Οι δρόμοι

Του Γιάννη Μαγκούτα

Μία ενδιαφέρουσα εκδήλωση, με τίτλο «Και το Ψέμα έχ' ημέρα», πραγματοποιήθηκε την 1η Απριλίου στην αίθουσα τελετών του Δημαρχιακού Μεγάρου Χαλκίδας.

Η διοργάνωση έγινε από το Σύλλογο «οι Φίλοι του Λαογραφικού Μουσείου Χαλκίδας της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών» και το Δήμο της Χαλκίδας.

Την εκδήλωση τίμησαν με τις εισηγήσεις τους: ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης, πατέρας Θεαγένης Κόλλιας, ο δημοσιογράφος κ. Ανδρέας Ρουμελιώτης, η καθηγήτρια λόγου και υποκριτικής κ. Ελένη Καλλία, ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ. Μηνάς Αλεξιάδης και ο πρόεδρος των Φίλων του Λαογραφικού Μουσείου Χαλκίδας, δικηγόρος κ. Χρήστος Δήμος.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου της Χαλκίδας κ. Σταύρος Πετράκης και αντιδήμαρχος κ. Χρίστη Μαργαρίτη.

Την εκδήλωση συντόνισε ο φίλος δάσκαλος κ. Κώστας Μπαϊρακτάρης. Ως εκπρόσωποι της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών, του Κεντρικού Τμήματος της Αθήνας και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Λαογραφικού Μουσείου Χαλκίδας είπα και 'γω δύο χαιρετιστήρια λόγια.

Θα ήθελα όμως να έλεγα και κάτι ακόμα, που έμαθα από καλή πηγή, για να μοιραστώ τη χαρά μου, με τους φίλους που βρίσκονταν εκεί!

Λίγη ώρα πριν, πληροφορήθηκαν ότι, την άλλη μέρα κιόλας άρχιζαν τα έργα για τον καινούργιο δρόμο Σχηματαρίου - Χαλκίδας.

Και κάτι πιο ευχάριστο ακόμα.

Ο δρόμος θα γίνει με νέες προδιαγραφές; - ρώτησα το φίλο -, ή θα είναι σαν εκείνο το κομμάτι που φτιάχτηκε πριν από λίγα χρόνια, από την ψηλή γέφυρα μέχρι τον Αγιο Στέφανο. Γιατί εκείνοι που φτιάξανε εκείνο το κομμάτι -είπα-, μάλλον δεν θα είχαν καταλάβει καλά, θα νόμισαν ότι χρειαζόμασταν «σαλίγκαρο», για να μαθαίνουν οι Χαλκιδιώτες όπισθεν οδήγηση!...
Το φάρδος της ψηλής γέφυρας, ας μη το σχολιάσω, πρόσθεσα.

Όχι, μου λέει ο φίλος. Ο καινούργιος δρόμος θα έχει σχεδόν το πλάτος της Εθνικής Οδού. Αλλά, και το φάρδος της γέφυρας και του παλιού κομματικού - του «σαλίγκαρου» δηλαδή - θα διπλασιαστούν!

Αρχισα να μην πιστεύω στ' αφτιά μου, γιατί, ο συνομιλητής μου πρόσθεσε πως θα γίνουν και άλλα έργα.

Στη συνέχεια, άκουσα έκπληκτος να λέει πως, αλλά δύο συνεργεία θ' αρχίσουν ταυτόχρονα εργασίες, τούτες τις μέρες.

Το ένα έχει αναλάβει την παρακαμπτήριο οδό, που θα περνάει έξω από το Βασιλικό, την Ερέτρια και τις άλλες μικρο-πόλεις της νότιας Εύβοιας και θα καταλήγει στα Λέπουρα, αν δεν κάνω λάθος. Από εκεί θα έχουμε δύο σκέλη, το ένα θα προχωρήσει προς την Κύμη και το άλλο προς την Κάρυστο!

