Γιαννίτσι

Ιστορία - περιγραφή της περιοχής
Το χωριό Γιαννίτσι, είναι κτισμένο στο υψόμετρο 250 μ. βόρεια του Μαρμαρίου προς το Αιγαίο Πέλαγος κι απέχει 23 χιλ. από την Κάρυστο.

Είναι Δημοτ. Διαμέρισμα του Δήμου Μαρμαρίου μαζί με τα χωριά Πόθι, Γκρίχεζα και Εκάλη. Το όνομά του το οφείλει, ως γράφει ο Ν. Γουναρόπουλος σ' ένα μοναχό Ιωαννίκιο ίσως ιδρυτή Μονής και ο τόπος Σοφρώνι από άλλον μοναχό Σωφρόνιο.

Η ιστορία της περιοχής σίγουρα αρχίζει την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, όπως παρουσιάζεται από τα μνημεία της βυζαντινής εποχής κι όπως την καταγράφει ο Ν. Γουναρόπουλος στο βιβλίο του σελ. 131-132.

Μνημείο της περιοχής είναι το φρούριο Φιλάγρα "ίσως κατά φθοράν του φυλάκτρα, φυλακή, σκοπιά. Τούτο κείται κατά το παράλιον του Γιαννιτσίου επί εξέχοντος βραχώδους λόφου... έχει δυο περιβόλους και τοίχους πολλών οικιών και ομβροδεξαμενήν... εκοινώνει τη αυτή δι' υπονόμου λαξευτής ως φαίνονται αμφότερα τα στόμια" Ν. Γουναρ.

Αλλο μνημείο είναι ο ναός της Αγ. Τριάδος που πρέπει να ήταν ο ναός της μονής, υπήρχε εικόνα λίθινη όπου ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος ευλογούσε "φραγκιστί". Η εικόνα έχει κλαπεί και βρίσκεται στην Ιταλία ως λέγουν οι κάτοικοι.

Υπάρχουν και άλλοι ναοί, που στα θεμέλια τους υπάρχουν βάσεις της βυζαντινής περιόδου όπως είναι ο ναός του Ευαγγελισμού, που οι κάτοικοι το ονομάζουν μοναστήρι.

Ιστορία Σχολείου
Γραπτές αποδείξεις για τη λειτουργία του σχολείου, υπάρχουν από το 1925. Ο Παναγιώτης Κυπαρίσσης 92 χρονών, το 1972 έλεγε "Ήμουνα 10 ή 12 χρονών, όταν άκουσα για πρώτη φορά για δάσκαλο, ότι ήρθε στο χωριό. Ήταν γέρος και φορούσε φουστανέλλα. Από τότε είχαμε πάντοτε δάσκαλο που μας τον έστελνε ο δήμαρχος από το Μαρμάρι". Από την διήγηση του γέροντα και την ηλικία του συμπεραίνεται ότι πρέπει να λειτούργησε σχολείο την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Το σχολείο σ' όλα τα χρόνια της λειτουργίας του ήταν μονοθέσιο.

Το διδακτήριο είναι κτισμένο σε οικόπεδο 635 τ.μ., που αγοράστηκε το 1937 και μέρος δώρισε ο Βασίλειος Πηλιχός. Βρίσκεται στο βόρειο άκρο του χωριού, σε θέση που έχει όλη την ημέρα ηλιοφάνεια αλλά το "κτυπούν" οι δυνατοί βόρειοι και νότιοι άνεμοι.

Η ανέγερση του διδακτηρίου άρχισε το 1937 από τον εργολάβο Ανδρέα Ρεγκούκο και τεχνίτες - κτίστες τους Σ. Γκίκα και Σ. Μπάστα κατοίκους Γιαννιτσίου. Η ανέγερση διακόπηκε το 1940 με τον πόλεμο. Συνεχίστηκε το 1952 με εργολάβο τον Γ. Αλεξανδρή. Είναι κτισμένο με πέτρα και ασβέστη η οροφή είναι με τσιμέντο. ΤΟ 1972 το δάπεδο "στρώθηκε" μωσαϊκό, κατασκευάστηκαν αφοδευτήρια κι έγινε αντικατάσταση κουφωμάτων.

Το σχολείο λειτούργησε μέχρι το 1998 όπου έγινε αναστολή λειτουργίας. Όταν δεν είχαν δάσκαλο τα παιδιά φοιτούσαν στα γειτονικά χωριά, στο Γιαννίτσι φοίτησαν και παιδιά από τα γειτονικά σχολεία. Το 1945-46 είχε 69 μαθητές και το 1997-98 3.

Δάσκαλοι που υπηρέτησαν: Δράκος Δρίβας Γραμματοδιδάσκαλος, Χορταράκης Δημήτριος, Σουκλεμές Δημήτριος Γραμματοδ/λος, Μπάνος Ιωάννης, Σφαρνά Μάρθα, Πατρικίου Τερψιθέα, Τούμπανη Δήμητρα, Κώτσης Νικόλαος, Αμεντας Χρήστος, Δαγαλάκης Εμμανουήλ, Δημητρακόπουλος Ευάγγελος, Τρίμπας Θεόδωρος, Ορφανός Ευάγγελος, Τσόντζωρος Αθανάσιος, Λεοντίδης Θεμιστοκλής, Λαμπράκης Ηλίας, Κάρκος Ευάγγελος, Σχοινάς Γεώργιος, Μόλαση Σοφία, Σπανός Ισίδωρος, Μητρόπουλος Γεώργιος, Δόρδα Αγλαΐα, Αδαμοπούλου Μαρία, Θεοφάνης Αντώνιος, Βασλάμη Ευαγγελία, Χρηστίδου Δήμητρα, Μπουρέλος Παναγιώτης.