Ότι κι απ' τα δύο κι αν είναι, η εικόνα και κάποιες φορές τα αποτελέσματα είναι ίδια, δυστυχώς.
Μιλάμε για τους «ραλίστες» που περνούν μέσα απ' τα χωριά. Όσο ζωηρή φαντασία κι αν έχει κάποιος, σίγουρα δεν γίνεται να φανταστεί τον κεντρικό δρόμο τη Στενής μέσα στο χωριό, σαν την πίστα του «Μόντε Κάρλο». Υπάρχει διαφορά, πώς να το κάνουμε.
Πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες παρ' ολίγον δυστυχημάτων, ειδικά ηλικιωμένων ή παιδιών, που μόνο από τύχη γλίτωσαν.
Φορτηγά, βαριά φορτωμένα, κατεβαίνουν μέσα στην Πάνω Στενή, λες και είναι ανεξέλεγκτα. Πόσο εύκολο είναι να σταματήσεις ένα φορτωμένο φορτηγό σε δρόμο με τέτοια κλίση. Μάλλον αδύνατον.
Επίσης, πολλά Ι.Χ. αναπτύσσουν ιλιγγιώδη ταχύτητα στον κεντρικό δρόμο και δεν «κόβουν» ακόμα και σε στενά σημεία, όπως είναι ο δρόμος μπροστά από το Σ/Μ στην Κάτω Στενή ή ακόμα, αν είναι δυνατόν, στο δρόμο που οδηγεί μέσα στην κεντρική πλατεία, εκεί που τα παιδιά τρέχουν ή κάνουν ποδήλατο αμέριμνα.
Νουθεσίες και παραινέσεις όπως έχει δείξει η ως τώρα εμπειρία δεν είναι αποτελεσματικές. Οι ταμπέλες που υπάρχουν στις εισόδους των χωριών, δεν έχουν μπει για πλάκα. Γράφουν πολύ καθαρά το όριο ταχύτητας. Κι επειδή οι ταμπέλες «βγάζουν μάτι», οι συγκεκριμένοι οδηγοί, μόνο με αναγκαστικά μέτρα μπορούν να περιοριστούν. Αστυνομικά μέτρα ή άλλα, όπως π.χ. σαμαράκια.