Το άλλο εργοτάξιο θα φτιάξει το δρόμο - τι δρόμο, μικρή Εθνική να λες - από τη Χαλκίδα ως κοντά στην Αγιάννα. Στη συνέχεια το έργο θα είναι κυκλικό. Θα προχωρήσει προς τη Λίμνη, Αιδηψό, Ιστιαία και θα ολοκληρωθεί φτάνοντας πάλι στην Αγιάννα.

Θα γίνει δηλαδή, το έργο που μας είχαν υποσχεθεί από τη δεκαετία του 1950 - δρόμο του ΝΑΤΟ, αν θυμάμαι καλά, τον έλεγαν τότε - ψέλισα.

Και πριν προφτάσω να πω κάτι άλλο, συνεχίζει ακάθεκτος: Ο «μετροπόντικας» - μου λέει - έχει κιόλας ξεκινήσει...

Θα τρυπήσει πρώτα αυτό το βραχο-βούνι - πως το λένε τελικά, έχουμε μπερδευτεί λίγο - πάνω απ' τον Αϊ-Στέφανο και μετά, θα φύγει κατευθείαν για το «Καντήλι». Φανταστείτε πόσο θα λιγοστέψει αυτή η διαδρομή, για τη Βόρεια Εύβοια, χωρίς να κοπεί μάλιστα ούτε ένα δέντρο!!
Έμεινα άναυδος, δεν πρόφτασα ούτε να τον ευχαριστήσω.
Φεύγω, μου λέει, γιατί είμαι βιαστικός.
Λίγο πιο κάτω όμως, ο «Σταμάτης» -το φανάρι της πλατείας- τον φρέναρε λίγο και από μακριά μου φώναξε. Ξέχασα να σου πω -μου είπε- πως, την προτεραιότητα -απ' όλα τα έργα- θα έχει η ανισόπεδη γέφυρα μπροστά από το νέο Πρακτορείο των Λεωφορείων. Δόξα τω Θεώ είπα, θα σταματήσουν κι αυτά τα μποτιλιαρίσματα, που μερικές φορές φτάνουν μέχρι το Βασιλικό!...

Εκείνη τη στιγμή κάτι άλλο σκέφτηκα, αλλά δεν τον προφταίνω, έχει γίνει καπνός... Όμως, θυμάμαι το «κινητό» του απ' έξω, έχει πολύ εύκολο νούμερο 69.38.37.36...

Έλα; Ακούγεται η φωνή του. Εγώ είμαι (και του λέω το όνομά μου).

Σε κατάλαβα, τι είναι πάλι;

Εσύ που είσαι στα μέσα και στα έξω, θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μεσιτεύσεις για κάτι ακόμα.
Είμαι όλος αφτιά, μου λέει.

Ήθελα να σε παρακαλέσω να κάνεις ό,τι μπορείς, ώστε, όταν τελειώσει ο «μετροπόντικας» από το «Καντήλι», να ανηφόριζε προς τη Στενή, να έκανε κι εκεί ένα τουνελάκι μέχρι την παραδεισιακή παραλία της «Χιλιαδούς». Φαντάζεσαι να...

Μη συνεχίζεις -με διέκοψε-, το τελευταίο έργο -από αυτό το πακέτο- θα είναι το τούνελ της Δέλφης και ο δρόμος Χιλιαδούς-Κύμης!

Μου έπεσε το «κινητό» από το χέρι, νόμιζα πως ονειρευόμουν!

Αυτά ήθελα να πω στους φίλους του Λαογραφικού Μουσείου. Δεν τα είπα όμως, γιατί ντράπηκαν κι ας ήταν Πρωταπριλιά...

Είναι γνωστό ότι το νησί μας είναι αυτό των καλών αγελάδων.

Θα μείνουμε, όμως, όλοι «άβουλοι και μοιραίοι», σαν καλά βόδια και θα περιμένουμε «το μάννα εξ ουρανού»;

Πραγματικά δεν ξέρω τι, όμως, πρέπει κάτι να κάνουμε.