Μόνο αν έχει επισκεφθεί κάποιος το εξωτερικό μπορεί να καταλάβει την διαφορετική αντιμετώπιση της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει και πολύ.
Ίσως γιατί έχουμε πολλά. Όλη η περιοχή της Δίρφυς είναι γεμάτη από υπολείμματα νεολιθικής εποχής, αρχαία, ρωμαϊκά, βυζαντινά και μεταβυζαντινά. Το τραγικό με τη δική μας περίπτωση είναι ότι και τα μνημεία αυτά που μερικά χρόνια πριν ήταν σε καλή κατάσταση, χρόνο με το χρόνο τα βλέπουμε να καταστρέφονται και στεκόμαστε απλοί παρατηρητές. Βέβαια οι αγκυλώσεις και η γραφειοκρατία απαγορεύει ακόμα και σε επίσημη αρχή, όπως είναι η Δημοτική, οποιαδήποτε παρέμβαση, πλην μιας ενημερωτικής επιστολής, την οποία είναι άγνωστο αν την λάβουν και υπ' όψιν.
Το «δρακόσπιτο» της Γλυφάδας, οι μεσαιωνικοί πύργοι, οι παλιοί νερόμυλοι, είναι πλέόν σκέτοι σωροί από πέτρες και σε λίγο οι ονομασίες τους θα θυμίζουν ότι εκεί, κάποτε, κάτι υπήρξε. Την ίδια κατάληξη, όπως πάνε τα πράγματα θα έχουν και τα μεταβυζαντινά μνημεία. Οι Σταυρεπίστεγοι ναοί, οι οποίοι ήδη παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα. Δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Αυτό όμως που ξέρουμε, είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα.