Θύμι

Ιστορία και περιγραφή της περιοχής
Το Θύμι ανήκει στην περιφέρεια Καρυστίας του Νομού Ευβοίας και καταλαμβάνει το νοτιοανατολικό άκρο του νομού με μερικούς μικροσυνοικισμούς στο ορεινό συγκρότημα του Κάβο-Ντόρο (ακρωτήριο Καφηρέας). Εκτός από τα ανατολικά, που βρίσκεται η θάλασσα, σε όλες τις άλλες διευθύνσεις το Θύμι περικλείεται από απόκρημνους γκρεμούς. Στα νότια βρίσκεται η Μπούζα Μάδε (μεγάλο χείλος) που εκβάλλει απότομα στη θάλασσα. Παλαιότερα, εκεί που απολήγει ο βράχος υπήρχε η πόλη Αρχάμπολη, η οποία σήμερα είναι καταποντισμένη. Σε ενθύμηση αυτής της πόλης οι κάτοικοι ονόμασαν την περιοχή αυτή Χαρχάμπολη. Αυτό είναι και ένα τεκμήριο ότι η περιοχή κατοικείται από παλαιά, όμως είναι ανεπιβεβαίωτη η ακριβής χρονολόγηση κατοίκησής της.

Στα δυτικά υψώνεται η Χόρτζα, λόφος κρημνώδης και γυμνός. Βόρεια υπάρχει ο γήλοφος Προφήτης Ηλίας. Η περιοχή κατοικούνταν και επί Τουρκοκρατίας.

Οι κάτοικοι κατέχουν μεγάλες εκτάσεις από τα βουνά και τις χρησιμοποιούν για βοσκοτόπια. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού είναι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Η γεωργία επιτελείται με μεγάλη δυσκολία γιατί και το μέρος είναι άγονο αλλά και τα μέσα είναι πρωτόγονα. Η περιοχή είναι ιδανική για την κτηνοτροφία αλλά ούτε αυτή είναι οργανωμένη ούτε μεγάλα κοπάδια υπάρχουν.

Στην περιοχή κυριαρχεί το αρβανίτικο στοιχείο με τη βαριά προφορά. Όσο παράδοξο και αν ηχεί, υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν πολύ καλά τη νεοελληνική γλώσσα. Αυτό το φαινόμενο είχε μεγάλη επίδραση και στους μαθητές του χωριού που, εξοικειωμένοι με το τοπικό ιδίωμα, δυσκολεύονταν ιδιαίτερα στην εκμάθηση της επίσημης νεοελληνικής γλώσσας.

Το χωριό έχει σήμερα 80 κατοίκους και ανήκει στην Κοινότητα Καφηρέα.

Ιστορία του 1/θ Δημοτικού Σχολείου Θυμίου
Το Δημοτικό σχολείο Θυμίου ιδρύθηκε με το Β.Δ. της 3ης Απριλίου 1937. Λειτουργεί από το σχολικό έτος 1937-38 ως μονοθέσιο μέχρι που έκλεισε (1985) και στεγάστηκε στο ισόγειο του οικήματος του Ιωάννου Σταμπέλου που αποτελούνταν από δύο αίθουσες 4x5 μέτρων. Εξαιτίας της έλλειψης δασκάλου η λειτουργία του σχολείου αναστάλθηκε κατά τα σχολικά έτη 1942-43 έως 1948-49 και 1951-52 έως 1955-56. Κατά το διάστημα της διακοπής του σχολείου, οι μαθητές πήγαιναν στο Δημοτικό Σχολείο Αμυγδαλιάς, όπως και πριν ιδρυθεί σχολείο στο Θύμι. Δημόσιο διδακτήριο δεν απέκτησε ποτέ. Το 1961 αγοράστηκε από τη σχολική Εφορία οικόπεδο 650 τ.μ. και το Νομαρχιακό Ταμείο επένδυσε 80.000 δρχ. για την ανέγερση διδακτηρίου. Το ποσό δεν ενεργοποιήθηκε και το 1972 έγινε ανάληψη του από το ίδιο το Νομαρχιακό ταμείο.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του σχολείου το διδακτήριο βρισκόταν σε μέτρια κατάσταση. Οι πόρτες και τα παράθυρα χρειάζονταν επισκευή. Η στέγη ήταν ξύλινη και είχε επίστρωση κοκκινοχώματος με αποτέλεσμα τους χειμερινούς μήνες να στάζει στην αίθουσα. Για την προφύλαξή της, η στέγη επικαλύφθηκε με νάιλον μουσαμά. Δωρητές και ευεργέτες του σχολείου δεν υπήρχαν.

Το διδακτικό προσωπικό από την ίδρυσή του μέχρι το κλείσιμο του (1937-1985) ήταν το ακόλουθο: Αθανασίου Βαρβάρα, Πετρίδης Αθανάσιος, Σκαρλής Γεώργιος, Σαργιάνος Ευάγγελος, Κατσόγιαννος Βασίλειος, Σταμπέλος Ευάγγελος, Τζαμής Ευστράτιος, Φωτιάς Δημήτριος, Παπαδημητρίου Δημήτριος, Δασκαλάκης Εμμανουήλ, Ορφανός Ευάγγελος, Τιμπλαλέξης Χρήστος, Μωραϊτης Αθανάσιος, Δέδες Γεώργιος, Λαφαζάνης Μιχαήλ, Νανούσης Μιχαήλ, Γαλάνης Χαράλαμπος, Νταμπεγλιώτης Χαράλαμπος, Αρβανίτης Ευάγγελος, Χριστοδούλου Βασίλειος, Χρυσικόπουλος Αριστείδης, Ταρσάνης Γεώργιος, Κανάβας Βασίλειος.