Πχερίσματα

Στα όρια έφθασαν οι κατασκηνωτές της Χιλιαδούς και διάλεξαν έναν πολύ ωραίο τρόπο να διαμαρτυρηθούν. Εκαναν την πορεία τους, συγκέντρωσαν υπογραφές, είπαν τα συνθήματά τους.
Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Χρόνια έρχονται οι κατασκηνωτές στην Χιλιαδού και πριν μία δεκαετία, ήταν οι μοναδικοί παραθεριστές. Ολα αυτά τα χρόνια στην πλειοψηφία τους ήταν υποδειγματικοί. Διατηρούν το χώρο πεντακάθαρο, δεν κάνουν ηχορύπανση, στηρίζουν οικονομικά τα καταστήματα της περιοχής και γενικά δεν ενοχλούν κανένα.

Οι σκηνούλες ούτε περιβάλλον αλλοιώνουν, ούτε καταστροφές προκαλούν, ούτε καταπατούν. Την στήνεις, μένεις, την μαζεύεις και σηκώνεσαι και φεύγεις. Κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας, καμία ζημία. Να αναφερθούμε και στα «πλεονεκτήματα» της γνωστής «άναρχης» δόμησης; Νομίζουμε ότι είναι περιττό. Τα αποτελέσματα γνωστά και μη αναστρέψιμα.

Γιατί οι κατασκηνωτές έχουν γίνει στόχος;

Κατ' αρχάς όλα τα παραπάνω αφορούν τους συνειδητοποιημένους και σωστούς κατασκηνωτές οι οποίοι είναι και η πλειοψηφία υπάρχει και μία μικρή μειοψηφία όψιμη και περιστασιακή κατασκηνωτών οι οποίοι κάνουν ακριβώς τα αντίθετα.

Ρυπαίνουν, δεν σέβονται τίποτα, ενοχλούν τους υπόλοιπους να περάσουν στη θάλασσα λόγω θέσης της σκηνής και άλλα πολλά. Λίγοι μεν αλλά η ζημιά που κάνουν μεγάλη.

Ενας άλλος λόγος είναι η άποψη κάποιων ότι διώχνοντας τους κατασκηνωτές μπορούν να προσελκύσουν τουρίστες υψηλού οικονομικού επιπέδου. Αυτό καλύτερα να μην το σχολιάσουμε γιατί το έκαναν κι αλλού και είδαν το αποτελέσματα. Εβαλαν λουκέτο. Οι υψηλού οικονομικού επιπέδου τουρίστες έχουν άλλες απαιτήσεις.

Τελευταίος λόγος είναι η γενικότερη αντίληψη που επικρατεί και αφορά τα δικαιώματά μας. Η αδιαφορία για τον διπλανό, το διάχυτο κλίμα της παγκοσμιοποίησης και του νέου κόσμου που οραματίζονται κάποιοι έχει περάσει δυστυχώς και στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Αυτούς που νομίζουν ότι βρίσκονται ένα κλικ πάρα πάνω. Θέλουν να γίνεται το δικό τους χωρίς να νοιάζονται τι θα γίνει με τον δίπλα. Τι τους ενδιαφέρει αυτούς αν ένας μεροκαματιάρης, που μπορεί να είναι και οι ίδιοι, δεν έχει την οικονομική ευχέρεια να κάνει διακοπές; Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα, ένας μισθωτός μόνο δύο τρόπους έχει για διακοπές. Κοινωνικό τουρισμό ή διακοποδάνεια. Το δεύτερο το παραχωρούν με μεγάλη ευχαρίστηση οι τραπεζίτες και σε αναγκάζουν να στερηθείς πολλά βασικά πράγματα το επόμενο διάστημα για να το ξεχρεώσεις. Υπάρχουν μισθωτοί σήμερα που έχουν την ευχέρεια να βάλουν χρήματα στην άκρη για διακοπές; Αν υπήρχε έστω κι ένας θα τον είχαν κάνει θέμα στην τηλεόραση. Θα τον ξέραμε.

Κανένα δικαίωμα λοιπόν για τους μη προνομιούχους. Ούτε αυτό των φθηνών διακοπών. Το επόμενο βήμα; Να τους στερήσουν το δικαίωμα να αναπνέουν επειδή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν.