να τοποθετηθούν μπασκέτες.

Στο σχολείο Παραδεισίου φοιτούσαν και οι μαθητές των γειτονικών οικισμών Αλεξίου, Κισσού, Χεροδύναμου καθώς και της πρώην Κοινότητας Μελισσώνα. Παλαιότερα λειτουργούσαν σχολεία τόσο στο Αλέξι όσο και στο Μελισσώνα, τα οποία όμως έκλεισαν (του Αλεξίου το 1984) λόγω του μικρού αριθμού μαθητών, οι οποίοι μεταφέρονται πλέον στο σχολείο Παραδεισίου με τα λεωφορεία του αστικού ΚΤΕΛ Ν. Εύβοιας. Τελευταία χρονιά μεταφοράς μαθητών από το Αλέξι ήταν η 1997-1998.

Δάσκαλοι που υπηρέτησαν στο Δημ. Σχολείο Παραδεισίου από 1902-2001: Μπάνος Ιωάννης, Κωτσόπουλος Σωτήριος, Σπανάκος Πέτρος, Βρούχας Ευάγγελος, Τζουγκράνης Κων/νος, Αναστασόπουλος Αναστάσιος, Κατσαβός Βασίλειος, Παπαϊωάννου Κων/νος, Ζουμπόγλου Μαρία, Τσολάκης Σταμάτης, Κωτσής Βασίλειος, Ρέτσας Παναγιώτης, Πέτρου Δημήτριος, Τσιλικοχρύσου Ασπασία, Ταουσάνης Γεώργιος, Νταλακλής Ιωάννης, Μαρνελάκης Ιωάννης, Στυλιανάκης Κων/νος, Μεταξά Αικατερίνη, Καλύβας Νικόλαος, Σπανός Ισίδωρος, Ταμπάκης Κων/νος, Διούδη Μαρία, Μπουκάλα Δήμητρα, Φράγκος Σωτήριος, Μακέλη Γραμματή, Τσιονάς Αναστάσιος, Δημητρίου Θεοδώρα, Μπουρέλος Παναγιώτης, Κολούτσος Νικόλαος.

Το έτος 1930 πήγαιναν 86 μαθητές, το 1940 100 μαθητές, το 1950 67 μαθητές, το 1963 24 μαθητές, το 1978 10 μαθητές, το 1979 6 μαθητές, το 1990 10 μαθητές, το 1997 10 μαθητές, το 1998 11 μαθητές, το 1999 12 μαθητές, το 2000 9 μαθητές.