Ρετσίνι

Κοινή ονομασία της τερεβινθίνης, ρητίνης που ρέει είτε από μόνη της είτε μετά από εντομή του κορμού των δέντρων της οικογένειας των Κωνοφόρων και των Τερεβινθιδών.

Το ρετσίνι ανήκει στα βάλσαμα και αποτελείται από τερεβινθέλαιο, ρητινικά οξέα και αλκοόλες υψηλού μοριακού βάρους. Στη φυσιολογική του θερμοκρασία είναι στερεό, αλλά παίρνει το σχήμα του δοχείου μέσα στο οποίο περιέχεται.

Είναι αδιάλυτο στο νερό, διαλυτό στην αλκοόλη και στους περισσότερους οργανικούς διαλύτες.

Το ρετσίνι που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι εκείνο που παράγουν διάφορα είδη πεύκου π.χ. χαλέπιος, το έλατο κ.ά. Η χαλέπιος παράγει 500-700 ρητίνη. Το έλατο λιγότερο.

Ο τρόπος με τον οποίο παράγεται η ρητίνη είναι ο εξής:

Οι ρητινοκαλλιεργητές κάνουν μία πληγή στο δέντρο και έπειτα βάζουν πάστα θειικού οξέος και αυτό αντιδρά δίνοντας ρετσίνα. Ο χρόνος διάρκειας αυτής της παραγωγικής διαδικασίας είναι 15 ημέρες. Μετά αφήνουμε το δέντρο να ξεκουραστεί και στις 20 μέρες κάνουν την ίδια διαδικασία. Κάθε δέντρο παράγει 2,5 κιλά ρητίνη. Κάθε πεύκο πρέπει και μπορεί να πελεκηθεί 8 φορές το χρόνο. Αρχίζουν αρχές Απριλίου και τελειώνουν το Σεπτέμβριο.

Το κράτος επιδοτεί τους ρητινοκαλλιεργητές με βάση την παραγωγή τους. Πάει σύμφωνα με το στρέμμα, βγάζει κάποια χρήματα και επιδοτεί τους ρητινοκαλλιεργητές γιατί είναι σαν να υπηρετούν το δάσος.

Σήμερα υπάρχουν 3 εργοστάσια που ασχολούνται με τη ρητίνη. Τα δύο είναι μικρότερα και δεν ασχολούνται τόσο πολύ. Αυτά είναι το εργοστάσιο στο Πευκί το πρώτο και των Ψαχνών το δεύτερο. Το τρίτο εργοστάσιο είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο και είναι στα Μέγαρα.

Η διακίνηση της ρητίνης γίνεται μέσω των εργοστασιαρχών με τιμολόγια.

Υπάρχουν τριών ειδών δάση. Τα ιδιωτικά, τα δημόσια και τα τσιφλίκια. Το δημόσιο δάσος το διατηρεί το δασαρχείο και το δίνει στο συνεταιρισμό και ο συνεταιρισμός τα μοιράζει. Τα τσιφλίκια δίνονται με διακανονισμό με τον τσιφλικά. Τα ιδιωτικά παίρνονται δίνοντας κάποιο ενοίκιο.

Οι ρητινοκαλλιεργητές εκτός από τη ρητίνη ασχολούνται με τις υλοτομίες και με διάφορους καθαρισμούς.

Δήμητρα Σέττα - Α2 Λυκείου Λίμνης