Να μπει το Καστανοδάσος στο Γ ΚΠΣ

Την Παρασκευή 24 Μαρτίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Χαλκίδας πραγματοποίησε εκδήλωση στο θέατρο Παπαδημητρίου με θέμα τη σωτηρία του καστανοδάσους της Στενής από το έλκος της καστανιάς.

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος του ΕΟΣ Χαλκίδας Θανάσης Τριάντης ο οποίος αφού αναφέρθηκε στο μέγεθος της ζημιάς που έχει γίνει, τόνισε την άμεση ανάγκη χρηματοδότησης από το 3ο ΚΠΣ. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο νομάρχης Θανάσης Μπουραντάς, ο οποίος έδειξε να είναι πλήρως ενημερωμένος για το θέμα τονίζοντας παράλληλα τη διάθεση της νομαρχίας για οποιαδήποτε βοήθεια. Ο δασάρχης κ. Θαλασσινός Γιώργος αναφέρθηκε στις ως τώρα ενέργειες του Δασαρχείου στην άμεση ανάγκη λήψης μέτρων αλλά και την κρισιμότητα της κατάστασης.

Κύριος ομιλητής ο τακτικός ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Στέφανος Διαμαντής, ο πλέον αρμόδιος στην Ελλάδα και όχι μόνο, ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό της εξάπλωσης του έλκους της καστανιάς στην Ελλάδα από το 1962 που εμφανίστηκε στο Πήλιο εισαγόμενο από την Ιταλία έως σήμερα.

Αναφέρθηκε στη θεραπεία της ασθένειας αλλά και στην αναγκαιότητα των πόρων από το 3ο ΚΠΣ. Η έως τώρα θεραπεία που εφαρμόστηκε στη Χαλκιδική, στα δάση του Αγίου Όρους έδειξε ότι όπου η θεραπεία έγινε από εξειδικευμένο προσωπικό τα αποτελέσματα ήταν επιτυχή.

Μετά από αυτή την εκδήλωση είμαστε σε θέση να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα και να κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό για το που βρισκόμαστε.

Κατ' αρχάς η κινητοποίηση ενός μεγάλου ευαισθητοποιημένου φυσιολατρικού φορέα όπως είναι ο ΕΟΣ δημοσιοποιεί το θέμα και δίνει άλλη διάσταση φέρνοντας αρκετούς υπεύθυνους προ των ευθυνών τους.

Η παρέμβαση και η πλήρης γνώση του θέματος από το νομάρχη, η παρουσία στο δασαρχείο του δασάρχη κ. Θαλασσινού και του δασολόγου κ. Θοδωρή Μαργαρίτη όπως και η ευαισθητοποίηση όλου του προσωπικού του δασαρχείου, είναι ισχυροί μοχλοί πίεσης προς τους αρμόδιους φορείς για τη γρήγορη ένταξη στο 3ο ΚΠΣ.

Ένα άλλο συμπέρασμα που βγήκε από την εκδήλωση είναι ότι αν οι καστανιές ήταν καλλιεργημένες τα αποτελέσματα της ζημιάς θα ήταν πολύ λιγότερα. Οπότε για μια ακόμη φορά μπαίνει επιτακτικά το ζήτημα της απόδοσης του δάσους στους κατοίκους του χωριού και στην εντατικοποίηση της καλλιέργειας της καστανιάς.