Σήμερα ο προσανατολισμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης» δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας. Τα Μ.Μ.Ε. λειτουργούν από τη φύση τους υπέρ του συγκεντρωτισμού και της άκριτης κατανάλωσης.
Γέμισαν οι οθόνες από παγκοσμιοποιημένες μάρκες, σήματα, λογότυπα και σαν να μην έφτανε αυτό γέμισαν οι πλατείες και οι δρόμοι σε αστικές και αγροτικές περιοχές ακόμη κι οι αρχαιολογικοί χώροι από διαφημιστικές ταμπέλες των πολυεθνικών.
Έχει μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα δημόσιο Σούπερ-μάρκετ, χωρίς κανόνες, χωρίς όρους, δεν εφαρμόζεται ούτε η νομοθεσία της χώρας. Δεν χρειάζεται βέβαια να τονίσουμε εδώ πως αυτό το φαινόμενο το συναντάς μόνο σε μερικές υπανάπτυκτες χώρες της Αφρικής και της Ν. Αμερικής.
Αντίθετα τα τοπικά παραγόμενα προϊόντα μένουν χωρίς όνομα, χωρίς εικόνα, χωρίς μύθο, ανώνυμα και αποκλεισμένα πολλές φορές από τα ράφια και τις προθήκες των κάθε λογής καταστημάτων.
Τα μαζικά μέσα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποικιοποίηση του μυαλού μας, καθορίζουν την γεύση μας, το γούστο μας, αλλά και την πολιτική μας σκέψη.
Κάπου πρέπει να μπει ένας φραγμός, δεν μπορεί στην Ελλάδα να μην εφαρμόζονται οι νόμοι για την κατανάλωση, τη διαφήμιση και οι πολίτες να είναι έρμαια των πολυεθνικών, των εισαγωγέων και άλλων ποικιλώνυμων συμφερόντων.
Οι Δήμαρχοι, οι Νομάρχες, η Περιφέρεια μπορούν να κάνουν πολλά σε αυτή την κατεύθυνση εφαρμόζοντας τους νόμους αλλά θεσπίζοντας και νέους κανόνες προστασίας, όπως γίνεται και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και ως απλοί πολίτες μπορούμε με τη συμπεριφορά μας και τις επιλογές μας να βάλουμε τέρμα στην κακογουστιά και στις πλαστικές φαντασιώσεις.
Στο δια ταύτα τώρα! Είναι δυνατόν ένας κάτοικος οποιουδήποτε χωριού της Δίρφης να αγοράζει κρέας αρνιού από S/M; Κι όμως είναι.
Είναι δυνατόν ένας Στενιώτης να αγοράζει μέλι από οποιοδήποτε S/Μ; Κι όμως είναι.
Φραντζής Γεώργιος